Τις κεντρικές πολιτικές επιλογές της θεσμοθέτησε μέσα στο 2003 η κυβέρνηση μέσω των νόμων που προώθησε και ψήφισε στο κοινοβούλιο. Τα ασφαλιστικά - εργασιακά δικαιώματα, το εισόδημα των εργαζομένων, οι ατομικές ελευθερίες, τα δημοκρατικά δικαιώματα και το περιβάλλον βρέθηκαν στο στόχαστρο των νομοθετημάτων που - έστω και κάτω από έντονες αντιδράσεις - εγκρίθηκαν τελικά από τη Βουλή και σε πολλές περιπτώσεις με τη συναίνεση της Νέας Δημοκρατίας.

Ως κορυφαίο δείγμα των αντιλαϊκών κυβερνητικών επιλογών για το 2002 μπορεί να χαρακτηριστεί το περίφημο νομοθέτημα που αποκλήθηκε «Ασφαλιστική μεταρρύθμιση» και περιλάμβανε μεταξύ άλλων την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τη μείωση των συντάξεων και την υπονόμευση της χρηματοδότησης του ασφαλιστικού συστήματος. Κάτω από το βάρος των αντιδράσεων που προκάλεσε, η κυβέρνηση δε δίστασε προκειμένου να το ψηφίσει, να παρακάμψει σειρά κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Χαρακτηριστική ήταν η βιασύνη της να το προωθήσει λίγες μέρες πριν την έναρξη των θερινών τμημάτων της Βουλής. Στη συνέχεια μάλιστα επιχείρησε ακόμα και αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις αφού θέλησε να το ψηφίσει χωρίς την απαραίτητη από το Σύνταγμα έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε μετά από επεισοδιακές συνεδριάσεις και μάλιστα με παρόντες λιγότερους από 10 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που ήταν το μόνο κόμμα που έδωσε θετική ψήφο. Οι βουλευτές του ΚΚΕ κατήγγειλαν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του και αποχώρησαν προκειμένου να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους από τη συζήτηση των επιμέρους άρθρων του νομοσχεδίου. Να σημειώσουμε ότι την πολιτική επιλογή της παραμονής στη συζήτηση των άρθρων έκανε ο ΣΥΝ ακόμα και μετά την αποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας παρέχοντας έτσι άλλοθι διαλόγου στην κυβέρνηση.

Με δύο νομοσχέδια η κυβέρνηση διαμόρφωσε τη χρονιά που πέρασε τη φορολογική πολιτική της, στην κατεύθυνση της επιβάρυνσης των λαϊκών στρωμάτων και της παροχής νέων φορολογικών προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο. Χρησιμοποιώντας το πρόσχημα των απαραίτητων «για την εισαγωγή του ευρώ στην ελληνική οικονομία», την απλούστευση των διαδικασιών και την εναρμόνιση με ευρωπαϊκά δεδομένα, παρουσίασε στη Βουλή το υπουργείο Οικονομίας, το νομοσχέδιο αναδιάρθρωσης του φορολογικού συστήματος. Επίσης προσπάθησε να του αποδώσει χαρακτηριστικά «κοινωνικής πολιτικής» μέσω της παροχής «απαλλαγών» στους μισθωτούς που όμως κάθε άλλο παρά αλλοίωσαν τη συνολική εικόνα της φορομπηχτικής πολιτικής που προώθησε το νομοθέτημα. Από την πλευρά του ΚΚΕ, το νομοσχέδιο καταγγέλθηκε ως αντιλαϊκό και ταξικό, ενώ παράλληλα αποκαλύφθηκε η ουσία του που ήταν η μείωση των φορολογικών κλιμάκων με αποτέλεσμα το όφελος για τον φορολογούμενο να είναι ένα δεκαχίλιαρο. Παράλληλα οι βουλευτές του ΚΚΕ που τοποθετήθηκαν ζήτησαν την αύξηση του αφορολόγητου ορίου στα 5 εκατομμύρια δραχμές και χαρακτήρισαν επιβεβλημένη την κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στα είδη πρώτης ανάγκης. Παράλληλα το υπουργείο Οικονομίας με το νομοσχέδιο που αφορούσε την «Κωδικοποίηση των διατάξεων φορολογίας κληρονομιών, δωρεών», αύξησε κατακόρυφα τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων προκαλώντας σοβαρότατη επιβάρυνση στους ιδιοκτήτες. Με άλλες ρυθμίσεις του νόμου το υπουργείο Οικονομικών προσπάθησε να απαλύνει το βάρος του νομοσχεδίου με παροχές - ψίχουλα που βαφτίστηκαν «ελαφρύνσεις».

