Kommunist/ΚΚ Τουρκίας

Κινητοποίηση του ΚΚ Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη. Οι εκλογές θα είναι μια ευκαιρία «να ενισχύσει τις δυνάμεις του»

-- Κατά τρόπο ιστορικό, όσο και παράδοξο, οι εκλογές της 3ης Νοεμβρίου είναι οι πρώτες στην τουρκική πολιτική Ιστορία, που θα επιτραπεί σε ένα κόμμα, το οποίο φέρει στον τίτλο του τη λέξη Κομμουνιστικό να συμμετάσχει στη διαδικασία -αν φυσικά το Ανώτατο Δικαστήριο δεν επιταχύνει τη διαδικασία της προσπάθειάς του να απαγορεύσει το κόμμα σας. Πώς σχολιάζετε το γεγονός;

--Είναι αδύνατο το Συνταγματικό Δικαστήριο να απαγορεύσει τη λειτουργία του ΤΚΡ πριν από τις εκλογές. Ξέρουμε ότι την πραγματική απειλή θα την αντιμετωπίσουμε μετά τις εκλογές. Ετσι, προσπαθούμε να οργανωθούμε όσο περισσότερο μπορούμε. Διπλασιάσαμε τη βάση των μελών μας πέρσι και, έως το τέλος του χρόνου, αναμένουμε να την έχουμε μεγεθύνει κατά άλλο ένα 40%. Αυτό είναι κάτι που θα βοηθήσει τη μάχη μας στο δικαστήριο, που πιστεύουμε ότι θα διαρκέσει για τουλάχιστον 8 μήνες, αρχής γενομένης από το Νοέμβρη. Σχεδιάζουμε, επίσης, μια εκστρατεία αλληλεγγύης σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Πάντως, το κόμμα μας είναι προετοιμασμένο για τα χειρότερα. Αλλά δε θα σταματήσουμε τον αγώνα μας ως κομμουνιστικό κόμμα, επειδή το λένε αυτοί!

Kommunist/ΚΚ Τουρκίας

Εκστρατεία στελεχών του ΚΚ Τουρκίας στη Σμύρνη. Ομάδα ακροδεξιών τραυμάτισε 11 μέλη του, σε μια επίδειξη προθέσεων...

-- Το στρατήγημα που εφαρμόστηκε με το ποσοστιαίο όριο του 10% ήταν μια ιδέα της στρατιωτικής χούντας του 1980, με στόχο να υπάρξει η λεγόμενη «σταθερότητα», να αποκλειστούν τα λεγόμενα «ακραία» κόμματα από το Κοινοβούλιο. Σήμερα όμως, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, μόνο τρία από τα κόμματα που θα συμμετάσχουν στις εκλογές μπορούν να ξεπεράσουν το 10% ποσοστιαία σε εθνικό επίπεδο. Ετσι, δε θα υπάρξει καμία «σταθερότητα» για το σημερινό αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα, καθώς το 50-55% των ψήφων δε θα έχει κανένα αντίκρισμα, δε θα αντιπροσωπεύεται στο Κοινοβούλιο!

Το ΚΚ Τουρκίας δεν ονειρεύεται να ξεπεράσει το όριο του 10% σε αυτές τις εκλογές. Πρέπει να έχουμε υπ' όψη μας ότι, στις εκλογές του 1999, (ODP, EMEP και SIP -όπως λεγόταν τότε το κόμμα μας) συγκέντρωσε συνολικά ποσοστό μόλις 1%. Λόγω του ορίου του 10%, το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων πείθεται να ψηφίζει τα κόμματα που έχουν πιθανότητες να εισέλθουν στη Βουλή. Υπό αυτές τις συνθήκες, το ΤΚΡ θα προσπαθήσει να σπάσει το ψυχολογικό φράγμα του 1% σε αυτές τις πρώτες εκλογές που συμμετέχει. Βλέπουμε αυτήν την προσπάθεια ως κάτι που θα βοηθήσει στην οργανωτική μας δουλιά μάλλον, καθώς και το νομικό μας αγώνα, ενώ θα ενισχύσει και την προσπάθειά μας να κατεβούμε πιο ισχυροί στις επόμενες εκλογές -που νομίζω ότι θα γίνουν μέσα σε ένα χρόνο, καθώς τίποτα δε θα λυθεί σε αυτές. Νομίζω πως θα καταφέρουμε να πετύχουμε τους στόχους μας.

