Τραγούδια, που αναβλύζουν ευαισθησία, λυρισμό, μελωδικές «εικόνες» της ζωής που ξετυλίγεται στην άλλη όχθη, αυτής της ανάγκης, της αγωνίας, της ελπίδας και όχι σε αυτή του συμβιβασμού και του βολέματος κατέθεσαν οι «Πυξ Λαξ». Η συναυλία τους - μια ζωντανή συνομιλία με την απέραντη νεανική συντροφιά, που είχε κατακλύσει το χώρο κάτω από την κεντρική σκηνή. Το δημοφιλές συγκρότημα παρουσίασε τραγούδια - σταθμούς της δωδεκάχρονης διαδρομής του. Ενα «ταξίδι» από το «Δε θα δακρύσω πια για σένα» και τις «Παλιές αγάπες», μέχρι «Τα δοκάρια στο γρασίδι περιμένουν τα παιδιά», με «συνοδοιπόρους» εκατοντάδες νέους.