Σανίδα σωτηρίας ακόμη και στο νέο μοντέλο των «απασχολήσιμων», δηλαδή στους υπό... προθεσμία εργαζόμενους, αναζητεί τώρα η κυβέρνηση, προκειμένου να ξεγελάσει όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους και να βγει αλώβητη από τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Ετσι, λοιπόν, δύο πρωτοκλασάτοι υπουργοί, ΠΕΧΩΔΕ Β. Παπανδρέου και Εργασίας Δ. Ρέππας, σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, ως άλλοι «Μαυρογιαλούροι» αναλώθηκαν σε μια ακατάσχετη παροχολογία, εξαγγέλλοντας τη δημιουργία 14.800 νέων θέσεων εργασίας, την περίοδο 2002 - 2008, μέσω της υλοποίησης τεσσάρων προγραμμάτων, που αφορούν στο περιβάλλον. Μόνο που πρόκειται για άλλη μια ακόμη ...έκρηξη κυβερνητικής κοροϊδίας, με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας, αφού:

* Δεν πρόκειται για σταθερές θέσεις εργασίας, αλλά για προγράμματα, είτε κατάρτισης, είτε πρόσκαιρα απασχολήσιμων για διάστημα από 9 μέχρι 12 μήνες.

* Οπως φαίνεται από τις ίδιες τις εξαγγελίες των υπουργών, δύο από τα προγράμματα αυτά δεν αφορούν παρά την επιδότηση των εργοδοτών από τον πακτωλό των κοινοτικών Ταμείων.

Αν σ' αυτά προσθέσουμε ότι, σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες, μόνο το 10% όσων περνούν από τέτοια προγράμματα κατάρτισης βρίσκουν στο τέλος μόνιμη δουλιά, ή ότι την τελευταία δεκαετία εκατοντάδες παρόμοια προγράμματα έχουν εφαρμοστεί και δεκάδες δισ. δρχ. έχουν διασκορπιστεί και οι θέσεις απασχόλησης μειώθηκαν αντί να αυξηθούν, καταλαβαίνει εύκολα κανείς το μέγεθος του κυβερνητικού προεκλογικού εμπαιγμού προς τους ανέργους.

Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να τονιστεί ότι με παρόμοιους πειραματισμούς ούτε το πρόβλημα της προστασίας του περιβάλλοντος αντιμετωπίζεται, όταν οι υπηρεσίες ακόμη και του αρμόδιου ΥΠΕΧΩΔΕ πάσχουν από μόνιμους εξειδικευμένους επιστήμονες, που φυσικά δεν πρόκειται να προσληφθούν ούτε με την υλοποίηση αυτών των προγραμμάτων. Επίσης, πρέπει να προσθέσουμε ότι τα προγράμματα αυτά μοιάζουν ακόμη περισσότερο ως κατάρτιση του «αέρα», όταν οι διάφορες δράσεις για το περιβάλλον καρκινοβατούν (π.χ. προγράμματα ανακύκλωσης, φορείς για την προστασία των υδροβιοτόπων - οικοτόπων) και άλλα δεν άρχισαν καν να εφαρμόζονται (π.χ. διαχείριση των υδάτων, σχέδια Αντιμετώπισης Τεχνολογικών Ατυχημάτων Μεγάλης Εκτασης κ.λπ). Και το ερώτημα που ανακύπτει είναι το εξής: Πώς, λοιπόν, η κυβέρνηση γνωρίζει ποιες ανάγκες απασχόλησης υπάρχουν για όλες αυτές τις δράσεις προστασίας του περιβάλλοντος που δεν προχωρούν;

Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις των δύο υπουργών, τα τέσσερα προγράμματα είναι τα εξής:

* 150 προγράμματα κατάρτισης, συνολικού προϋπολογισμού 20.000.000 ευρώ, κατά τη διάρκεια των οποίων 5.300 άνεργοι θα καταρτιστούν σε επαγγέλματα εργαστηριακών αναλύσεων και μετρήσεων, λειτουργίας βιολογικών καθαρισμών, ανακύκλωσης, συντήρησης ΧΥΤΑ, εφαρμογών φυσικού αερίου, εξοικονόμησης ενέργειας, οικοτουρισμού κ.λπ.

* Προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας συνολικού προϋπολογισμού 10.000.000 ευρώ, στα οποία υπολογίζεται ότι θα συμμετάσχουν 3.500 άνεργοι που θα απασχοληθούν για...9 μήνες!

* Πρόγραμμα προώθησης νέων θέσεων εργασίας, με την επιδότηση των εργοδοτών από 5.000 έως 7.000 δρχ. ανά θέση, συνολικού προϋπολογισμού 22.000.000 ευρώ, στο οποίο θα απασχοληθούν 4.000 άτομα για 12 μήνες.

* Πρόγραμμα αυτοαπασχόλησης σε περιβαλλοντικά επαγγέλματα. Ο συνολικός προϋπολογισμός του ανέρχεται σε 14.500.000 ευρώ που θα μοιραστούν σε 2.000 άτομα ή μικρές επιχειρήσεις, συνεταιρισμούς, οικοτουριστικές μονάδες κ.λπ.

Η προκήρυξη των προγραμμάτων αυτών, όπως δήλωσαν οι δύο υπουργοί, θα αρχίσει εντός του Οκτώβρη. Οι ίδιοι δεν παρέλειψαν, βέβαια, να διανθίσουν τις δηλώσεις τους με διάφορα ηχηρά και κενά περιεχομένου σοφίσματα, όπως ότι «η προστασία του περιβάλλοντος και η βιώσιμη ανάπτυξη μπορούν να συνεισφέρουν τόσο στην οικονομική ανάπτυξη όσο και στην αύξηση της απασχόλησης». Μόνο που μέχρι τώρα οι εργαζόμενοι το μόνο που βλέπουν είναι και το περιβάλλον να φθίνει και να υποβαθμίζεται συνεχώς και την ανεργία να φουντώνει... Ενώ την ίδια ώρα οι μόνοι που κερδίζουν απ' αυτή τη φάμπρικα είναι οι διάφοροι παρατρεχάμενοι που διαχειρίζονται το χρήμα.