Kommunist/ΚΚ Τουρκίας

Φοιτητές στην Κωνσταντινούπολη προσπαθούν να περάσουν το φράχτη μετά από αστυνομική επιχείρηση εναντίον τους για «κομμουνιστική προπαγάνδα»...

-- Το ΚΚ Τουρκίας δε θα πάψει να αγωνίζεται για το σοσιαλισμό. Είναι ενδιαφέρον να μιλήσουμε για το σοσιαλισμό σε μια χώρα, όπου τα όρια της αστικής δημοκρατίας είναι τόσο περιορισμένα, όπου η κοινωνική βάση για τους κομμουνιστές και τις προοδευτικές δυνάμεις είναι ακόμη χαμηλή. Οπως κι αν έχει, κάποιος πρέπει να λαμβάνει υπ' όψη του ότι στην Τουρκία, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού ζει με μέσο ετήσιο εισόδημα 2.200 δολαρίων ΗΠΑ. Η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού προσπαθεί να βρει μια εναλλακτική οδό στο υπάρχον σύστημα. Δεν ασχολείται με τη «δημοκρατία», τις βασικές ελευθερίες δηλαδή. Αυτό που τους απασχολεί είναι η ανεργία, οι απαράδεκτα χαμηλοί μισθοί και η πείνα -που ποτέ πριν δεν υπήρχε στην Τουρκία.

Ο κύριος λόγος, που μεγάλες μάζες ακολουθούν το νέο φονταμενταλιστικό κόμμα (ΑΚΡ), είναι ότι αυτοπαρουσιάζεται σαν ένας πολιτικός παράγοντας που αντιτίθεται στο ΔΝΤ. Είναι μόλις ένα 20% από αυτούς που εμφανίζονται ως ψηφοφόροι του ΑΚΡ που είναι, πράγματι, ισλαμιστές φονταμενταλιστές ή ζηλωτές.

Το ΚΚ Τουρκίας προσπαθεί να είναι εξαιρετικά στέρεο στην κοινωνική του δουλιά. Να είναι στέρεο στο πρόγραμμά του, στέρεο στους στόχους του. Αυτό δε σημαίνει πως δεν εννοούμε τα επαναστατικά συνθήματά μας. Προσπαθούμε να ασκήσουμε καθημερινά πολιτική για κάθε ζήτημα, ακολουθώντας μια αντιιμπεριαλιστική, προοδευτική γραμμή. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την ξεκάθαρη σοσιαλιστική προοπτική μας.

Για να είμαστε ειλικρινείς, παρακολουθούμε μια πολύ γρήγορη αλλαγή στην κοινή γνώμη. Η προκατάληψη κατά του κομμουνισμού μειώθηκε σημαντικά μέσα σε ένα χρόνο και όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι λένε ότι «ο σοσιαλισμός είναι η μόνη αληθινή απελευθέρωση». Με πάνω από 20 εκατομμύρια απλούς εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, η Τουρκία μπορεί να αποτελέσει μια χώρα που θα εκπλήξει πολλούς. Οι πολιτικές τάσεις αλλάζουν πολύ γρήγορα. Το ΤΚΡ ρωτάει, αν αυτός δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος να δώσουμε τη μάχη για μια σοσιαλιστική εναλλακτική οδό, τότε πότε θα είναι;

Αυτό δε σημαίνει ότι δεν παλεύουμε για τα δικαιώματα των Κούρδων, για τα καθημερινά συμφέροντα του λαού μας, εναντίον της απειλής ενός νέου πολέμου κατά του Ιράκ, κατά της πολιτικής της Αγκυρας στην Κύπρο όπως και των ιμπεριαλιστικών κρατών, κ.ο.κ... Προσπαθούμε να συνδυάσουμε όλα αυτά με μια επαναστατική προοπτική. Είναι ένας δύσκολος στόχος, αλλά είναι ανυπόφορο για εμάς να ζούμε υπό τα δεσμά του καπιταλισμού και της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας.

