Πόσο διαρκεί ένα ...σφύριγμα. Ελάχιστα δευτερόλεπτα, θα πει κάποιος. Κι όμως... Τόσο ελάχιστος είναι και ο χρόνος που χρειάζεται για να αποκαλυφθεί η σαπίλα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου που έχουν φτιάξει κάποιοι. Τόσο ελάχιστος είναι και ο χρόνος που χρειάζεται για να αποκαλυφθεί η τεράστια απόσταση του αθλητισμού ως ανάγκη ή ψυχαγωγία, με τον αθλητισμό των συμφερόντων.

Την Πέμπτη το βράδυ όμως το σφύριγμα του Μπάρμπερ ...έσωσε πολλά. Τη Ρεάλ Μαδρίτης από το να βρεθεί σε δεινή θέση ενόψει της συνέχειας (θα είχε ένα βαθμό σε δυο αγώνες) και να κινδυνεύει με αποκλεισμό. Κάτι που αν συμβεί θα αναγκάσει τους πολλούς σπόνσορές της, τα γραφεία στοιχημάτων κλπ., να φορέσουν... μαύρες πλερέζες. Εσωσε τους Μαδριλένους από μια «ντροπιαστική ήττα» μια βδομάδα μετά την κατάκτηση του Διηπειρωτικού Κυπέλλου, ενός θεσμού που μπορεί επί της ουσίας να μην προσφέρει πολλά αλλά, αντίθετα, προσφέρει πακτωλό χρημάτων, εκατομμυρίων δολαρίων (βλέπετε, μετοχές είναι αυτές και ανεβοκατεβαίνουν εύκολα).

Κι όμως, κάποιοι την Πέμπτη το βράδυ θεωρούσαν μεγαλύτερη ντροπή και κατάντια το γεγονός ότι η Ρεάλ έχει μόνον ένα βαθμό ή το ότι δεν μπόρεσε να νικήσει τους Ρώσους της Λοκομοτίβ. Κι όμως, κάποιοι συνεχίζουν να βλέπουν έναν «κόσμο αγγελικά πλασμένο» και θεωρούν απίθανο η ΟΥΕΦΑ (μητέρα της διοργάνωσης) να σκέφτεται και να αποφασίζει πολιτικά!!! Λες και η τακτική της υπεράσπισης των μεγάλων συμφερόντων δεν είναι πολιτική. Λες και δεν ήταν πολιτική ο αποκλεισμός της Γιουγκοσλαβίας από το Ευρωπαϊκό του 1992. Λες και η αυστηρή επίπληξη στην ΑΕΚ για τα συνθήματα των οπαδών σε ματς του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ κατά του ρόλου των ΗΠΑ δεν ήταν πολιτική. Υποκρισίες...