«Ο Πρόεδρός μας απέτυχε: Να εξηγήσει γιατί θα πρέπει τόσοι νέοι μας να ετοιμαστούν να θυσιάσουν τη ζωή τους σε έναν πόλεμο κατά του Ιράκ. Να αποκαλύψει όλες τις πλευρές και τις συνέπειες ενός τέτοιου πολέμου, κυρίως όσον αφορά στις απώλειες αθώων πολιτών. Να προσδιορίσει το οικονομικό κόστος αυτού του πολέμου για τους Αμερικανούς πολίτες. Να αποσαφηνίσει με ποιον τρόπο ο πόλεμος κατά του Ιράκ θα λυτρώσει τον πλανήτη από την τρομοκρατία. Να ακούσει τη διεθνή κοινή γνώμη. Ολα αυτά, σε συνδυασμό με την αδιαφορία του Προέδρου για τις γνώμες των άλλων κρατών, δημιουργούν την εντύπωση ότι επιμένει στο δρόμο της αδικαιολόγητης βίας περιφρονώντας τη διπλωματία. Αρχισα να εργάζομαι στο ΥΠΕΞ γιατί αγαπώ αυτή τη χώρα. Σήμερα, βάζω μια τελεία και υποβάλλω την παραίτησή μου, για τους ίδιους λόγους που κάποτε ξεκίνησα την καριέρα μου: επειδή αγαπώ αυτή τη χώρα».

Αυτά, περίπου, είναι τα λόγια μιας επιστολής που έφθασε στις αρχές της βδομάδας στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Της επιστολής παραίτησης από το Αμερικανικό διπλωματικό σώμα του Τζον Μπράουν, ανώτερου Αμερικανού διπλωμάτη, ο οποίος έχει υπηρετήσει ως πρέσβης σε Λονδίνο, Πράγα, Κρακοβία, Κίεβο, Βελιγράδι, Μόσχα και από το 1997 εργαζόταν στους τομείς του Τύπου και του Πολιτισμού. Οταν μερικά από τα «καλύτερα παιδιά» σου διατυπώνουν τέτοιες απόψεις, τότε τι σχόλιο να κάνει κανείς...