-- Η εφημερίδα Turkish Daily News ανέφερε (22 Αυγούστου) ότι δύο κόμματα της Αριστεράς, το ODP και το EMEP, εξετάζουν το ενδεχόμενο συμμαχίας. Ποια είναι η στρατηγική του ΚΚ Τουρκίας σε ό,τι αφορά πιθανότητες κοινής δράσης;

--Εως τώρα, οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο ODP και το EMEP δεν απέφεραν μια συμμαχία. Απομένουν μόνο δύο μήνες έως τις εκλογές και δεν ενδιαφερόμαστε για τέτοιες απόπειρες από εδώ και πέρα. Το ΤΚΡ είχε ανακοινώσει την πρόθεσή του για τη δημιουργία ενός κοινού μετώπου από το Σεπτέμβρη του 2001 με το Χαντέπ, το ΕΜΕΡ και το ODP, με σαφείς και ξεκάθαρες αρχές. Αυτές είναι: Ο αγώνας κατά της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του ΔΝΤ. Να διαδηλώσουμε και να αντισταθούμε στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ για το Ιράκ. Να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στις ιδιωτικοποιήσεις. Να ταχτούμε κατά του ισλαμικού ζηλωτισμού. Κανένα από αυτά τα κόμματα δεν απάντησε θετικά. Γνωρίζουμε ότι κάποια από αυτά ακολουθούν διαφορετική γραμμή σε κάποια από αυτά τα κύρια ζητήματα. Το ΤΚΡ δε θα δεχτεί ποτέ να εγκαταλείψει κάποια από αυτές τις αρχές για χάρη μιας συμμαχίας. Πώς θα μπορούσαμε να σχηματίσουμε μια συμμαχία με το Χαντέπ, όταν αυτοί ανοιχτά έκαναν δήλωση ότι μπορούν να δράσουν από κοινού μόνο με κόμματα, τα οποία ακολουθούν στρατηγική υπέρ της ΕΕ;

Αλλο ένα σημαντικό σημείο για εμάς είναι ότι παίρνουμε θέση κατά οποιασδήποτε συμμαχίας με τους σοσιαλδημοκράτες. Το ODP και το Χαντέπ ανοιχτά διαπραγματεύονται με το SHP, ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, στην ηγεσία του οποίου είναι ο Μουράτ Καραγιαλτσίν, και είναι πιθανό να συμμαχήσουν με αυτό. Μπορούμε μόνο να τους ευχηθούμε επιτυχία στην πορεία που έχουν επιλέξει.

Το τελευταίο σημείο που θέλω να θίξω αφορά στη δική μας πραγματικότητα. Μετά από 80 χρόνια το ΤΚΡ έχει το δικαίωμα να συμμετάσχει στις βουλευτικές εκλογές και τι θα πουν οι υποστηρικτές μας, αν συμμετάσχουμε σε άλλη μια συμμαχία; Ακόμα και το κράτος θα σκεφτεί ότι «δε νοιάζονται για την αυτόνομη ύπαρξή τους». Αλλά όχι, δεν είναι έτσι. Εχουμε πραγματικούς και σημαντικούς στόχους. Θα προσπαθήσουμε να τους πετύχουμε. Ολα αυτά, βέβαια, δε σημαίνουν ότι το ΤΚΡ είναι εναντίον της κοινής δράσης. Θέλουμε να οργανώσουμε μια κοινή προσπάθεια κατά του πολέμου, πρέπει να κάνουμε το ίδιο όσον αφορά στο ζήτημα της ΕΕ -φυσικά εξαιρώντας τα φασιστικά στοιχεία που αντιτίθενται στη διαδικασία ένταξης στην ΕΕ για άλλους λόγους.

