Σε μέρα παλλαϊκής δράσης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, σε έπαλξη αγώνα για καλύτερα μεροκάματα, συντάξεις, Υγεία και Παιδεία, σε μετερίζι αντίστασης κατά των νέων αντεργατικών μέτρων που θα αποφασίζουν στις Βρυξέλλες, μετατρέπεται πλέον η πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 21 Μάρτη.

Ο σπόρος που έριξε το ΠΑΜΕ, προκηρύσσοντας την απεργία, πιάνει τόπο. Φουντώνει και ριζώνει βαθιά μέσα στους εργαζόμενους. Ηδη δεκάδες συνδικάτα, εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες πήραν αποφάσεις συμμετοχής στην απεργία. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι και συνδικάτα που δεν εντάσσονται στο ΠΑΜΕ, παίρνουν αποφάσεις για απεργία, ενώ αρκετά απαιτούν από τις ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να προκηρύξουν απεργία για την ίδια μέρα. Από κοντά ακολουθούν και οι αγρότες και ιδιαίτερα της Θεσσαλίας, που την ίδια μέρα βγαίνουν στους δρόμους.

Κάθε μέρα που περνάει, η πανελλαδική απεργία, συσπειρώνει και νέες δυνάμεις, παρακινεί σε μαζική δράση, αντικειμενικά εκφράζει την ανάγκη αγωνιστικής διεξόδου σε πλατύτερες μάζες εργαζομένων.

Οι δεκάδες απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, η κεντρική συγκέντρωση στην Αθήνα, στις 12.30 το μεσημέρι στην Πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά) μπορούν και πρέπει να γίνουν λαϊκά ποτάμια καταδίκης του ιμπεριαλιστικού πολέμου, αλλά και απαίτησης να σταματήσει η συμμετοχή της χώρας μας σε αυτή την αιματηρή εκστρατεία.

Ολη αυτή η λαϊκή δυσαρέσκεια, η αγανάχτηση για τις πρόσφατες ανατιμήσεις σε φάρμακα, ασφάλιστρα και υπηρεσίες, η μόνιμη υποβόσκουσα αγωνία, για τα παιδιά που δε βρίσκουν δουλιά, για τις γυναίκες που τις πνίγει η ανεργία, η οδυνηρή διαπίστωση ότι το μεροκάματο δε φτάνει ούτε για τις βασικές ανάγκες, ο φόβος ότι μπροστά μας έχουμε χειρότερες μέρες, όλα αυτά που μας πονάνε και μας κόβουν, πρέπει να εκφραστούν. Και να εκφραστούν αγωνιστικά.

Η πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 21 Μάρτη, είναι το όπλο του άνεργου και της άνεργης, του εργαζόμενου που απαιτεί εδώ και τώρα 35ωρο με 7ωρο και 5ήμερο, της εργαζόμενης που ζητά κατώτερο μισθό στις 350.000 δρχ., του συνταξιούχου που δικαιούται μια ανθρώπινη σύνταξη και όχι το βοήθημα που δίνει η κυβέρνηση, αλλά και ολόκληρης της οικογένειας που θέλει πράγματι δωρεάν Παιδεία και αναβαθμισμένη δημόσια Υγεία.

Στις 21 Μάρτη, μπορεί και πρέπει να γίνει ένα σημαντικό βήμα στη συσπείρωση των λαϊκών δυνάμεων για ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και των συμμάχων της, αλλά και της καπιταλιστικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Και θα γίνει αυτό το βήμα, γιατί οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, τα στελέχη και οι φίλοι του, τα μέλη των διοικήσεων των σωματείων, ο κάθε εργαζόμενος, έχουν κάνει αυτήν την απεργία και προσωπικά δική του υπόθεση.

Στις λίγες μέρες που απόμειναν, το μήνυμα της απεργίας και τα αιτήματά της πρέπει να φτάσουν στο τελευταίο χωριό, στην πιο απομακρυσμένη επιχείρηση. Με την αφίσα και την προκήρυξη του ΠΑΜΕ, με το υλικό των Συντονιστικών σε κάθε νομό και πόλη, με την αξιοποίηση των τοπικών μέσων ενημέρωσης, η απεργία πρέπει να γίνει το κύριο θέμα συζήτησης στους χώρους δουλιάς, στα σχολεία, στις δημόσιες υπηρεσίες, στο χωράφι και στα καφενεία. Στο φράγμα της αποσιώπησης που σηκώνουν τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, οι ταξικές δυνάμεις, πρέπει να αντιτάξουν, τη δύναμη της οργανωμένης και πλατιάς δράσης, της αυτενέργειας και της δημιουργικής φαντασίας.

Απέναντι στους μηχανισμούς χειραγώγησης του κεφαλαίου να ορθώσουν, το αναγνωρισμένο κύρος τους μέσα στους χώρους δουλιάς, την καθημερινή παρέμβαση, στα σωματεία, στις εργατικές συνελεύσεις... παντού όπου μπορούν να φτάσουν. Και μπορούν. Το απέδειξαν στις 15 Φλεβάρη. Το είχαν αποδείξει και πέρσι στις 3 Απρίλη. Μπορούν να το πράξουν και στις 21 Μάρτη.