Ο Σολωμός «άνοιξε τη μεγάλη δημοσιά της ελληνικής ποιητικής παράδοσης», έγραφε ο Σεφέρης. Τη σεφερική άποψη επιβεβαιώνει η πληθώρα μελετών για το βίο, το έργο, τις καθοριστικές -για τη μετασολωμική ελληνική ποίηση- επιδράσεις που άσκησε το αθάνατο έργο του Σολωμού. Εργο, ανεξάντλητο πεδίο ιστορικής, ιδεολογικής, γλωσσολογικής, λογοτεχνικής έρευνας. Στη σχετική βιβλιογραφία, προστίθεται η πολύ ενδιαφέρουσα θεματολογικά, μελέτη του (νέου, πλην πολυγραφότατου) επίκουρου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Ευριπίδη Γαραντούδη «Οι Επτανήσιοι και ο Σολωμός (Οψεις μιας σύνθετης σχέσης, 1820-1950)». Η μελέτη διερευνά βασικά: Την ανθρώπινη, κοινωνική, λογοτεχνική σχέση του Σολωμού (όσο ζούσε και μετά θάνατον) με τον -επτανησιακό κυρίως, αλλά και αθηναϊκό- ποιητικό και κριτικό χώρο. Τη γλωσσική - γραμματολογική σχέση με την αποκαλούμενη «Επτανησιακή Σχολή» και τους λεγόμενους «εξωσολωμικούς» Επτανησίους (Κάλβο, Λασκαράτο, Βαλαωρίτη). Τις αποκλίσεις μεταξύ επτανησιακής και αθηναϊκής ερμηνείας και κριτικής του σολωμικού έργου. Το 5ο και σημαντικότερο κεφάλαιο αφορά στη ρήξη που προκάλεσε στη δημοτικιστική σολωμική παράδοση η γλωσσική θεωρία του Ι. Πολυλά περί υιοθέτησης του «μέσου όρου» μεταξύ δημοτικής και καθαρεύουσας. Θεωρία που επηρέασε τις μετέπειτα γλωσσικές και εκπαιδευτικές μας εξελίξεις. (Εκδόσεις «Καστανιώτη»).