-- Αναλυτές εκτιμούν ότι το «μετριοπαθές πολιτικό Ισλάμ», που εκπροσωπεί το ΑΚΡ του Ερντογάν, ή το ακροδεξιό, υπερεθνικιστικό ΜΗΡ του Μπαχτσελί θα ενισχυθούν στις εκλογές. Η Νέα Τουρκία του Ισμαήλ Τζεμ και το CHP, στο οποίο εντάχτηκε την περασμένη βδομάδα ο Κεμάλ Ντερβίς, δε μοιάζουν να έχουν πιθανότητες να σχηματίσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση. Πώς κρίνετε το σημερινό πολιτικό παιγνίδι;

-- Το πολιτικό σύστημα είναι τόσο ασταθές που τα πάντα μπορεί να αλλάξουν πολύ εύκολα. Υπάρχουν νέα κόμματα και συμμαχίες που ακόμη σχηματίζονται. Υπάρχει, επίσης, μια πιθανότητα να καθυστερήσουν οι εκλογές. Πάντως, όπως λέτε, το ΑΚΡ εμφανίζεται πράγματι να προηγείται στις δημοσκοπήσεις, αλλά δε νομίζω ότι το ΜΗΡ θα επαναλάβει την ανέλπιστη για το ίδιο επιτυχία του, του 1999. Είναι το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, το CHP, που μοιάζει σε βρίσκεται σε θέση να εκλεγεί δεύτερο κόμμα. Ολα αυτά, όμως, είναι ανοησίες! Το ΑΚΡ δεν είναι ικανό να ηγηθεί της χώρας σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο. Ούτε το σύστημα μπορεί να πάρει το ρίσκο μιας συμμαχίας ΑΚΡ-ΜΗΡ. Ετσι, ο στόχος είναι να ξεφορτωθούν κάποια κόμματα στις ερχόμενες εκλογές και μετά να αλλάξει ο εκλογικός νόμος (ο στρατός πιέζει για ένα εκλογικό σύστημα «δύο επιπέδων»), για να γίνουν στη συνέχεια και νέες εκλογές.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι το 2004 θα γίνουν τοπικές εκλογές. Μπορεί, λοιπόν, να γίνουν νωρίτερα και να συνδυαστούν με γενικές εκλογές. Αυτό είναι ένα σενάριο, που θα έδινε στο μεγάλο κεφάλαιο την ευκαιρία να δημιουργήσει ένα νέο πολιτικό σύστημα. Αν αφαιρέσει κανείς τις φενάκες από το παιχνίδι, όλα μένουν τα ίδια. Οι κυβερνήσεις ακολουθούν και θα ακολουθούν τις εντολές του ΔΝΤ, την αποκαλούμενη διαδικασία ένταξης στην ΕΕ, την πολιτική υπέρ των ΗΠΑ, και πάει λέγοντας... Το ερώτημα είναι ποιος θα αντιμετωπίσει την οργή των λαϊκών μαζών. Γι' αυτό προσπαθούν να ενισχύσουν τα λεγόμενα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Γνωρίζουν ότι θα αντιμετωπίσουν πραγματικά τεράστια κοινωνικά προβλήματα.

-- Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η στάση του στρατού, ενόψει των πιθανών εξελίξεων;

-- Ο τουρκικός στρατός παραμένει πάντοτε ένας αποφασιστικός παράγοντας στην τουρκική πολιτική, αλλά πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι απέτυχε να επανακαθορίσει το πολιτικό σύστημα, αν και το προσπάθησε μετά το 1996, στην περίοδο που ονομάστηκε περίοδος «αποκατάστασης». Ο στρατός έκανε σαφές ποιος δεν μπορεί να καταλάβει την εξουσία, αλλά δεν μπόρεσε να δείξει ποιος «πρέπει» να είναι στην εξουσία. Ετσι, όλα τα κόμματα έχασαν την ταυτότητά τους. Τώρα, ο στρατός προσπαθεί να επανεπιβεβαιώσει τη θέση - κλειδί που κατέχει (σε πρακτικούς και σε νομικούς όρους). Επιπλέον, έχουν αρχίσει να καταδείχνουν το CHP ως την επόμενη επιλογή τους: υπάρχουν ενδείξεις ότι ο απερχόμενος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, Χουσεΐν Κιβρίκογλου, μετά την αποστράτευσή του, θα ενταχτεί στις τάξεις του κόμματος.

