«Η πολιτική των ΗΠΑ αναφορικά με το Ιράκ δεν είναι κάτι που καθορίστηκε τον τελευταίο μήνα», δήλωσε ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, Κόλιν Πάουελ, ενώπιον της Επιτροπής Προϋπολογισμού της Βουλής, προσθέτοντας ότι αυτή η πολιτική οικοδομήθηκε από την εποχή του Πολέμου στον Κόλπο, το 1991, και επ' ουδενί καθοδηγείται από το Ισραήλ, ή από «εθνικές ομάδες»... Ποιος ο λόγος της διευκρίνισης και της συγκεκριμένης αναφοράς στο Ισραήλ; Τυπικά, επρόκειτο για απάντηση με αφορμή ερώτηση του γερουσιαστή Τζιμ Κόλμπι, ο οποίος χρησιμοποίησε τη φράση «εθνικές ομάδες», παραπέμποντας στις παρατηρήσεις που έκανε ο βουλευτής Τζιμ Μόραν, ότι η εβραϊκή κοινότητα στις ΗΠΑ δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές για τη χάραξη της αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή και την περιοχή του Κόλπου. Ουσιαστικώς, είναι εκδήλωση, με ένταση μάλιστα, του διαγκωνισμού και των αντιθέσεων που σπαράσσουν και τις ίδιες τις ΗΠΑ, ειδικά τη στιγμή που βρίσκονται, σε διπλωματικό επίπεδο πάντα, σε δυσμενή θέση. Δεν είναι παράδοξο ότι η φιλολογία περί επηρεασμού της αμερικανικής πολιτικής έχει κορυφωθεί ενώπιον του αδιεξόδου. Στο κλίμα αυτό, εντάσσεται και το προχτεσινό δημοσίευμα της «Ουάσιγκτον Ποστ», για την έρευνα του FBI, «ώστε να διαπιστώσουμε εάν τα ντοκουμέντα αλλοιώθηκαν, προκειμένου να επηρεαστεί η αμερικανική εξωτερική πολιτική ή εάν δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο μιας καμπάνιας παραπληροφόρησης μυστικών υπηρεσιών μιας ξένης χώρας», χώρα που, φυσικά, δεν κατονομάζεται, αλλά ουκ ολίγοι «κακοήθεις» έσπευσαν, πάλι, να δαχτυλοδείξουν το Ισραήλ. Ακόμη και έτσι να μην είναι, η άκρατη φλυαρία περί επηρεασμού της «υπερδύναμης» από μία τρίτη χώρα κατορθώνει να κεντράρει το κάδρο στα ξύλινα πόδια της και να την κάνει να γίνεται ακόμη πιο ...μοναχική και επικίνδυνη.