Στο πνευματικό άθλημα του σκακιού, ο τρόπος αντιμετώπισης διαφόρων καταστάσεων, αλλά και προπονητικών συμβουλών διαφέρει από παίκτη σε παίκτη ανάλογα με την προσωπικότητα και το στιλ του κάθε παίκτη. Συχνά διαβάζουμε ή ακούμε από τους δασκάλους και προπονητές σκακιού, για τη γρήγορη «ανάπτυξη» των κομματιών κατά το άνοιγμα και την περίφημη «δομή των πιονιών». Ετσι κερδίζουμε χρόνο (με την ανάπτυξη) και δεν έχουμε διάσπαση και μπλοκαρισμένα πιόνια με το χάλασμα, δηλαδή το δίπλωμα, των πιονιών.

Υπάρχουν σκακιστές που αδιαφορούν για τον ένα ή τον άλλο τρόπο που περιγράψαμε ή ακόμα που συνδυάζουν και τους δυο τρόπους. Πάντως αν πρόκειται να διαλέξει έναν από τους δύο, πρέπει - σύμφωνα με το χαρακτήρα του και την προσωπικότητά του - δηλαδή αν είναι επιθετικός ή αμυντικός παίκτης, πρέπει, λοιπόν, να παίξει με έναν τρόπο που του εξασφαλίζει μια ψυχολογική άνεση και να αισθάνεται ότι ακολουθεί «γνωστά μονοπάτια».

Στο διάγραμμα αυτού του κειμένου, ο λευκός επιδίωξε το επιθετικό παιχνίδι με την άμεση ανάπτυξη και παρά το ότι έχει «διπλώσει» τα πιόνια του στη στιγμή «γ», αλλάζοντας τον λευκοτετράγωνο αξιωματικό, έχει σχεδόν όλα τα κομμάτια ενεργά, σε αντίθεση με αυτά του μαύρου που έχει χάσει πολύτιμο χρόνο και βρίσκονται καθηλωμένα στην άμυνα. Στη θέση αυτή τα λευκά έπαιξαν 1. Αγ7 Βε7 2. Ιχζ6 ΒχΙ 3. Πδ6! Ιε6 (τι άλλο;) 4 ζχΙ δχε6 5. Πθδ1 Αβ7 6. Πδ7 Αγ6 7. Αε5 Αχζ3 8. Βη3 Βη6 9. Βχζ3 βγ4 10. ΒχΠα8 ΠxB 11. Πδ8+ ΠχΠ 12. ΠχΠ + ματ!