ΤΖΑΚΑΡΤΑ-ΛΑΓΟΣ-ΡΑΓΚΟΥΝ-ΜΠΟΓΚΟΤΑ-ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.-

Τα εγκλήματα της ΕΞΟΝ ΜΟΜΠΙΛ στο (γεμάτο φυσικό αέριο) Ατσέι της Ινδονησίας, δεν είναι ασφαλώς η μόνη τρανταχτή περίπτωση κατά την οποία μία πολυεθνική εταιρία δρα βάναυσα σε βάρος του ντόπιου πληθυσμού πάντα σε στενή συνεργασία με το στρατό και τις εγχώριες «δυνάμεις ασφαλείας». Αλησμόνητες, είναι, επί παραδείγματι, οι βάναυσες πρακτικές απομύζησης του φυσικού πλούτου, του πληθυσμού και του περιβάλλοντος της Νιγηρίας από τις πολυεθνικές SHELL, ΒΡ, CHEVRON. Χιλιάδες μέλη αυτόχθονων φυλών κοντά στο Δέλτα του ποταμού Νίγηρα έχουν εκδιωχθεί απ' τη γη τους ή έχουν σφαγιαστεί απ' τις ντόπιες (και χρηματιζόμενες απ' τις πολυεθνικές) «δυνάμεις ασφαλείας» επειδή τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για τις βαρβαρότητες των πολυεθνικών του πετρελαίου, που δρουν απροκάλυπτα ως κράτος εν κράτει, εξαγοράζοντας δικαστές, στρατό ακόμη και χρησιμοποιώντας δικά τους στρατιωτικά ελικόπτερα στον πόλεμο κατά των ντόπιων...

Ομως, αν και για την περίπτωση των εγκλημάτων που διαπράττονται από πετρελαϊκές εταιρίες στη Νιγηρία δεν έχει γίνει γνωστή - έως τώρα τουλάχιστον - η κατάθεση αγωγής σε αμερικανικό δικαστήριο, έχουν καταγραφεί αρκετές κινήσεις ανάλογες με την αγωγή Ινδονήσιων χωρικών κατά της ΕΞΟΝ-ΜΟΜΠΙΛ σε αμερικανικό δικαστήριο...

Για παράδειγμα, στις 30 Αυγούστου του 2001, η Βικτόρια Τσάνεϊ, πρόεδρος δικαστηρίου στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, έκανε δεκτή την αγωγή χωρικών απ' τη Βιρμανία αναφορικά με τα εγκλήματα (σφαγές εργαζομένων, δουλεία, βασανιστήρια με τη συνεργασία του στρατού) της αμερικανικής εταιρίας (φυσικού αερίου και πετρελαίου) UNOCAL στη χώρα τους. Η συγκεκριμένη δικαστίνα έκανε δεκτή την αγωγή που κατέθεσε το «Διεθνές Ταμείο για τα Εργατικά Δικαιώματα» υπέρ Βιρμανών χωρικών παρά τις έντονες αποτρεπτικές προσπάθειες της UNOCAL. Το σκεπτικό της ήταν πως «βάσει στοιχείων φανερώνεται πως η UNOCAL γνώριζε πως στα εργοτάξια κατασκευής πετρελαιοαγωγών στη Βιρμανία δούλευαν άτομα που είχαν εξαναγκαστεί να εργάζονται ως σκλάβοι υπό την απειλή βίας» και πως η εταιρία «επωφελήθηκε τα μέγιστα απ' αυτή την πρακτική»... Ωστόσο, αυτή η θετική, για τους Βιρμανούς χωρικούς, εξέλιξη, δε σήμανε παρά την έναρξη μίας μακράς δικαστικής περιπέτειας...

Τον περσινό Ιούλη, σε ομοσπονδιακό δικαστήριο στη Φλώριδα των ΗΠΑ κατατέθηκε αγωγή για τα εγκλήματα της ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ στην Κολομβία από Κολομβιανούς συνδικαλιστές με την υποστήριξη, και πάλι, του Διεθνούς Ταμείου Εργατικών Δικαιωμάτων αλλά και της «Ενωσης Μεταλλεργατών Αμερικής». Η γνωστή εταιρία κατηγορείται πως χρησιμοποίησε κολομβιανές δυνάμεις του στρατού και παραστρατιωτικές οργανώσεις γνωστές ως «τάγματα θανάτου» για να πετύχουν (όπως και έκαναν!) τις δολοφονίες, βασανισμό, τρομοκράτηση και απαγωγές περίπου 4.000 εργατών και συνδικαλιστών μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.

Τα αδιόρατα - για τη μεγάλη μερίδα του αστικού Τύπου -εγκλήματα των πολυεθνικών του πετρελαίου, αναψυκτικών, φυσικού αερίου, διαμαντιών κλπ. σε δεκάδες χώρες του πλανήτη, φαίνεται πως δεν είναι πλέον - για μια σειρά λόγους... - και τόσο «αόρατα»...