Επιτακτικά τίθεται η ανάγκη να ξεσηκωθούν τα λαϊκά στρώματα και ενάντια στην πολιτική που επιδιώκει να τους κάνει πειθήνιους καταναλωτές μεταλλαγμένων ή, στην περίπτωση των αγροτών, πειθήνιους «κολίγους» καλλιεργητές. Οι πολυεθνικές, πρώτα των ΗΠΑ και στη συνέχεια της ΕΕ, έχουν ανοίξει νέο πεδίο κερδοσκοπικής ασυδοσίας, αδιαφορώντας για τις όποιες επιπτώσεις στην υγεία των καταναλωτών και στο περιβάλλον.

Προ δεκαπενταετίας περίπου στο «παιχνίδι» μπήκαν οι πολυεθνικές των ΗΠΑ, αλλά οι πολυεθνικές της ΕΕ που δεν είχαν κατακτήσει την τεχνογνωσία επιζητούσαν φραγμούς, μέχρι να ετοιμαστούν. «Χατίρι» που έγινε σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό από τους μηχανισμούς της ΕΕ και τους κυβερνώντες των 15 κρατών-μελών. Τώρα, είτε αγοράζοντας τεχνογνωσία από τις ΗΠΑ είτε δημιουργώντας δική τους, οι πολυεθνικές της ΕΕ απαιτούν τη νομιμοποίηση και απελευθέρωση των μεταλλαγμένων. Και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μαζί με τις κυβερνήσεις των 15 κρατών-μελών σπεύδουν ταχέως να υλοποιήσουν αυτές τις μεταλλαγμένες αξιώσεις. Με άλλα λόγια, το σχέδιο είναι μέσα στο 2003 να λήξει οριστικά και χωρίς παρενέργειες για τις πολυεθνικές το θέμα της ελεύθερης καλλιέργειας, διακίνησης και κατανάλωσης μεταλλαγμένων προϊόντων.

Υποτίθεται ότι ακόμα ισχύει το ευρωπαϊκό «μορατόριουμ» κατά των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, όμως στην πράξη οι γνωρίζοντες ομολογούν πως ήδη τα μεταλλαγμένα κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα, σε τρόφιμα και φάρμακα. Η ΕΕ, υποτίθεται, έρχεται να επιβάλει κανόνες, προτάσσοντας υποκριτικά την προστασία των καταναλωτών και της βιοποικιλότητας. Ομως, στην πράξη γίνονται τα ακριβώς αντίθετα. Ηδη από προχτές (17/10) τέθηκε σε πανευρωπαϊκή ισχύ η εφαρμογή της οδηγίας 18/2001, που καταργεί στην πράξη τους όποιους φραγμούς υπήρχαν για τη μαζική καλλιέργεια και κατανάλωση μεταλλαγμένων. Βέβαια, η Ελλάδα δεν έχει εναρμονιστεί ακόμα, αλλά τούτο ελάχιστη σημασία έχει... Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθεί την άμεση ψήφιση νέων κανονισμών και οδηγιών, που, εκτός των άλλων, αναθεωρούν προς το χειρότερο και τα όσα ορίζει η οδηγία 18/2001.

Πιο συγκεκριμένα, προωθούνται άμεσα προς ψήφιση τρεις προτάσεις κανονισμών και μια πρόταση οδηγίας. Ο πρώτος αφορά στα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα και στις γενετικώς τροποποιημένες ζωοτροφές. Ο δεύτερος στην επισήμανση των τροφίμων και στην ανιχνευσιμότητα. Ο τρίτος στη διασυνοριακή διακίνηση των γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών. Η πρόταση οδηγίας αφορά στους σπόρους. Πίσω από όλα αυτά βέβαια κρύβεται η εξυπηρέτηση των ανελέητων κερδοσκοπικών επιδιώξεων των πολυεθνικών των ΗΠΑ και της ΕΕ, σε βάρος των καταναλωτών και των αγροτών.

Για παράδειγμα, ο κανονισμός για την επισήμανση και την ανιχνευσιμότητα επιδιώκει, εκτός των άλλων, να καταργήσει και τυπικά το «μορατόριουμ». Επίσης, και οι δύο πρώτοι κανονισμοί ανοίγουν τεράστια «παράθυρα» για να μη φαίνεται η ύπαρξη γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών στα τρόφιμα. Οσο για την ελεγκτική διαδικασία προστασίας των καταναλωτών, που προβλέπεται στα λόγια, θα αποδειχτεί στην πράξη απατηλή και ανεφάρμοστη. Ακόμα, στον κανονισμό για τη διασυνοριακή διακίνηση των μεταλλαγμένων τίθενται πρωτίστως οι «κανόνες» για την «ελεύθερη» κυκλοφορία των μεταλλαγμένων στα όρια της ΕΕ και για τις εξαγωγές σε τρίτες χώρες, προς μεγάλη ικανοποίηση, βασικά, των πολυεθνικών της γηραιάς ηπείρου.

Μπορεί βέβαια από τους υπερασπιστές των μεταλλαγμένων να λέγεται ότι οι επιστημονικές έρευνες δεν έχουν δείξει μέχρι τώρα παρενέργειες... Ομως, ποιος μπορεί να τους πιστέψει; Και ποιος θα λογοδοτήσει αν μετά από 50 χρόνια φανούν οι επιπτώσεις της αλόγιστης καθιέρωσης και επέκτασης των γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών σε ανθρώπους και περιβάλλον; Θα τρώνε και οι πάμπλουτοι του πλανήτη, μετά λαιμαργίας, τα μεταλλαγμένα ή θα τα αφήσουν για τα στομάχια των φτωχών, με το αζημίωτο βέβαια; Και γιατί στις ΗΠΑ ο έλεγχος των μεταλλαγμένων έχει δοθεί σε ιδιωτικές εταιρίες, ενώ η συμβατική γεωργία τελεί υπό κρατική εποπτεία; Η ελληνική κυβέρνηση τι λέει για όλα αυτά; Μήπως της αρκεί να ανακοινώνει ότι «μάχεται» ...στα Συμβούλια Υπουργών της ΕΕ προκειμένου να δίνονται οι άδειες για τα μεταλλαγμένα σε κεντρικό επίπεδο από τις Βρυξέλλες και όχι από αρχές των κρατών- μελών;