1. Η μετατροπή των δημοτικών υπηρεσιών και των δημοτικών επιχειρήσεων σε επιχειρηματικές κερδοσκοπικές μονάδες. Αυτές οι μονάδες στην πορεία πέφτουν στην «αγκαλιά», απορροφούνται από τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

2. Οι βάρβαρες ελαστικές εργασιακές σχέσεις που εφαρμόζονται, για τη λεηλασία κρατικών και κυρίως κοινοτικών πόρων σε βάρος του λαού, για ρουσφετολογία, εξαγορά, εξαναγκασμό και ομηρία.

3. Η επιβολή νέων τοπικών φόρων με συνεχή κλιμάκωση προς το χειρότερο. Αλλοι μεν έχουν επίσημα υποχρεωτικό χαρακτήρα, ενώ άλλοι είναι υποχρεωτικοί στην πράξη. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με τη λογική της ανταποδοτικότητας στις κοινωνικές υπηρεσίες, στο ψεύτικο δίλημμα ή πληρώνεις και έχεις ή δεν πληρώνεις και δεν έχεις.

4. Η απατηλή πολιτική της ανακατανομής στην περιφέρεια των κρατικών και των κοινοτικών κονδυλίων. Δεν πρόκειται για κονδύλια που θα εξασφαλίσουν λαϊκή ευημερία, ούτε θα ανακόψουν την πορεία της μεγάλης συρρίκνωσης των μικρών παραγωγών και επιχειρηματιών, όχι μόνο δε θα ανακόψουν τα περιφερειακά προγράμματα, την υποβάθμιση της περιφέρειας, αλλά θα την οξύνουν. Η διοχέτευση κοινοτικών κονδυλίων στην ΤΑ με τη σιδερένια λογική της απελευθέρωσης της αγοράς, αποτελεί επίσης ένα κανάλι για τη μετατροπή της ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ στις ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ.

5. Η μετατροπή της ΤΑ σε θεσμό για το κουκούλωμα της αυξανόμενης φτώχειας, καθώς εξελίσσεται ολοταχώς σε τοπική υπηρεσία του κράτους για απόρους. Αυτό είναι επικύρωση της πολιτικής της κεντρικής εξουσίας και συμβιβασμός μαζί της. Οταν μετατίθενται στην ΤΑ αρμοδιότητες που ανήκουν στο κράτος, όπως ο τομέας της παιδείας και της υγείας-πρόνοιας, αυτό σημαίνει ελάττωση της κρατικής ευθύνης, υποχρηματοδότηση, το κυριότερο: υποβάθμιση και μετάθεση ευθυνών στις πλάτες του λαού.