Αναπάντητα παραμένουν τα ερωτηματικά για τη σπουδή της κυβέρνησης να «περάσει» το νομοσχέδιο παραχώρησης της αρμοδιότητας της έκδοσης διαβατηρίων στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Ενα νομοθέτημα που καταψήφισε το ΚΚΕ, καταγγέλλοντας ότι η εν λόγω ρύθμιση προωθείται κατ' απαίτηση των ΗΠΑ και συμπληρώνει τις ισχύουσες διατάξεις για το ηλεκτρονικό φακέλωμα και τη συνθήκη Σένγκεν. Επίσης πριν μερικές μόλις εβδομάδες ψηφίστηκε στη Βουλή - παρά τις αντιρρήσεις πολλών κυβερνητικών βουλευτών - το νομοσχέδιο που προέβλεπε την απαγόρευση της δημοσιότητας των δικών ενώ παράλληλα «ρύθμισε» και τις συνθέσεις των κακουργιοδικείων περιορίζοντας σε 30 μόλις τον αριθμό των εφετών από τους οποίους θα ορίζονται οι συνθέσεις σε υποθέσεις ιδιαίτερης σημασίας.

Στο «πάνθεον» των αντιλαϊκών νομοσχεδίων της κυβέρνησης μπορούν να συμπεριληφθούν και τα παρακάτω νομοθετήματα:

• Τα νομοσχέδια για τις απαλλοτριώσεις του ολυμπιακού έργου της Μαραθώνιας Διαδρομής και το νομοσχέδιο για τον «Αιγιαλό και τις παραλίες» όπου αποδείχτηκαν οι περιβαλλοντικές της ευαισθησίες. Με το νομοσχέδιο για τον Αιγιαλό παραδόθηκαν στην ιδιωτική κερδοσκοπία και εκμετάλλευση οι παραλίες της χώρας προκαλώντας ακόμη και την αντίδραση κυβερνητικών βουλευτών, ενώ τεράστια ζημιά στη χλωρίδα της Αττικής θεσμοθετήθηκε με το νομοσχέδιο της μαραθώνιας διαδρομής.
• Στα πλαίσια της θεσμοθέτησης των διαπλεκόμενων συμφερόντων κινήθηκαν το νομοσχέδιο του υπουργείου Τύπου για τον περίφημο «βασικό μέτοχο» στα ΜΜΕ που προϋποθέτει την κατοχή 5% του μετοχικού κεφαλαίου εταιρίας - ιδιοκτήτη μέσου επικοινωνίας. Επί της ουσίας υπονομεύτηκε η υποτιθέμενη πρόθεση του νομοσχεδίου να απαγορεύσει στους ιδιοκτήτες ΜΜΕ την ανάληψη δημόσιων έργων.
• Μέσα στο 2002 ψηφίστηκε και το νομοσχέδιο - υποκρισία που τιτλοδοτηθηκε «Για την Ανασυγκρότηση των Βαλκανίων». Σύμφωνα με το νόμο - που ξεχνά τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια - η Ελλάδα θεσμοθέτησε μηχανισμούς παροχής οικονομικής βοήθειας προς τις βαλκανικές χώρες εκπροσωπώντας επί της ουσίας τις τακτικές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
• Να υπενθυμίσουμε ότι τον Φεβρουάριο του 2002 η κυβέρνηση έφερε για κύρωση τη Συνθήκη της Νίκαιας της ΕΕ. Μια συνθήκη ενίσχυσης της κυριαρχίας των μεγάλων χωρών της ΕΕ που περιορίζει τα δικαιώματα μικρότερων χωρών όπως η Ελλάδα. Θετική ψήφο έδωσαν στη συνθήκη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ενώ δεν την καταψήφισε ο ΣΥΝ.
• Τη διαιώνιση της ύπαρξης και σταθεροποίησης του δικομματισμού εξυπηρέτησε το νομοσχέδιο της χρηματοδότησης των πολιτικών κόμματων που παραχώρησε τη «μερίδα του λέοντος» της κρατικής χρηματοδότησης σε ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Με τον ίδιο νόμο επιχειρήθηκε ο περιορισμός της αφισοκόλλησης και της χρήσης «πανό». Ταυτόχρονα μέσα στο 2002 η κυβέρνηση απέρριψε κοινή πρόταση του ΚΚΕ και του ΣΥΝ για την υιοθέτηση της απλής αναλογικής.

Πάντως εξίσου αποτελεσματικά με τα νομοσχέδια της κυβέρνησης αποδειχθήκανε και οι τροπολογίες της. Χαρακτηριστική περίπτωση αυτή της σκανδαλώδους παραχώρησης στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, παρακείμενου οικοπέδου 17 στρεμμάτων, το οποίο ανήκε στο Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων (ΜΤΠΥ), ενώ παράλληλα άλλαξε το ρυμοτομικό σχέδιο της περιοχής, προκειμένου να «αξιοποιηθεί» ο εν λόγω χώρος όπως επιθυμεί η πρεσβεία! Η εν λόγω τροπολογία ψηφίστηκε με τη σύμφωνη γνώμη της Νέας Δημοκρατίας, αν και ο εισηγητής της Σ. Κούβελας που εξέφρασε επιφυλάξεις σε σχέση με τη νομιμότητα του εγχειρήματος, «διορθώθηκε» από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά τη διάρκεια της συζήτησης. Συνολικότερα και μέσα στο 2003 η κυβέρνηση διατήρησε την τακτική της «προσκόλλησης» σε νομοσχέδια άσχετων τροπολογιών που ρύθμιζαν θέματα ιδιαίτερης σημασίας, παρά τους περιορισμούς που επέβαλε η συνταγματική αναθεώρηση.