Η προ μιας βδομάδας πολύνεκρη επίθεση στο Μπαλί δεν αποτελεί μια απ' τις μεγαλύτερες δοκιμασίες μόνο για τους επιβιώσαντες και τις οικογένειες των δεκάδων θυμάτων... Συνιστά σκληρή δοκιμασία για την περαιτέρω πορεία της κυβέρνησης της Προέδρου της Ινδονησίας, Μεγκαβάτι Σουκαρνοπούτρι. Για τον ινδονησιακό λαό, που, μετά από σύντομο και θολό «διάλειμμα» περίπου τεσσάρων ετών απ' την πτώση της στυγνής δικτατορίας Σουχάρτο, βλέπει στρατό, αστυνομία και λοιπές «ειδικές δυνάμεις ασφαλείας» να επαναποκτούν στα χέρια τους νέα όπλα επιβολής και καταστολής, αυτή τη φορά, με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας και υπό τις ασφυκτικές πιέσεις και «υποδείξεις» των Ηνωμένων Πολιτειών, Αυστραλίας, Βρετανίας...

Ηδη, υπό τις νέες τρέχουσες συνθήκες και υπό ένα νέο κλίμα τρομο-λαγνείας και τρομο-ανασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας, η Μεγκαβάτι Σουκαρνοπούτρι φάνηκε να ενδίδει στις απαιτήσεις των Δυτικών «συμμάχων» της, αδυνατώντας, όπως διαφαίνεται, να κρατήσει στάση επιφύλαξης, όπως επιχείρησε να κάνει στο παρελθόν... Ετσι εισήγαγε, σε δύο δόσεις, αντιτρομοκρατικά προεδρικά διατάγματα, μολονότι αντιδρούν (αν όχι άμεσα...) στελέχη της κυβέρνησής της, με πρώτον τον αντιπρόεδρο, Χαμχάζ Χαζ (άνθρωπος με επιρροή στο θρησκευτικο-πολιτικό κατεστημένο της χώρας και με διασυνδέσεις με πλειάδα μουσουλμανικών παραστρατιωτικών οργανώσεων...).

Το εάν, τελικώς, θα ευδοκιμήσουν στην παρούσα φάση οι «αντιτρομοκρατικές» πιέσεις των ΗΠΑ, δε θα κριθεί μόνον απ' την προθυμία της Σουκαρνοπούτρι να τις διεκπεραιώσει... Σε μια χώρα 215.000.000 κατοίκων, με τους μουσουλμάνους να πλειοψηφούν έναντι των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων, και να βράζουν απ' το μένος για την πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, τα πράγματα προβάλλουν πιο περίπλοκα απ' ό,τι διαφαίνονται...