Ο σ. Ρενάτο Ραμπέλο, εθνικός πρόεδρος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βραζιλίας, παραχώρησε στο «Ρ», με αφορμή τις γενικές εκλογές που διεξάγονται σήμερα στη Βραζιλία, την παρακάτω συνέντευξη. Πριν προχωρήσουμε στην παρουσίασή της, για την ακόμα καλύτερη ενημέρωση των αναγνωστών μας παραθέτουμε μερικά στοιχεία για την ίδρυση και την πορεία του ΚΚ της Βραζιλίας.

Στις 25/3/1922, 73 εργάτες ιδρύουν το ΚΚ της Βραζιλίας (ΚΚΒ) ως κόμμα μαρξιστικό-λενινιστικό, επαναστατικό κόμμα νέου τύπου. Το 1925 εκδίδεται η εφημερίδα του «Η εργατική τάξη». Το κόμμα δρα σε συνθήκες παρανομίας μέχρι την πτώση της δικτατορίας και την αμνηστία στους πολιτικούς κρατούμενους στις 18/4/45. Αναπτύσσεται γρήγορα και εκλέγει 14 βουλευτές τον ίδιο χρόνο, ανεβάζοντας τον αριθμό των μελών του σε 150.000 μέσα σε ελάχιστο διάστημα. Το 1947 πετυχαίνει νέα εκλογική νίκη και φτάνει τα 200.000 μέλη, όμως το 1948 απαγορεύεται εκ νέου με τον ισχυρισμό ότι είναι «διεθνιστικό» και άρα «ξενοκίνητο» κόμμα. Παραμένει παράνομο έως τις 23/5/1985.

Εντείνεται η διαπάλη στο εσωτερικό του ως αποτέλεσμα του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ. Το 1960 στο 5ο Συνέδριο αλλάζει το όνομά του σε Βραζιλιάνικο ΚΚ, διατηρώντας τα αρχικά ΚΚΒ. Στις 18/2/1962 διασπάται κάτω από την επίδραση του ρήγματος ΚΚΣΕ-ΚΚ Κίνας και μια ομάδα αποχωρεί ιδρύοντας (ανασυγκροτώντας) το ΚΚ της Βραζιλίας με το αρχικό του όνομα και φιλο-ΚΚ Κίνας προσανατολισμό. Τα δύο κόμματα εξακολουθούν να υπάρχουν μέχρι σήμερα. Στις 21/4/1964 νέα δικτατορία εγκαθίσταται στη Βραζιλία και στις 12/4/1972 το ΚΚ της Βραζιλίας προχωρά σε ένοπλο αγώνα, με το αντάρτικο της Αραγουάια.

Στις 23/5/1985 ξαναγίνεται νόμιμο. Στο 8ο Συνέδριό του, στις 3/2/1992, απομακρύνεται από τις μαοϊκές επιρροές και αποκαθιστά σχέσεις με μια σειρά από κόμματα. Αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο ΚΚ στη Βραζιλία με σημαντική παρουσία στα συνδικάτα και ιδιαίτερη επιρροή στο μαθητικό και σπουδαστικό κίνημα. Σήμερα αριθμεί 33.953 μέλη (από 19.755 το 1997). Η νεολαία του κατέχει τις θέσεις των προέδρων στην Εθνική Ενωση Φοιτητών και στην Εθνική Ενωση Μαθητών, που αριθμούν εκατομμύρια μέλη.

Πραγματοποίησε το τελευταίο, 10ο, Συνέδριό του το Δεκέμβρη του 2001. Στις 28/5/2002 απεβίωσε ο επί χρόνια πρόεδρός του, Ζοάο Αμαζόνας.

Στις εκλογές του 1998 εξέλεξε 10 βουλευτές στην ομοσπονδιακή Βουλή και 11 βουλευτές στα τοπικά Κοινοβούλια των κρατιδίων, ενώ στις δημοτικές εκλογές του 2000 είχε 152 δημοτικούς συμβούλους.

Στις προσεχείς εκλογές έχει στις λίστες του εκλογικού συνασπισμού που συμμετέχει 52 υποψήφιους ομοσπονδιακούς βουλευτές και δεκάδες για τα κρατιδιακά Κοινοβούλια.

