Με οδηγό την επιθυμία να κατακτηθεί το «όνειρο» για διάκριση και σύμμαχο την κατανόηση των λαθών του παρελθόντος, η εθνική μας ομάδα των ανδρών, την ερχόμενη Κυριακή, «βουτάει» στα βαθιά των φετινών αγωνιστικών της υποχρεώσεων. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, σε λίγες ημέρες θα κληθεί για 4η φορά στην ιστορία του να αντιμετωπίσει τα μεγαθήρια του παγκόσμιου βόλεϊ, στο πλαίσιο της τελικής φάσης της διοργάνωσης που θα φιλοξενηθεί στην Αργεντινή από τις 28 του Σεπτέμβρη μέχρι τις 15 του Οκτώβρη.

«Υπάρχουμε»... είναι η λέξη που θέλουν να βροντοφωνάξουν οι παίχτες της Εθνικής μας ομάδας των ανδρών, στον 6ο όμιλο ή αλλιώς όμιλο της Σάλτα, αποδεικνύοντας με πράξεις αυτό που εδώ και καιρό υποστηρίζουν, ότι δηλαδή αυτή η ομάδα έχει πραγματοποιήσει μεγάλες και ριζικές αλλαγές. Η εμπειρία της κατάληψης της 13ης θέσης στο «Μουντοβόλεϊ» της Γαλλίας (1986), της 6ης θέσης στην αντίστοιχη διοργάνωση της Ελλάδας (1994) αλλά και της 13ης θέσης την οποία κατέλαβε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιαπωνίας (1998), για τους διεθνείς μας είναι αρωγός. Οι παίχτες δείχνουν πιο ώριμοι να κοιτάξουν κατάματα την πρόκληση μιας τόσο σπουδαίας διοργάνωσης, ενώ ο ομοσπονδιακός τεχνικός Στέλιος Προσαλίκας υποστηρίζει με πάθος πως το πεσιμιστικό κλίμα, το οποίο επικρατούσε στους κόλπους της εθνικής μας πριν από δύο καλοκαίρια, έχει ανατραπεί. Ολοι στο ελληνικό συγκρότημα έχουν θέσει αρκετά υψηλούς στόχους, οι οποίοι κατά κάποιον τρόπο έχουν γίνει πιο «πιεστικοί» μετά την πρόσφατη επιτυχία που σημείωσε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα γυναικών η «πρωτάρα» εθνική μας ομάδα. Γνωρίζοντας πως συμμετέχουν στον πιο δύσκολο όμιλο της διοργάνωσης «παρέα» με την Τσεχία, την Κούβα και την Ολλανδία, οι άνθρωποι του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος δηλώνουν ψύχραιμοι. Η αγωνία για το αν θα επιδιώξουν να πλασαριστούν σε μια «βολική» θέση στον 6ο όμιλο, ούτως ώστε να αποφύγουν στη συνέχεια κάποια από τις κορυφαίες ομάδες του κόσμου δεν υφίσταται. Ο Στέλιος Προσαλίκας έκανε σαφές πως ο στόχος της ελληνικής ομάδας είναι διπλός και περιλαμβάνει την κατάκτηση της πρόκρισης σε συνδυασμό με την πραγματοποίηση καλών εμφανίσεων. Αλλωστε, για τον ομοσπονδιακό τεχνικό αυτό που «μετράει» περισσότερο είναι να αποδείξουν οι παίχτες του πως το επίπεδο του βόλεϊ που παίζεται στην Ελλάδα έχει βελτιωθεί και πως η εθνική μας ομάδα αξίζει να καθιερωθεί στην ελίτ του παγκόσμιου βόλεϊ. Ωστόσο, όλοι στο στρατόπεδο του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος γνωρίζουν πως το έργο τους δε θα είναι εύκολο καθώς θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τρεις σπουδαίες και με πλούσια ιστορία αντιπάλους. Ομως η ελπίδα ότι το πάθος και η θέληση των παιχτών μας θα γίνει ο κινητήριος μοχλός, για να πάρουν το εισιτήριο της πρόκρισης από τη χτισμένη σε υψόμετρο 1.200μ. πάνω στις Ανδεις και με πληθυσμό 866.200 κατοίκους, Σάλτα, είναι μέσα στο μυαλό τους ζωντανή.

