Κυριακή 29 Δεκέμβρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 28
ΔΙΕΘΝΗ
ΔΥΤΙΚΗ ΣΑΧΑΡΑ
Η τελευταία αποικία της Αφρικής

«Καζάνι που βράζει» είναι η Δυτική Σαχάρα και αν εκραγεί, οι συνέπειες θα είναι τεράστιες για όλη την Ευρώπη. Αυτό επισημαίνει, σε συνέντευξή του στο «Ρ», ο Μοχάμεντ Σιντάτι, υπουργός της ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Σαχάρας και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Μετώπου Πολισάριο, αναδεικνύοντας τις τεράστιες ευθύνες της διεθνούς κοινότητας για τη διαιώνιση της μαροκινής κατοχής, κατά παραβίαση των αποφάσεων του ΟΗΕ

Στρατιωτική παρέλαση του Μετώπου Πολισάριο, στην πόλη Εϊντ Ντάχλα, στο ελεύθερο τμήμα της Δυτικής Σαχάρας
Στρατιωτική παρέλαση του Μετώπου Πολισάριο, στην πόλη Εϊντ Ντάχλα, στο ελεύθερο τμήμα της Δυτικής Σαχάρας
Η Δυτική Σαχάρα ήταν ισπανική αποικία μέχρι το 1975. Το Μέτωπο Πολισάριο, ένοπλη οργάνωση των αυτοχθόνων, από το 1973 έδινε σκληρές μάχες για τον τερματισμό της αποικιοκρατίας. Ο βασιλιάς Χασάν του Μαρόκου, όμως, φαίνεται είχε άλλη άποψη. Η «Πράσινη πορεία», δηλαδή η πορεία 350.000 Μαροκινών άοπλων, με το Κοράνι στο χέρι, που διέσχιζαν την έρημο επί ενάμιση μήνα για να φθάσουν στη Δ. Σαχάρα «επειδή ήταν θέλημα Θεού» (και απόφαση του τότε βασιλιά Χασάν) έχει μείνει ιστορική. Μεγάλο μέρος των εδαφών της Δ. Σαχάρας τέθηκε υπό μαροκινή κατοχή και τυπικά το 1977.

Οι ένοπλες συγκρούσεις διήρκεσαν 16 χρόνια. Ηδη, όμως, από το 1977, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είχε απορρίψει τους ισχυρισμούς του Μαρόκου περί ύπαρξης ιστορικών φυλετικών δεσμών που να δικαιολογούν την κατοχή της περιοχής, ενώ από το 1979 η Μαυριτανία, που μέχρι τότε διεκδικούσε μέρος της Δ. Σαχάρας απέσυρε το αίτημά της.

Το 1991 ο ΟΗΕ χαρακτήρισε «αποικιοκρατία» τη μαροκινή κατοχή, τάχθηκε υπέρ του άμεσου τερματισμού της και απεργάστηκε ειρηνευτικό σχέδιο (Απόφαση 690) που προβλέπει διεξαγωγή δημοψηφίσματος, με το οποίο ο λαός της Δ. Σαχάρας θα κληθεί να αποφασίσει αν επιθυμεί την ανεξαρτησία ή την πλήρη ενσωμάτωση στο Μαρόκο. Η διοργάνωση και η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος τέθηκε υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και οι δύο εμπλεκόμενες πλευρές το αποδέχτηκαν.

Τα Ηνωμένα Εθνη ανέλαβαν αμέσως δράση αποστέλλοντας στη Δυτική Σαχάρα (και στο ελεύθερο και στο κατεχόμενο τμήμα) ειδική ειρηνευτική δύναμη (Minurso), υπεύθυνη για τη διοργάνωση και διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Πρώτο μέλημα ήταν να διευκρινιστεί ποιος έχει το δικαίωμα να ψηφίσει. Το 1995, η μαροκινή ηγεσία μπλόκαρε για πρώτη φορά τη διαδικασία, αποστέλλοντας προς τη Minurso, χιλιάδες Μαροκινούς εποίκους με το αίτημα να συμπεριληφθούν στους καταλόγους. Η Minurso το απέρριψε και η όλη διαδικασία σταμάτησε.

