«Ασφάλεια παντού» ήταν το μήνυμα του Κ. Σημίτη από το βήμα της φετινής ΔΕΘ, με το οποίο ήθελε, εκμεταλλευόμενος τις συλλήψεις για τη «17Ν», να δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση «ασφάλειας» στην «καθημερινή ζωή του πολίτη». Δεν αγνοούσε, βέβαια, ο πρωθυπουργός τα στοιχεία για την ανεργία και τη φτώχεια, ούτε τη συμβολή της πολιτικής που εφάρμοσε η κυβέρνησή του για την «απελευθέρωση της αγοράς εργασίας». Την ασφάλεια του συστήματος και των κερδών της πλουτοκρατίας είχε κατά νου.

Η ασφάλεια αυτή περνάει μέσα από τη διαρκή ανασφάλεια των λαϊκών μαζών. Το σύστημα αισθάνεται πιο ασφαλές όταν οι «υπήκοοι» αναλώνουν όλο τους το είναι στον αγώνα για την καθημερινή επιβίωση, όταν τρέμουν για τη δουλιά τους, την υγεία και τη μόρφωση των παιδιών τους... Η έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ έρχεται να απεικονίσει τις συνθήκες τρομακτικής ανασφάλειας που βιώνουν καθημερινά η πλειοψηφία των εργαζομένων.

Ο εργαζόμενος-λάστιχο, που «πουλάει» την εργατική του δύναμη, όποτε και όσο τη χρειάζεται το κεφάλαιο, χωρίς δικαιώματα και καμία εγγύηση για το αύριο, είναι το εφιαλτικό «μοντέλο» που έχει εξαπλωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να φαντάζει μακρινό παρελθόν και «περασμένα μεγαλεία» η σταθερή και πλήρης απασχόληση. Οι μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας και άγριας υπερεκμετάλλευσης, γενικότερα η απότομη επιδείνωση της κατάστασης των λαϊκών μαζών, εξηγούν ταυτόχρονα και φαινόμενα γύρω από τη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων, αλλά και την εκλογική συμπεριφορά τους. Η βαθιά γνώση αυτών των καταστάσεων είναι απολύτως αναγκαία.

Ανασφάλεια, όμως, αισθάνεται σήμερα ολόκληρος ο πλανήτης και αυτό βολεύει εξαιρετικά τα αφεντικά της «νέας τάξης». Το μήνυμα που εκπέμπουν οι περίεργες τρομοκρατικές ενέργειες σε διάφορα σημεία της Γης είναι σαφές: Δεν υπάρχει ασφάλεια έξω από την «προστατευτική φτερούγα» των ΗΠΑ...