Το ρόστερ της εθνικής μας: Ο ομοσπονδιακός τεχνικός Στέλιος Προσαλίκας, ο οποίος έχει βρεθεί στο τιμόνι της εθνικής μας 37 φορές επίσημα και έχει «γευτεί» 20 φορές τη νίκη και 17 την ήττα, επέλεξε τους εξής 18 παίχτες που θα ταξιδέψουν στην Αργεντινή: Ακραίοι: Μάριος Γκιούρδας (ομάδα: Ολυμπιακός, ύψος: 2,02μ.), Κώστας Θεοχαρίδης (ομάδα: Παν. Χαβάης, ύψος: 1,90μ.), Χρύσανθος Κυριαζής (ομάδα: Ολυμπιακός, ύψος: 1,95μ.), Ηλίας Λάππας (ομάδα: ΑΕΚ, ύψος: 1,94μ.). Διαγώνιοι/ Ακραίοι: Θοδωρής Μπάεφ (ομάδα: Ηρακλής, ύψος 2,00μ.). Διαγώνιοι: Νίκος Ρουμελιώτης (ομάδα: Κάλιαρι Ιταλίας, ύψος: 2,01μ.), Γιώργος Ντράγκοβιτς (ομάδα: ΑΕ Νίκαια, ύψος: 2,00μ.), Κώστας Μπαρμπούδης (ομάδα: Ορεστιάδα, ύψος: 2,00μ.). Κεντρικοί: Ακης Χατζηαντωνίου (ομάδα: Παναθηναϊκός, ύψος: 2,04μ.), Αντώνης Τσακιρόπουλος (ομάδα: Ολυμπιακός, ύψος: 2,05μ.), Νίκος Σμαραγδής (ομάδα: ΠΑΟΚ, ύψος: 2,02μ.), Σωτήρης Πανταλέων (ομάδα: Παναθηναϊκός, ύψος: 2,00μ.), Ανδρέας Ανδρεάδης (ομάδα: Εθνικός Αλεξανδρουπόλεως, ύψος: 2,05μ.). Πασαδόροι: Θόδωρος Μποζίδης (ομάδα: Ηρακλής, ύψος: 1.95μ.), Βασίλης Κουρνέτας (ομάδα: Ολυμπιακός, ύψος: 1,91μ.), Γιάννης Λιβαθηνός (ομάδα: Ολυμπιάδα, ύψος: 1,85μ.). Λίμπερο: Γιώργος Στεφάνου (ομάδα: ΑΕ Νίκαια, ύψος: 1,87μ.), Χρήστος Δημητρακόπουλος (ομάδα: Παναθηναϊκός, ύψος: 1,88μ.).

Στον ομολογουμένως πιο δύσκολο όμιλο της φετινής διοργάνωσης (6ος), η εθνική μας θα κληθεί να κυνηγήσει τη διάκριση κόντρα σε τρεις από τις κορυφαίες ομάδες του κόσμου. Η Τσεχία με τα 2 χρυσά (1956, 1966) και 4 ασημένια μετάλλια (1949, 1952, 1960, 1962) που έχει στην τροπαιοθήκη της από την εποχή που «μεσουρανούσε» η Τσεχοσλοβακία αποτελεί το... φόβο και τον τρόμο του Στέλιου Προσαλίκα που τη θεωρεί ως την πιο επικίνδυνη ομάδα του ομίλου της Σάλτα. Ομως, εξίσου επιβλητικό είναι και το όνομα της Κούβας που έχει κατακτήσει 1 ασημένιο (1990) και 2 χάλκινα (1978, 1998) και της Ολλανδίας που το 1994 πήρε το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξήχθη στην Αθήνα. Ας δούμε όμως αναλυτικά το προφίλ και τα ρόστερ των αντιπάλων του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος:

ΤΣΕΧΙΑ: Με υψηλούς στόχους, ρίχνεται φέτος η Τσεχία στη μάχη του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Το μεγάλο της όπλο είναι ο φιλόδοξος τεχνικός της και για πολλούς ο κορυφαίος του αιώνα, Χούλιο Βελάσκο, ο οποίος θέλει για ακόμα μια φορά να δει την ομάδα που έχει αναλάβει, να καταξιώνεται στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Στο παρελθόν ο ίδιος είχε βγάλει την Ιταλία από την αφάνεια στον... ήλιο της διάκρισης και πριν τη διάσπαση της Τσεχοσλοβακίας είχε γράψει λαμπρή πορεία στο παγκόσμιο στερέωμα που τον οδήγησε στην έκτη θέση των μεταλλίων με δύο χρυσά και τέσσερα αργυρά.

