Δύσκολο στις μέρες μας, που βιώνει η ανθρωπότητα τη βαρβαρότητα των Αμερικανών, να βρίσκει κανείς τη διάθεση να μιλήσει για τέχνη. Η συζήτησή μας με το γλύπτη Μπάμπη Κρητικό ξεκίνησε όταν το πολύβουο μελίσσι των διαδηλωτών, με τα χαμογελαστά και αποφασιστικά πρόσωπα των χιλιάδων νέων, κυρίως, που συμμετείχαν, ξεχύθηκε στους δρόμους της Αθήνας. «Πρέπει ο κόσμος να υψώσει τη φωνή του... βομβαρδίζονται άμαχοι άνθρωποι...», ήταν λόγια από καρδιάς του Μπ. Κρητικού. «Θα ήθελα και εγώ να συμμετέχω στη μεγάλη διαδήλωση».

Ο Μπάμπης Κρητικός υπηρετεί τη γλυπτική, έχοντας ως γνώμονα τη ρήση του Αριστοτέλη πως «και οι λίθοι έχουν ψυχή». Τα μαρμάρινα γλυπτά του, που παρουσιάζονται στην γκαλερί «Yiayiannos» (Βασ. Κωνσταντίνου 44), δουλεμένα στη γενέτειρά του, την Τήνο, κάτω από το φως του Αιγαίου και δίπλα στη θάλασσα, υπογραμμίζουν την αδιάκοπη και συνεχή παράδοση στο χώρο των Κυκλάδων, να δημιουργεί γλύπτες, μύστες και δεξιοτέχνες της αρχαίας τέχνης και να αποκαλύπτει συνεχώς δυνάμεις, σα να αναδύονται μέσα από τα αρχαία λατομεία των νησιών. Στο παλιό μεταμεσαιωνικό λιμάνι της Τήνου, στο Σταυρό, πάνω από το ακρόχειλο του ερειπωμένου μόλου, υψώνεται το λιτόγραμμο οίκημα του καλλιτέχνη και παραδίπλα βρίσκεται ο ναός του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης. «Γι' αυτό γύρισα στην Τήνο» μας λέει ο καλλιτέχνης, «αφού έμεινα 18 χρόνια στο Παρίσι, πλουτίζοντας το νου και την ψυχή μου με σπουδές και με εικόνες, επισκεπτόμενος εκθέσεις και μουσεία σε διάφορα ευρωπαϊκά κέντρα, για ν' ακούω το αχολόγημα του ανέμου, να χαίρομαι την εικονομετρία της φύσης, ν' ακούω τη μουσική της θάλασσας...».

Στην τωρινή του έκθεση, με τίτλο «Αιγαίο - Ιστορική Ζεύξη», παρουσιάζονται δημιουργίες των πέντε τελευταίων χρόνων. Στην προηγούμενη ατομική έκθεση του καλλιτέχνη, το 1997, στον ίδιο χώρο, είχε εκτεθεί ένα αέτωμα μνημειακών διαστάσεων, που τίτλος του ήταν «Αφιέρωμα στις Κυκλάδες για το 2000». Ηταν συνθέσεις σε σχήμα αετώματος, μεγάλα κεφάλια που συμβολικά ο καλλιτέχνης τούς είχε δώσει ονομασίες νησιών από τις Κυκλάδες.

«Αιγαίο κύμα», «Ταξιδεύοντας», «Καρυάτις», «Αναμνήσεις φέρουσα», «Νίκη», «Φθινοπωρινή συνάντηση», «Ιστορική ζεύξη», «Πέργαμος 1-2», «Ημέρα έκτη», «Μεγάλο κύμα Αιγαίου», «Οδύσσεια, το τελευταίο σκηνικό»... συνθέτουν την τωρινή γλυπτική του πρόταση. «Το τοπίο της Τήνου είναι από μόνο του γλυπτικό», μας λέει ο δημιουργός. «Τα θέματά μου πηγάζουν από αυτόν το χώρο. Είναι η θάλασσα, τα κύματα, οι Νίκες, ο αέρας, το προχώρημα μέσα στο χρόνο. Δύο θέματα που με απασχολούν και ξεκινούν από τον τόπο που ζω είναι η θάλασσα και ο αγέρας. Η θάλασσα του Αιγαίου βρίσκεται μπροστά στα μάτια μου. Ενα μέρος από τη δουλιά μου είναι τα κύματα. Ο τρόπος που έχει δουλευτεί το μάρμαρο, δίνει την αίσθηση ότι η θάλασσα το έχει λαξεύσει. Είναι μία σύγχρονη, κατά τη γνώμη μου, πρόταση γλυπτικής, που δεν παύει να έχει μία αναφορά στον ελληνικό χώρο. Το υλικό μας το προσφέρει αυτό, αλλά και ο τρόπος πλαστικής έχει στοιχεία από τη δική μας παράδοση».

Ενα άλλο θέμα είναι ο άνεμος, ο αέρας που υπάρχει σ' αυτά τα νησιά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι Νίκες με τις πτυχώσεις σκαμμένες από τις ριπές του ανέμου της ιστορίας και από το αλάτι της θάλασσας.

«Ο Μπάμπης Κρητικός είναι γλύπτης και ζωγράφος», σημειώνει στον κατάλογο η Βιβή Βασιλοπούλου. «Με έμφαση στο πρώτο και δηλωμένη αγάπη για το δεύτερο, βεβαιωμένη και από τον τρόπο που φροντίζει τη γλυπτική επιφάνεια. Η ματιέρα στο μάρμαρο έχει χρώμα και εγχαράξεις. Είναι σαν μια καινούρια μήτρα που θα μπορούσε να γεννήσει νέες φόρμες, νέα τυπώματα. Ο καλλιτέχνης ισορροπεί ανάμεσα στην παλιά μορφοπλαστική και στην ελευθερία της νέας με έναν προσωπικό τρόπο από τον οποίο δε λείπουν τα ρεαλιστικά επιμέρους στοιχεία και ο υπερρεαλισμός του συνόλου».

«Ο Μπ. Κρητικός δουλεύει με τα χέρια και την καρδιά του μέσα από μια "λατρευτή χειρωναξία". Με την αισθητική του θραύσματος και την αίσθηση του σπαράγματος που θέλει να γνωρίσει το σύνολο, ο καλλιτέχνης απευθύνεται στο θεατή και τη φαντασία...».