-- Πώς εκτιμάτε την κατάσταση της οικονομίας της Τουρκίας, μετά από σχεδόν δύο χρόνια κρίσης; Πώς αυτή η κρίση και η εξωτερική «βοήθεια» (τα δάνεια του ΔΝΤ) που συνδυάζονται με μέτρα «μεταρρύθμισης» επηρεάζουν το λαό;

-- Η οικονομική κρίση ήταν sui generis, εννοώ ότι αν και δε φαινόταν να έχει αντικειμενικούς λόγους που ξέσπασε, ήταν επίσης αποτέλεσμα εικονικών εισροών. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ακολουθούν μια ενδιαφέρουσα πολιτική διαχείρισης κρίσης, για να εξαναγκάσουν την Τουρκία να επιταχύνει τις αποκαλούμενες «οικονομικές μεταρρυθμίσεις». Ηταν Φλεβάρης του 2001, όταν η κρίση ξέσπασε και βάθυνε, μέσα σε μια μέρα. Κάπου 10 δισ. δολάρια ΗΠΑ αποσύρθηκαν την ίδια ώρα από την Τουρκία, από το διεθνές κεφάλαιο.

Τα δάνεια του ΔΝΤ είτε δίνονται, ως «βραβείο», είτε δεν αποδεσμεύονται, ως «τιμωρία». Η Τουρκία, με πάνω από 200 δισ. δολάρια εξωτερικό χρέος, και ακόμα μεγαλύτερο εσωτερικό χρέος, δεν μπορεί να βγει από την κρίση του συστήματος. Η χώρα μας πρέπει να βρει έναν τρόπο να σταματήσει να πληρώνει τους ιμπεριαλιστές από το εισόδημα του λαού μας. Τα δάνεια που δίνει το ΔΝΤ, με δυσβάστακτα υψηλά επιτόκια, δεν πήγαν στην οικονομία μας εφέτος. Στάλθηκαν κατευθείαν πίσω, στα διεθνή μονοπώλια!

Ξέρουμε ότι η Τουρκία έχει «ενδιαφέρουσες» πλουτοπαραγωγικές πηγές και γειτνιάζει με άλλες, ότι θα μπορούσε να είναι μια πλούσια χώρα, αλλά οδεύουμε σε μια τεράστια καταστροφή, με τη βοήθεια των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΔΝΤ, που υπαγορεύουν αυτήν την οικονομική πολιτική. Χωρίς παραγωγή, ο μόνος τρόπος να σωθεί η κατάσταση είναι να εκμεταλλευτούν κι άλλο την εργατική τάξη, αλλά αυτό οδηγεί αναγκαστικά σε αδιέξοδο.

-- Ολα τα βλέμματα στρέφονται στο Ιράκ, καθώς η κυβέρνηση του Τζορζ Ουόκερ Μπους προετοιμάζεται να εξαπολύσει επίθεση εναντίον του. Αν και στο προσκήνιο φαίνεται να υπάρχει consensus, συναίνεση εναντίον μιας τέτοιας εξέλιξης από τους περισσότερους Τούρκους πολιτικούς, όλοι κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους για το τι θα κάνουν, όταν ο πόλεμος ξεκινήσει. Τι πιστεύετε;

-- Οι Τούρκοι πολιτικοί, εννοώ αυτούς του αστικού στρατοπέδου, δεν είναι ειλικρινείς σχετικά με το θέμα του Ιράκ. Διαπραγματεύονται με τις ΗΠΑ. Θέλουν να αποσπάσουν χρήματα, στρατιωτική βοήθεια και μια «ασφαλή ζώνη» στο βόρειο Ιράκ. Η σημερινή κυβέρνηση και ο τουρκικός στρατός τελικά θα κάνουν αυτό που θέλουν οι ΗΠΑ. Το πρόβλημα είναι ποια κατεύθυνση θα ακολουθηθεί τελικά.

-- Θεωρείτε ότι οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν ζήτημα «επιλογής» ανάμεσα στο να σχηματίσουν ένα κουρδικό κράτος στο βόρειο Ιράκ ή, από την άλλη, να κρατήσουν την Τουρκία εντός Συμμαχίας - όπως το θέτουν πολλοί;

-- Ολοι λένε κάτι σε σχέση με το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός κΚουρδικού κράτους στο Ιράκ. Στην πραγματικότητα, υπάρχει ήδη ένα μόρφωμα, που ελέγχεται από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Τουρκία. Οπως κι αν έχει, αυτό που πρέπει να έχουμε στο νου μας είναι πως οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται για τους Κούρδους. Κι επίσης ότι κάποιες πολιτικές δυνάμεις στο Ιρακινό Κουρδιστάν είναι απλώς όργανα της Ουάσιγκτον.

Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι πολύ ενδιαφέρον. Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν τους Κούρδους, για να προκαλέσουν την Τουρκία, ώστε να πραγματοποιήσει μια στρατιωτική επιχείρηση στο Ιράκ. Ο τουρκικός στρατός πάντοτε δήλωνε ότι «δε θα επιτρέψει οποιαδήποτε απόπειρα να αναπτυχθεί περαιτέρω το κουρδικό κράτος». Το ΚΚ Τουρκίας αναφέρθηκε σε αυτήν την παγίδα που στήνεται στους Κούρδους πριν έξι μήνες και ήδη τα πράγματα εξελίσσονται ραγδαία.

Η ένταση μεταξύ του ηγέτη της Πατριωτικής Ενωσης του Κουρδιστάν, Μασούντ Μπαρζάνι και της Αγκυρας αυξάνεται. Η κυβέρνηση της Τουρκίας τώρα χρησιμοποιεί τους Τουρκμένους στο Ιράκ και λέει ότι θα τους βοηθήσει να σχηματίσουν στρατό, αν χρειαστεί. Αυτή είναι η πολιτική των ΗΠΑ. Δεν ενδιαφέρονται για τους Κούρδους. Ενδιαφέρονται μόνο για την παρουσία τους στην περιοχή, τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών. Η Τουρκία με τους τεράστιους πόρους της αποτελεί ασφαλώς πολύ σημαντικότερο σύμμαχο για τις ΗΠΑ από ό,τι ο Μπαρζάνι ή ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, Τζαλάλ Ταλαμπάνι. Την περασμένη βδομάδα ο υπουργός Αμύνης της Τουρκίας είπε ανοιχτά ότι το Βόρειο Ιράκ αποτελεί τμήμα της Τουρκίας και της αποσπάστηκε όταν ήταν αδύναμη. Αυτή είναι μια τεράστια αλλαγή στη θέση της Τουρκίας. Αντιλαμβανόμαστε ότι οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τους Κούρδους, για να κάνουν την Τουρκία να κινηθεί. «Αν δεν αναλάβετε την πρωτοβουλία, θα υπάρξει κουρδικό κράτος στο Ιράκ. Αν συνεργαστείτε με μας, παίρνετε το βραβείο». Αλλά, βέβαια, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες, όπως το Ιράν και ο κουρδικός πληθυσμός στην ίδια την Τουρκία. Φοβόμαστε ότι οι Κούρδοι, που πιστεύουν ότι ένας πόλεμος κατά του Σαντάμ θα τους ωφελήσει, θα είναι τα πρώτα θύματα του πιθανού πολέμου. Το ΚΚ Τουρκίας θα κάνει ό,τι μπορεί για να σταματήσει αυτό το βρώμικο και ματωμένο παιγνίδι. Για τον ιρακινό λαό, τα αδέλφια και τις αδελφές μας, αλλά και για τους Τούρκους και τους Κούρδους της Τουρκίας. Εχουμε πια αηδιάσει από τις πολεμικές περιπέτειες της χώρας μας. Οχι άλλη Κορέα, όχι άλλη Κύπρος!

-- Ποια η άποψή σας για τις «μεταρρυθμίσεις» που πέρασε το Κοινοβούλιο και φέρονται να δίνουν στην κουρδική μειονότητα περισσότερα «δικαιώματα»; Θεωρείτε ότι σηματοδοτούν αληθινή αλλαγή ή απλώς τηρούνται προσχήματα;