Ο σ. Ραμπέλο μάς μιλάει για τη βαθιά κρίση που περνάει η Βραζιλία και για την πιθανή απομάκρυνση των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων από την εξουσία μέσα σε ένα κλίμα έντονης και συνεχώς αυξανόμενης τάσης για ουσιαστική αλλαγή.

-- Μπορείτε να μας περιγράψετε με συντομία το πολιτικό τοπίο στη Βραζιλία λίγες μέρες πριν τις εκλογές;

-- Η κυβέρνηση του Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο είναι ο οδηγός, αυτά τα τελευταία χρόνια, μιας φάσης τέλους ενός κύκλου στη Βραζιλία. Η χώρα είναι πιο εξαρτημένη από το ξένο κεφάλαιο και με μία οικονομία πολύ τρωτή. Το δημόσιο χρέος πέρασε το 60% του ΑΕΠ. Οι εσωτερικές τιμές αυξάνονται. Ο αναπτυξιακός ρυθμός προβλέπεται όλο και χαμηλότερος (πρόβλεψη της κυβέρνησης είναι το 1,5% του ΑΕΠ). Η χρηματιστική και συναλλαγματική κρίση μετατρέπεται σε χρόνια. Η εσωτερική κυβέρνηση υποτάσσεται ακόμα περισσότερο στο ΔΝΤ. Υπάρχει παρέμβαση του ΔΝΤ στις δημόσιες πολιτικές της χώρας. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική απέτυχε, σύμφωνα με τη γνώμη σημαντικών προσωπικοτήτων του πολιτικού και πνευματικού κόσμου της Βραζιλίας και του εξωτερικού. Σήμερα, ακόμη και εκείνοι που στοχεύουν στη σωτηρία του νεοφιλελευθερισμού αναζητούν «μεταρρυθμίσεις των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων». Το βάθεμα της διαρθρωτικής κρίσης και των συνεχών εκδηλώσεων συγκυριακών επιδεινώσεων οδήγησε όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού να αποσύρουν την υποστήριξή τους στην κυβέρνηση, διευρύνοντας στην πλειοψηφία της κοινωνίας το αίσθημα της αλλαγής. Τα κυρίαρχα πολιτικά στρώματα βρίσκονται σε κατάσταση κατακερματισμού. Η υποψηφιότητα του Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, σε έναν συνασπισμό όπου παίρνει μέρος και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βραζιλίας, κατέληξε να αποσπάσει, μέσα από την πορεία της, θέσεις και, μέσα από τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που εκπροσωπεί, το αίσθημα της αλλαγής.

-- Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η προεκλογική εκστρατεία;

-- Η εκστρατεία του Λούλα πήρε μεγάλες διαστάσεις και έγινε αυτή που συνδέθηκε περισσότερο με τις απαιτήσεις της στιγμής, παίρνοντας υπόψη το άνοιγμα ενός νέου δρόμου για τη Βραζιλία. Ο Λούλα δεν είναι ένα συστατικό στοιχείο της παραδοσιακής ηγετικής ελίτ. Βαθμιαία αποκαλύπτεται ως εκείνος που συγκεντρώνει τις καλύτερες συνθήκες για να ενώσει το λαό - εργαζόμενους, νέους, επιχειρηματίες, στρατιωτικούς - για να ενώσει τη χώρα στην αναζήτηση μιας βιώσιμης διεξόδου, μιας ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, μιας στροφής της οικονομικής ανάπτυξης και διεύρυνσης της απασχόλησης, μιας απόδοσης αξίας στην εργασία, μιας γενίκευσης των κοινωνικών δικαιωμάτων, μιας διεύρυνσης της δημοκρατίας και μιας δίκαιης κατανομής του εισοδήματος. Το ρεύμα υπέρ του Λούλα μεγαλώνει, συγκεντρώνοντας πλεονεκτήματα για νίκη στον πρώτο γύρο, στις 6 του Οκτώβρη, ή για μια πολύ πλεονεκτική θέση στο δεύτερο γύρο, στις 27 του Οκτώβρη. Αυτό συμβαίνει γιατί οι αντικειμενικές συνθήκες είναι ευνοϊκές για την αλλαγή της κατάστασης που επικρατεί στη Βραζιλία. Αυτή η τάση αλλαγής ενισχύεται με την εξέλιξη της χρηματιστικής και οικονομικής κρίσης αυτό το τρίτο τρίμηνο του χρόνου.

