Το θέμα της άμεσης αλλαγής του καταστροφικού κανονισμού για το βαμβάκι επανέφερε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γ. Πατάκης με παρέμβασή του προς το Συμβούλιο της ΕΕ, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της ώρας των ερωτήσεων. Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, ανάμεσα σε άλλα, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση, στη δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει ήδη οι βαμβακοπαραγωγοί, εξαιτίας τόσο του κανονισμού της ΕΕ, όσο και της στάσης που κράτησε στο θέμα η ελληνική κυβέρνηση.

Πιο συγκεκριμένα ο Γ. Πατάκης τόνισε τα εξής:

«Τα προβλήματα που αφορούν τη σοδειά του 2001 - 2002 είναι μια πραγματικότητα. Ομως, το πρόβλημα είναι ότι η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί δεν αφορά μόνο στην περσινή σοδειά, αλλά και στις επόμενες. Αυτή την εποχή βρισκόμαστε στη συγκομιδή του προϊόντος. Οι παραγωγοί βρίσκονται για δεύτερη συνεχή χρονιά σε απόγνωση, αφού η ελληνική κυβέρνηση αυθαίρετα καθορίζει μια οριζόντια παραγωγή 275 κιλά ανά στρέμμα, όταν η απόδοση είναι πολύ μεγαλύτερη, χωρίς να γνωρίζουν ποια θα είναι η τύχη αυτής της παραγωγής.

Το Φεβρουάριο του 2001, σ' αυτή την αίθουσα, ψηφίστηκε σχεδόν ομόφωνα η αύξηση της παραγωγής βαμβακιού, αφού η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ελλειμματική κατά 70%. Η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν έδωσε τη μάχη, για να περάσει αυτή η απόφαση, ούτως ώστε να προστατεύσει τους Ελληνες βαμβακοπαραγωγούς και το προϊόν τους, αλλά έσπευσε παράκαιρα, όπως αναφέρθηκε, να εφαρμόσει το νέο κανονισμό, αρνούμενη να αξιοποιήσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Καλώ τον εκπρόσωπο του Συμβουλίου να τοποθετηθεί πάνω στο αίτημα των Ελλήνων βαμβακοπαραγωγών για άμεση και συνολική αλλαγή του καταστροφικού αυτού κανονισμού, προστατεύοντας τους παραγωγούς που κινδυνεύουν με ξεκλήρισμα, αλλά και το προϊόν που αφορά την Ελλάδα, όπου θεωρείται εθνικό προϊόν».

Ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου περιορίστηκε στην απάντησή του να διατυπώσει την τυπική διαδικασία αλλαγής ενός ισχύοντος κανονισμού, μετά από πρόταση δηλαδή της Κομισιόν. Τόνισε, ωστόσο, λακωνικά αλλά με σαφήνεια ότι «το Συμβούλιο δεν έλαβε προτάσεις και αιτήματα προς αυτή την κατεύθυνση από κανένα κράτος - μέλος», αφήνοντας έτσι εκτεθειμένη την ελληνική κυβέρνηση, η οποία, ως συνήθως, όχι μόνο δεν προασπίζει τα ελληνικά συμφέροντα έναντι του Διευθυντηρίου, αλλά και τα υπονομεύει παρά τους λεονταρισμούς της προς αποπροσανατολιστική κατανάλωση.