-- Οσον αφορά στο Κουρδικό, οι πρόσφατες αλλαγές, ή μεταρρυθμίσεις όπως τις είπαν, είναι μια ξεκάθαρη απόδειξη ότι η καπιταλιστική Τουρκία δε δίνει στους Κούρδους τίποτα άλλο πέρα από εκμετάλλευση. Φυσικά, η κατάργηση της θανατικής ποινής από τον ποινικό μας κώδικα είναι μια βελτίωση. Αλλά όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνουν το δικαίωμα μόρφωσης και πραγματοποίησης ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών στην κουρδική γλώσσα δε θα αλλάξουν απολύτως τίποτα για τη ζωή εκατομμυρίων Κούρδων. Οι Κούρδοι δεν είναι απλώς μια μειονότητα. Είναι πολλά περισσότερα από απλώς αυτό. Οι μεταρρυθμίσεις δε λένε τίποτα για την ανεργία, τα άδεια χωριά, τους εξευτελιστικά χαμηλούς μισθούς, την πείνα, τα προβλήματα υγείας κ.ο.κ.

Η εργατική τάξη της Τουρκίας έχει το δικαίωμα να μιλά τουρκικά, αλλά γίνεται όλο και φτωχότερη. Οι χιλιάδες άνεργοι μπορούν να βλέπουν αμερικάνικες σειρές ή ηλίθια ψυχαγωγικά προγράμματα στη γλώσσα τους, αλλά παραμένουν άνεργοι! Το ίδιο ισχύει για τους Κούρδους. Γι' αυτό το ΚΚ Τουρκίας προσπαθεί να ενώσει τους Κούρδους και τους Τούρκους στον αγώνα. Τον αγώνα για μια αληθινή και κοινή απελευθέρωση.

Υπάρχει άλλη επιλογή; Υπάρχει άλλη επιλογή, όταν περισσότεροι Κούρδοι ζουν στην Κωνσταντινούπολη, την Αγκυρα και τη Σμύρνη από όσοι στις κουρδικές πόλεις; Υπάρχει άλλη επιλογή από το να σχηματίσουμε μια κοινή δύναμη του τουρκικού και του κουρδικού λαού, για να δώσουμε τη μάχη ενάντια στις δυνάμεις της εκμετάλλευσης, που είναι εξίσου ενωμένες; Οι Κούρδοι τσιφλικάδες ή επιχειρηματίες δεν είναι πιο κοντά στους φτωχούς Κούρδους από ό,τι οι φτωχοί Τούρκοι εργαζόμενοι. Αυτή είναι η πραγματικότητα για το ΚΚ Τουρκίας.

-- Η Ευρωπαϊκή Ενωση φέρεται να λαμβάνει «πιο σοβαρά» την ενταξιακή διαπραγμάτευση της Τουρκίας. Ετσι, πολύς λόγος γίνεται για μια γρήγορη «λύση» του Κυπριακού. Ποια είναι η άποψή σας;

-- Αρκετά με την Κύπρο! Το ΚΚ Τουρκίας είναι ανοιχτά και ξεκάθαρα εναντίον της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας στην Κύπρο. Είμαστε εναντίον κάθε ξένης στρατιωτικής παρουσίας: Τουρκικής, Ελληνικής, Βρετανικής ή των ΗΠΑ. Είμαστε ενάντιοι σε κάθε πολιτική προσάρτησης της Κύπρου (ή μέρους της), στην Τουρκία ή την Ελλάδα. Δε συμφωνούμε με την άποψη ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ θα δώσει λύση. Θα σημάνει μόνο μια τεχνητή ειρήνη και την παρουσία του ΝΑΤΟ. Οι Κύπριοι, με τη βοήθεια Ελλήνων και Τούρκων που ανήκουν στις προοδευτικές δυνάμεις, πρέπει να βρουν έναν τρόπο να επιτύχουν μια ενωμένη και ανεξάρτητη Κύπρο. Αυτή είναι η θέση του ΚΚ Τουρκίας. Αλλά, φυσικά, ο επείγων στόχος για εμάς, τους Τούρκους κομμουνιστές, είναι να σταματήσουμε την ανάμειξη της Τουρκίας στο νησί. Αρκετά με το καθεστώς Ντενκτάς. Το οποίο, μαζί με την κυβέρνηση Κληρίδη, σχηματίζει ένα καλό δίδυμο για τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Βρετανίας, αλλά όχι για τους Κύπριους.