ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ - ΣΕΟΥΛ - ΠΙΟΝΓΙΑΝΓΚ.--

Αντιφατικά και συγκεχυμένα μηνύματα εξέπεμψε - και... - χτες η Ουάσιγκτον, επιχειρώντας να παραπλανήσει την Πιονγιάνγκ, αλλά και τη διεθνή κοινότητα, σχετικά με τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις και διαθέσεις που τρέφει για την ευρύτερη περιοχή της Κορεατικής Χερσονήσου...

Αξιωματούχοι του Πενταγώνου επισήμαναν χτες πως ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Ντόναλντ Ράμσφελντ, προωθεί το σχέδιο για την ενίσχυση περαιτέρω αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων σε βάσεις της Ν. Κορέας και της Ιαπωνίας και στην ευρύτερη περιοχή. Ομως, την ίδια ώρα στη Σεούλ, ο διοικητής των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Ν. Κορέα, στρατηγός Λέον Τζ. Λάφορτ, επιχειρούσε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, λέγοντας πως ο ίδιος δεν έχει ζητήσει επισήμως ενισχύσεις των εκεί αμερικανικών δυνάμεων και πως, εάν το κάνει, θα πρέπει να έχει τις προβλεπόμενες διαβουλεύσεις με επιτελείο στελεχών του νοτιοκορεατικού υπουργείου Αμυνας...

Τη σκυτάλη της «σύγχυσης» παρέλαβε έπειτα ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Ρίτσαρντ Αρμιτάζ. Ο Αρμιτάζ, καταθέτοντας χτες το απόγευμα στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, σχετικά με το «βορειοκορεατικό ζήτημα», διαβεβαίωσε πως «και βέβαια οι ΗΠΑ θα έχουν άμεσες συζητήσεις» με τη ΛΔ Κορέας υπό τη «συναίνεση» των συμμάχων τους», αποκλείοντας εντούτοις το «όποιο ενδεχόμενο οι συνομιλίες αυτές να οδηγήσουν στην υπογραφή διμερούς συμφώνου μη επίθεσης»! Νωρίτερα, ο προεδρεύων της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων, Ρίτσαρντ Λούγκαρ, απευθυνόμενος στον Αρμιτάζ, είχε ταχθεί υπέρ της εξάντλησης των διπλωματικών μέσων από πλευράς της Ουάσιγκτον, «μέχρις ότου εκτεθούν σε κίνδυνο οι ζωές Αμερικανών στρατιωτών σε Ιαπωνία και Ν. Κορέα», «διευκρινίζοντας» το επόμενο λεπτό πως «οι ΗΠΑ πρέπει και να είναι έτοιμες να ασκήσουν βία κατά της Βόρειας Κορέας»!

Σ' αυτό το σημείο θα πρέπει κανείς να παρατηρήσει πως η κατηγορηματική άρνηση της κυβέρνησης Μπους να υπογράψει το σύμφωνο μη-επίθεσης με τη ΛΔ Κορέας (όπως, άλλωστε, δικαιολογημένα επιζητεί εδώ και μήνες η Πιονγιάνγκ) δεν είναι «διπλωματικό καπρίτσιο». Αυτό γιατί η κυβέρνηση των ΗΠΑ, ως γνωστόν, μπορεί να εξαπολύσει επίθεση κατά της ΛΔ Κορέας οποτεδήποτε θέλει, δίχως να πρέπει να ζητήσει τη σύμφωνη γνώμη του Κογκρέσου. Αλλωστε, Ουάσιγκτον και Πιονγιάνγκ δεν έχουν υπογράψει ποτέ συνθήκη ειρήνης (απ' την εποχή τερματισμού του Πολέμου στην Κορέα του '50-'53), αλλά μόνο συμφωνία ανακωχής...

Οι συναντήσεις που είχε έως χτες το απόγευμα στην Ουάσιγκτον με τους υπουργούς Αμυνας και Εξωτερικών (Ντ. Ράμσφελντ και Κ. Πάουελ) ο απεσταλμένος του νεοεκλεγέντος Προέδρου της Ν. Κορέας, Τσιουνγκ Ντάεϊ - τσουλ, δε φάνηκαν να έχουν ιδιαίτερο αποτέλεσμα στην κατεύθυνση ουσιαστικής επίλυσης της κρίσης. Ο Τσιουνγκ Ντάι - τσουλ δήλωσε, ενδεικτικώς, μετά τη συνάντησή του με τον Κόλιν Πάουελ, αφ' ενός, πως η Σεούλ ευελπιστεί στις συνομιλίες των ΗΠΑ με τη ΛΔ Κορέας (όχι άμεσες και διμερείς, όπως επιθυμεί η Πιονγιάνγκ) «σε πλαίσιο και υπό την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας». Αφ' ετέρου, επισήμανε τη θέληση της Σεούλ για «ενίσχυση»(!) των αμυντικών σχέσεων ΗΠΑ - Ν. Κορέας, λέγοντας χαρακτηριστικά πως οι δύο χώρες «θα πρέπει να γίνουν ένα»! Βεβαίως, ο Τσιουνγκ Ντάι - τσουλ δε μιλούσε μόνος του, αλλά εκ μέρους του νέου Προέδρου Ρο Μου - χιουν, που αναλαμβάνει καθήκοντα μετά τις 25 του μήνα και που νίκησε στις εκλογές του Δεκέμβρη, προβάλλοντας ένα προφίλ ελκυστικό στη μεγάλη μερίδα του νοτιοκορεατικού λαού, που αντιδρά στην παρουσία αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στη Ν. Κορέα και επιζητεί ως ενδιάμεσο σταθμό, μέχρι του σημείου αποχώρησης όλων των Αμερικανών πεζοναυτών, τη μεταρρύθμιση του διμερούς στρατιωτικού συμφώνου ΗΠΑ - Ν. Κορέας...

Μέσα σ' όλα αυτά, η Μόσχα διαμήνυσε χτες πως δε συμφωνεί ούτε με την ενίσχυση των αμερικανικών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της Κορεατικής Χερσονήσου, ούτε με την τακτική των ΗΠΑ για προώθηση και συζήτηση του βορειοκορεατικού ζητήματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Αλεξάντερ Γιακόβενκο, δήλωσε σχετικώς: «Είμαστε πεπεισμένοι πως οιαδήποτε ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας στην Κορεατική Χερσόνησο και ευρύτερα είναι στοιχείο αύξησης της πίεσης έναντι της ΛΔ Κορέας που θα παίξει αρνητικό ρόλο». Σε άλλο σημείο, ο Γιακόβενκο χαρακτήρισε ως «αντιπαραγωγική» την προσπάθεια των ΗΠΑ να προωθήσουν σχέδιο συζήτησης του «βορειοκορεατικού ζητήματος» στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ...