Ειδικοί περί τα ενεργειακά προειδοποιούσαν πρόσφατα, σύμφωνα με την εφημερίδα «Business Times» (Σιγκαπούρη) ότι ήδη βρίσκεται προ των πυλών μια «ενεργειακή κρίση» στην περιφέρεια, καθώς οι ασιατικές χώρες δεν είναι προετοιμασμένες να αντιμετωπίσουν την έλλειψη πετρελαίου που αναμένεται -ο μέσος όρος των αποθεμάτων στην περιοχή είναι 30 ημέρες, αν και η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα διαθέτουν μεγάλα αποθέματα, 170 και 90 ημερών αντίστοιχα. Ο Ναοάκι Κουρουμάντα, διευθυντής του τμήματος ενεργειακής συνεργασίας στην Ασία του Ιαπωνικού υπουργείου Οικονομίας, Εμπορίου και Βιομηχανίας, υποσχέθηκε σε συνέδριο για την ενέργεια στο Τόκιο ότι η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα θα αναγκαστούν να «μοιραστούν τα αποθέματά τους» στην περίπτωση μείζονος ενεργειακής κρίσης (στην περίπτωση, δηλαδή, που οι τιμές φθάσουν κοντά στα 40 δολάρια το βαρέλι). Το κρίσιμο στοιχείο είναι, όμως, σύμφωνα με τον Γιοσίρο Σακαμότο, πρόεδρο του Ινστιτούτου για την Οικονομία και την Ενέργεια, πως η Ιαπωνία αγοράζει το 90% του πετρελαίου που εισάγει από τη Μέση Ανατολή -και άρα, εξαρτάται από το πετρέλαιο της περιοχής κατά τρόπο απόλυτο, αντίθετα με τις ΗΠΑ, που αγοράζει από αυτήν την περιφέρεια μόλις το 20% των δικών της εισαγωγών. Ο Σακαμότο δε μάσησε τα λόγια του: τα συμφέροντα Ιαπωνίας και ΗΠΑ, σχολίασε, «δεν ταυτίζονται», και το Τόκιο θα πρέπει να «ασκήσει μεγάλες πιέσεις» στην Ουάσιγκτον για την αποφυγή του πολέμου. Κατά τρόπο εξαιρετικά ενδιαφέροντα, οι ιαπωνικές θέσεις ταυτίζονται με τις κινεζικές: Η Ουάνγκ Γιανζιά, καθηγήτρια ενέργειας και περιβαλλοντικής τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Τσίνγκουα, αποκάλυψε στο ίδιο συνέδριο πως «η Κίνα δε διαθέτει σχεδόν καθόλου αποθέματα» -έχει πετρέλαιο που επαρκεί για μόλις 20 ημέρες στα διυλιστήρια. Το Πεκίνο σχεδιάζει να επενδύσει κάπου 100 δισ. δολάρια τα επόμενα 20 χρόνια, πρόσθεσε, για να δημιουργήσει αποθέματα και να βελτιώσει την ενεργειακή υποδομή της χώρας.

Η ενεργειακή κρίση που ενδεχομένως θα συνεπιφέρει ο πόλεμος κατά του Ιράκ αφορά όλες τις αποκαλούμενες «οικονομίες - τίγρεις» της ΝΑ Ασίας, κι όχι μόνο. Η Ασιατική Τράπεζα Αναπτύξεως (ADB) ήδη αναθεώρησε προς τα κάτω τις προβλέψεις της για την αύξηση του ΑΕΠ των οικονομιών της Ανατολικής Ασίας, και κάνει λόγο για ετήσιο ρυθμό κατά μέσο όρο 5,9%, από 6,3% που προέβλεπε τον Ιούλη του 2002. Ακόμη κι έτσι, η πρόβλεψη μοιάζει υπεραισιόδοξη. Η διεθνής ύφεση συνδυαζόμενη με τον πόλεμο και μια ενεργειακή κρίση, ουσιαστικά απειλεί να επαναφέρει την περιφέρεια στην κατάσταση που βρισκόταν όταν ξέσπασε η κρίση του 1997. Ασφαλώς, σημειώνει κυνικά η ADB, οι συνέπειες του πολέμου «θα εξαρτηθούν από την κλίμακα και τη διάρκειά του» (έτσι, προφανώς, ξορκίζονται, συμπυκνωμένοι, οι φόβοι μιας ευρύτερης Μεσανατολικής ανάφλεξης). Οι χώρες που αναμένεται να πληγούν περισσότερο, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της ADB που επικαλείτο πρόσφατα η εφημερίδα «Asia Times» (Χονγκ Κονγκ), ακόμη και στην περίπτωση ενός «σύντομου πολέμου», είναι η Σιγκαπούρη, η Νότια Κορέα, η Μαλαισία και η Ινδονησία. Η (σχετικά) κλειστή οικονομία της Κίνας, αλλά και η Ταϊλάνδη και οι Φιλιππίνες, λένε οι αναλυτές της τράπεζας, θα αντιμετωπίσουν μικρότερα προβλήματα - αυτό βεβαίως δε σημαίνει καθόλου ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η εφημερίδα «Business Times» τιτλοφόρησε άρθρο σχετικό με τις συνέπειες από τον πόλεμο στο Ιράκ «Οπλα Μαζικής (Οικονομικής) Καταστροφής», χωρίς καθόλου να αναφέρεται στο οπλοστάσιο του Σαντάμ Χουσεΐν...

Ο πόλεμος στο Ιράκ θα πλήξει τις ασιατικές οικονομίες και κατά αναγκαία συνέπεια και κοινωνίες (η κρίση του 1997 «κατέστρεψε περιουσίες σε μαζική κλίμακα» και δημιούργησε «εκατομμύρια» νεόπτωχων, κατά τρόπο που συνήθως προσιδιάζει σε «πόλεμο», σύμφωνα με την ανάλυση του Ντόμινικ Ζίγκλερ σε σχετικό αφιέρωμα του «Economist»), αλλά θα προκαλέσει κι ένα πολιτικό αποσταθεροποιητικό κύμα. Οι χώρες με μεγάλους μουσουλμανικούς πληθυσμούς ή και ενεργά αντάρτικα, αυτονομιστικά ή κατευθύνσεων ισλαμικού ζηλωτισμού - Ινδονησία, Φιλιππίνες, Ινδία, Πακιστάν, Ταϊλάνδη κ.ά.- το υπό μερική κατοχή των Δυτικών ακόμη κατεστραμμένο Αφγανιστάν που έχει σταδιακά εξαφανιστεί εδώ και καιρό από τα πρωτοσέλιδα του δυτικού Τύπου, αλλά παραμένει στην κόψη του ξυραφιού. Ο πόλεμος στο Ιράκ, όπως και για τη Μέση Ανατολή, δεν αποκλείεται διόλου να αποτελέσει τον σπινθήρα που θα οδηγήσει σε αλυσιδωτές πολιτικές εκρήξεις...