-- Μέσα στο πλαίσιο της εντεινόμενης τάσης για αλλαγή της κατάστασης που επικρατεί στη χώρα, ποιες είναι οι προσδοκίες του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βραζιλίας από αυτές τις εκλογές;

-- Το μήνυμα των υποψηφίων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βραζιλίας βρίσκει μεγάλη απήχηση μεταξύ των εκλογέων. Οι κομμουνιστικές προτάσεις, που δείχνουν έναν νέο δρόμο για τη χώρα, με υπεράσπιση της κυριαρχίας και της ανάπτυξης, δημιουργία θέσεων εργασίας, σεβασμό των κοινωνικών δικαιωμάτων των Βραζιλιανών και διεύρυνση της δημοκρατίας, με τον Λούλα Πρόεδρο, βρίσκονται σε συμφωνία με τους πιο έντονους πόθους του λαού μας. Μια ισχυρή και πολυάριθμη κομμουνιστική αντιπροσώπευση στις νομοθετικές συνελεύσεις και στο Εθνικό Κογκρέσο θα διευρύνει την επιρροή του κόμματός μας στην κοινωνία και στις πολιτειακές κυβερνήσεις καθώς και στην εθνική κυβέρνηση, εξασφαλίζοντας διακεκριμένη θέση στον καθορισμό δρόμων και επιλογών για τη χώρα που να ευνοούν τους εργαζόμενους και τις λαϊκές μάζες. Γι' αυτές τις εκλογές, λοιπόν, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βραζιλίας έχει θέσει στόχο την εκλογή 15 ομοσπονδιακών και 20-25 πολιτειακών βουλευτών. Υποβάλλουμε επίσης εννέα υποψηφιότητες για τη Γερουσία και τέσσερις υποψηφιότητες για αντικυβερνήτες, στις πολιτείες Σεαρά, Περναμπούκο, Πιαουί και Ρίο Γκράντε ντου Νόρτε.

-- Γνωρίζουμε ότι στη Βραζιλία υπάρχει ένα δυναμικό μαζικό λαϊκό κίνημα. Μπορείτε να μας πείτε ποια είναι η συμβολή αυτού του κινήματος στην ήττα των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων;

-- Η υποψηφιότητα του Λούλα πήρε πλατύ χαρακτήρα, χαρακτήρα ένωσης των πιο ποικίλων δυνάμεων γύρω από την υπεράσπιση ενός σχεδίου κυρίαρχης ανάπτυξης, με ανάπτυξη της οικονομίας, με κατανομή του εισοδήματος, δημιουργία θέσεων εργασίας, απόδοση αξίας στην εργασία, διεύρυνση της δημοκρατίας και φροντίδα για τις πιεστικές ανάγκες του πληθυσμού. Ενα σχέδιο τέτοιας έκτασης μπορεί να προχωρήσει μόνο με τη δραστήρια συμμετοχή του λαϊκού και δημοκρατικού κινήματος, μέσα από οργανώσεις όπως η Γενική Συνομοσπονδία των Εργαζομένων (CUT), η Εθνική Συνομοσπονδία Ενώσεων Κατοίκων, η Εθνική Ενωση Φοιτητών, η Βραζιλιάνικη Ενωση των Σπουδαστών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, το Κίνημα των Ακτημόνων (MST), μεταξύ άλλων. Η ήττα του νεοφιλελευθερισμού δεν είναι δυνατή χωρίς ένα κοινωνικό κίνημα μεγάλης ευρύτητας, πράγμα που συνεπάγεται την αποφασιστική συμμετοχή των λαϊκών οργανώσεων.

Ιστοσελίδα του ΚΚ Βραζιλίας στο διαδίκτυο: www.pcdob.org.br