Τελικά είναι τρομερό, δεν είναι; Να είσαι στον ίδιο χώρο με ανθρώπους που εκτιμάς και συμπαθείς αλλά να αγνοείς τις, εκτός εφημερίδας, δραστηριότητές τους;

Τέτοια αδιαφορία πια μας έχει κυριεύσει; Τόσος εγωκεντρισμός και αυτισμός κατευθύνει τη συμπεριφορά μας; Ετσι φαίνεται. Ομολογώ πως ντρέπομαι πολύ, που μέχρι χτες ακόμα δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το εξαιρετικό Λεύκωμα «Για σένα Ελλάδα: 60 χρόνια Ε.Α.Μ», που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις «Προσκήνιο - Αγγελος Σιδεράτος». Ούτε γνώριζα ποιος το επιμελήθηκε και το προλόγισε - με ένα εξαιρετικό, κατατοπιστικό και εμπεριστατωμένο εισαγωγικό σημείωμα. Πώς να το ξέρω αφού είμαι βουτηγμένη στα «καθημερινά» μου. Ομως, τώρα που το κρατώ στα χέρια μου βλέπω ποιος ανέλαβε να κάνει μια τέτοια σημαντική δουλιά. Ο δημοσιογράφος και ιστορικός, ο συνάδελφός μου, ο δημοσιογράφος της ...διπλανής σελίδας, ο άνθρωπος του διπλανού γραφείου, ο Γιώργος Πετρόπουλος. Ντροπή μου είναι. Επανορθώνω.

«Τούτο το Λεύκωμα - που επιμελήθηκε ομάδα καλλιτεχνών της Εθνικής Αντίστασης - έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία. Πρωτοεκδόθηκε το 1946 στην επέτειο των 5 χρόνων από την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). Εκδότης ήταν ο πολιτικός Συνασπισμός Κομμάτων του ΕΑΜ, η μετεξέλιξη, δηλαδή, στη μεταπελευθερωτική περίοδο, του ΕΑΜ της περιόδου της Κατοχής. Στόχος της έκδοσης του Λευκώματος ήταν να πληροφορηθεί η διεθνής, κυρίως, κοινή γνώμη για την εποποιία της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, αλλά και για το γεγονός ότι οι δημιουργοί αυτής της εποποιίας -οργανώσεις, κόμματα, προσωπικότητες, λαϊκές μάζες - ζούσαν μια δεύτερη κατοχή, ύστερα από την αγγλική ένοπλη επέμβαση το Δεκέμβρη του 1944, και βίωναν ένα καθεστώς βάρβαρων, ανελέητων διωγμών και λευκής τρομοκρατίας. Γι' αυτό και τα κείμενα που συνοδεύουν το φωτογραφικό υλικό είναι σε τρεις γλώσσες: Στα ελληνικά, στα αγγλικά και στα γαλλικά. Για να αντιληφθεί καλύτερα ο αναγνώστης τις ιστορικές συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκε η αναγκαιότητα αυτού του Λευκώματος, θεωρούμε πως είναι απαραίτητο να σταθούμε με περισσότερες λεπτομέρειες στην κατάσταση που επικρατούσε όταν αυτό είδε το φως της δημοσιότητας».

Ετσι ξεκινά την εισαγωγή του ο Γιώργος Πετρόπουλος, και όπως θα διαβάσει αμέσως μετά ο νεαρός αναγνώστης - οι παλιότεροι ασφαλώς το γνωρίζουν - ακολουθεί το ενημερωτικό κεφάλαιο «Η Απελευθέρωση δεν έφερε την ελευθερία». Δυστυχώς. Ομως σήμερα νηφάλια και ψύχραιμα: Για τον εαυτό μας, για την Ελλάδα και την ιστορία της, θα πρέπει να διαβάσουμε τούτο το σπάνιο ντοκουμέντο αλλά και να αντέξουμε στην εφιαλτική θέα των συγκλονιστικών, αλίμονο όμως, πέρα για πέρα αληθινών φωτογραφιών.