«Είναι ένας καινούριος χώρος, που από αισθητικής άποψης είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να φανταστώ», λέει ο Διονύσης Τσακνής. «Ενας χώρος που φέρνει τον καλλιτέχνη εκεί που πρέπει να είναι, δηλαδή δίπλα στον κόσμο, ώστε όλοι να έχουν μια πολύ καλή επαφή με τη σκηνή. Ενας χώρος που από τη φιλοσοφία του φτιάχτηκε για να επικοινωνεί ο καλλιτέχνης με το κοινό του, το οποίο θα είναι κατά κάποιο τρόπο και συνυπεύθυνο στη διαμόρφωση του προγράμματος. Είναι ένας χώρος που δέχεται φιλόξενα και με αγάπη τους φίλους και μάλλον αφομοιώνει εύκολα κάποιους αδιάφορους. Ομως, επίσης εύκολα διώχνει τους παρείσακτους. Δηλαδή, όσους θα ήθελαν σε αυτό το χώρο να επιδείξουν τον πλούτο τους ή να κλείσουν το "πρώτο τραπέζι πίστα". Αυτοί δεν έχουν θέση εδώ. Και δεν πειράζει. Καλό είναι και το κοινό να εκπαιδεύεται. Υπό αυτή την έννοια η φιλοσοφία του συγκεκριμένου χώρου θέλει τους λεγόμενους προσεκτικούς ακροατές και τους ανθρώπους που έρχονται για να διασκεδάσουν με όλη τη σημασία της λέξης και ψυχαγωγηθούν. Είναι ένας χώρος νεανικός, στον οποίο όλα χωράνε με σεβασμό. Ενας χώρος που βρίσκεται στον αντίποδα της λογικής της πίστας, η οποία έχει κατακλύσει ακόμα και ορισμένες μουσικές σκηνές. Η λογική της πίστας ήταν τόσο ισχυρή που δεν άφησε αμόλυντους και κάποιους χώρους, των οποίων η αρχική επιδίωξη ήταν άλλη: να είναι μουσικές σκηνές. Ομως, βλέπουμε ότι ακόμα και ορισμένες από αυτές ακολουθούν την πεπατημένη της πίστας, των μεγάλων και πάνω απ' όλα των ακριβών προγραμμάτων. Δεν μπορεί οι πάντες να μιλάνε για οικονομική κρίση και ο άνθρωπος που θα πάει ν' ακούσει ένα πρόγραμμα να μην μπορεί να φύγει με λιγότερο από 50 χιλιάδες το "κεφάλι"».
Ποδαρικό, λοιπόν με τον Δ. Τσακνή, που θα είναι επίσης για ένα μεγάλο διάστημα ο οικοδεσπότης και άλλων προγραμμάτων που φιλοδοξούν να στήσουν. Για τις δύο πρώτες εβδομάδες (από Παρασκευή - Κυριακή), θα εμφανίζομαι αποκλειστικά με τη Χρυσούλα Κεχαγιόγλου και μια ομάδα εκπληκτικών μουσικών, παρουσιάζοντας τραγούδια από όλη του τη δισκογραφία, δημιουργίες αγαπημένες άλλων συναδέλφων, αλλά και ξένα που ταιριάζουν στη φιλοσοφία του. Οπως ο ίδιος λέει: «Πλάι σε παλιούς μου συνεργάτες θα είναι και δύο εξαιρετικά ταλαντούχοι νέοι μουσικοί, ο 22χρονος κιθαριστής Δημήτρης Καρασούλος και ο 16χρονος κιθαριστής Γιώργος Πασχάλης, μαθητής Α' Λυκείου, που θ' αφήσει άφωνο τον κόσμο. Μέσα από το πρόγραμμα παρουσιάζουμε και νέους ανθρώπους, όπως η Χρυσούλα Κεχαγιόγλου, μια εκπληκτική τραγουδίστρια - έχει τραγουδήσει το "Κάτω από την Ακρόπολη" των Νικολακοπούλου - Αντύπα - που είμαι σίγουρος ότι θα μας χαρίσει πολύ όμορφα πράγματα στο άμεσο μέλλον και με την οποία σκοπεύω να συνεργαστώ και δισκογραφικά. Εκτός αυτού του τριήμερου προγράμματος, κάθε 15 μέρες θα φιλοξενούμε νέους ανθρώπους, αποδεδειγμένα ταλαντούχους, με ή χωρίς δισκογραφική δουλιά. Θα ενσωματώνονται στο πρόγραμμά μου, ενώ θα έχουν και μια αυτόνομη παρουσία. Η πρώτη ομάδα που θα παρουσιαστεί είναι το φωνητικό σχήμα "SoNaMa", τρία κορίτσια που διακρίθηκαν στην πρώτη ακρόαση της "Μικρής Αρκτου" του Παρασκευά Καρασούλου και ερμηνεύουν δύο τραγούδια στο δίσκο που κυκλοφόρησε. Θα φιλοξενήσουμε πολλά παιδιά από τη "Μικρή Αρκτο" θεωρώντας ότι ο Παρασκευάς έκανε μια ζηλευτή κολεκτίβα, όπως και ο Σταμάτης Κραουνάκης. Περπατώντας όπως και άλλοι συνάδελφοί μου, αλλά και όπως με καθοδηγεί το ένστικτό μου, βλέπω ότι μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει μια διαφορετική πρόταση. Μέσα από ωραίες κολεκτίβες τέχνης ανθρώπων που έχουν ανησυχίες, που έχουν λόγο και που πλέον έχουν βήμα. Ο "Συρμός" τούς δίνει βήμα».
«Θέλουμε», συνεχίζει ο Δ. Τσακνής, «αυτός ο χώρος να μη μένει ποτέ κλειστός. Η σκηνή θα είναι φιλόξενη για όλους, ενώ θα μπορούν να γίνουν βραδιές "ιντεράκτιβ". Θέλουμε το πρόγραμμα να μην είναι το ίδιο κάθε βραδιά. Πιστεύω, ότι θα γίνουν αξιόλογα πράγματα και ότι ο "Συρμός" θα γίνει ένα ζωντανό μουσικό στέκι. Θα ήταν πολύ ωραία αν μουσικοί από άλλους χώρους, τελειώνοντας τη δουλιά τους, έρχονταν εδώ για να αυτοσχεδιάσουν, να "τζαμάρουν" όπως λένε. Θα τους δεχόμαστε με πολύ χαρά. Ο "Συρμός" είναι μια μουσική σκηνή - πρόταση. Και μου αρέσει να είμαι μέλος μιας ομάδας, που κάνει κάτι ωραίο. Είναι μια πρόταση, που στηρίζεται στον πλούτο της καλλιτεχνικής παροχής με φτηνό εισιτήριο, απαντώντας σ' ένα σημείο των καιρών. Δεν μπορεί ο καλλιτέχνης να λέει ότι ενδιαφέρεται για πράγματα και θάματα και αυτός που θα πάει να τον ακούσει να πρέπει να πληρώσει τόσα χρήματα. Ελεος. Ας ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι. Ας πάνε ορισμένοι εκεί που πρέπει. Δεν κατηγορώ κανένα. Απλά, εγώ δε θα κοιμόμουνα ήσυχος αν ήξερα ότι ένας νεαρός, ένας φοιτητής που θέλει να με δει θα έπρεπε να πληρώσει μισή περιουσία».