Το ρόστερ της: (Χούλιο Βελάσκο) Μάρτιν Λεμπλ, Τζίρι Ποπέλκα, Μάρεκ Νοβότνι, Γιακούμπ Νοβότνι, Γιάροσλαβ Σκακ, Μάρτιν Κρίστοφ, Μίκαλ Ρακ, Πρέμισλ Κουμπάλα, Οντρεϊ Χούντετσεκ, Τζίρι Νόβακ, Γιάν Γιαρολίμ, Ιβο Ντουμπς, Τζίρι Τσέρχα, Πετρ Ζάπλεταλ, Τζίρι Κραλ, Πέτερ Πλάτενικ, Κάρελ Κβασνίτσκα, Λούκας Τίχατσεκ.

ΚΟΥΒΑ: Το βόλεϊ τρέχει στο... αίμα της και σίγουρα η Κούβα θα αποτελέσει μεγάλο εμπόδιο στις βλέψεις τόσο της Εθνικής μας, όσο και των υπόλοιπων δύο ομάδων. Οπλο των Κουβανών είναι το πάθος και το πείσμα τους ενώ πολλάκις έχουν αποδείξει ότι είναι... παλικάρια ακόμα και όταν έχουν βρεθεί σε δύσκολη θέση. Από την ομάδα του τεχνικού Ελισέο Ράμος Ρίβας, ξεχωρίζουν τα ονόματα των Τόμας Αλνταζαμπάλ και Πάβελ Πιμιέντα Αλεν.

Το ρόστερ της: (Ελισέο Ράμος Ρίβας) Γιοσλέιντερ Κάλα, Ιοσβάνι Τσέιμπερς, Γιάνιελ Γκαράι Γκόμεζ, Γιασέρ Πορτουάντο, Ντάριελ Γκαρσία, Γουολφρίντο Καλάρντ, Αριέλ Γκιλ, Πάβελ Πιμιέντα Αλεν, Μάικελ Σάλας, Τόμας Αλνταζαμπάλ, Ράιντελ Πόεϊ Ρομέρο, Χένρι Μπελ, Αλέν Ροκαμπορέρο, Χέσους Κρους, Χαβιέ Γκονζάλες, Σιριάνις Μέντες, Οντέλβις Ντομίνικο Σπικ, Χαβιέ Μπρίτο Πονς.

ΟΛΛΑΝΔΙΑ: Μπορεί να έχει χάσει τη λάμψη του παρελθόντος, αφού από την ομάδα λείπουν τα δύο μεγάλα της αστέρια ο Πίτερ Μπλανζέ (αποσύρθηκε) και ο Μπας Βαν ντε Γκόορ (λόγω υγείας), όμως η Ολλανδία μοιάζει σαν... αμοιβάδα. Τα μεγάλα ονόματα γρήγορα βρίσκουν πολύ καλούς αντικαταστάτες, με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη ευρωπαϊκή ομάδα να μην πέφτει απότομα επίπεδα. Σημαντικό όπλο των Ολλανδών είναι η μεγάλη πειθαρχία που δείχνουν οι παίχτες στις οδηγίες του προπονητή τους Μπερτ Γκέντκοπ.

Το ρόστερ της: (Μπερτ Γκέντκοπ) Ντιρκ Γιαν Βαν Γκεντ, Νίκο Φρέντερικς, Σάντερ Ολστχορν, Ρέιντελ Νούμερντορ, Γκουίντο Γκέρτζεν, Ρίτσαρντ Σουίλ, Ολφ Βαν Ντερ Μέλεν, Ερικ Σιέμπερς, Μίτσιελ Βαν Ντερ Κουίπ, Γιόστ Κοίστρα, Γιόκεμ Ντε Γκρούιτερ, Γιόπ Παουλίδις, Ρόμπερτ Χόρστινκ, Γιόραμ Μάαν, Αλαν Βαν Ντε Λου, Γιόστ Βαν Ντερ Χοκ, Ντένις Βαν Ντερ Βιν.