Για να αποφευχθεί το αδιέξοδο, στην περιοχή έσπευσε ως ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ, ο πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, ο Τζέιμς Μπέικερ. Η παρέμβασή του οδήγησε στην υπογραφή μιας νέας, διευκρινιστικής ως προς το σχέδιο του ΟΗΕ, συμφωνίας ανάμεσα στο Μαρόκο και στο Μέτωπο Πολισάριο, γνωστής ως «συμφωνίας του Χιούστον» (1997). Η Minurso ξανάρχισε την εργασία της στη Δυτική Σαχάρα. Το 1999 ολοκληρώθηκε η καταγραφή των ψηφοφόρων. Οι τελικοί κατάλογοι συμπεριλαμβάνουν 86.000 εγγεγραμμένους.

Το Μαρόκο αντιλήφθηκε ότι με τέτοιο εκλογικό σώμα, δηλαδή με τους αυτόχθονες χωρίς τη συμμετοχή εποίκων, δε θα μπορούσε ποτέ να κερδίσει το δημοψήφισμα. Προχώρησε, λοιπόν, σε δεύτερη εμπλοκή της διαδικασίας ζητώντας, πάλι, να συμπεριληφθούν στους εκλογικούς καταλόγους έποικοι. Ενδεικτικό, ίσως, είναι ότι απεστάλησαν στη Minurso 130.000 αιτήσεις, δηλαδή ο διπλάσιος αριθμός από το λαό της Δ. Σαχάρας. Η διαδικασία σταμάτησε για άλλη μια φορά.

Εκτοτε, το ειρηνευτικό σχέδιο του ΟΗΕ έχει παραλύσει. Ο Τζέιμς Μπέικερ περιόδευσε σε Αλγερία, Μαρόκο και Δ. Σαχάρα, την άνοιξη, και το Μάη και τον Ιούνη εκπρόσωποι του Ραμπάτ και του Πολισάριο μετέβησαν για νέες συνομιλίες στο Λονδίνο, οι οποίες απέβησαν άκαρπες. Τον Ιούλη 2002, το Συμβούλιο Ασφαλείας, με νέα απόφασή του επαναλαμβάνει τη θέση του για το δημοψήφισμα. Εντούτοις, η αδιαλλαξία του Μαρόκου έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο. Η δύναμη του ΟΗΕ (Minurso) είχε προγραμματιστεί να ολοκληρώσει την αποστολή της στο τέλος του 2002. Εφόσον δεν έχει επιτευχθεί καμία πρόοδος επί χρόνια και δεν έχει γίνει δημοψήφισμα, όλα τα ενδεχόμενα φαντάζουν πιθανά.

«Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μόνο ελιγμούς και εμπλοκές, που, καθημερινά, εδραιώνουν τη μαροκινή κατοχή. Δε θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια επ' αόριστον περιμένοντας πότε η διεθνής κοινότητα, οι διεθνείς οργανισμοί θα πιέσουν για την εφαρμογή των αποφάσεών τους. Αν κριθεί απαραίτητο, θα καταφύγουμε πάλι στα όπλα, γνωρίζοντας πλήρως τις αρνητικότατες συνέπειες αυτής της πράξης για το λαό μας, για τους λαούς του Μαγκρέμπ, αλλά και της ΕΕ, η οποία μπορεί να διαδραματίσει σοβαρότερο ρόλο».

Αυτά, ανάμεσα σε πολλά άλλα, επισήμανε στο «Ρ», ο Μοχάμεντ Σιντάτι, υπουργός της κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Δ. Σαχάρας και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Μετώπου Πολισάριο, ο οποίος βρέθηκε στην Αθήνα για επαφές με τα ελληνικά κόμματα, αλλά και για να παραδώσει στην ελληνική κυβέρνηση, ενόψει της ανάληψης της προεδρίας της ΕΕ, μνημόνιο για την κατάσταση στη Δυτική Σαχάρα.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