«Εγερθείτε! εγερθείτε! ανακτήσατε γενναίως/ τη γην ταύτην, της οποίας είναι άφθαρτον το κλέος,/ εις την τέφραν των προγόνων εύρατε τινάς σπινθήρας/ και ανάψατ' εις τα στήθη ενθουσιασμού κρατήρας» (μετάφραση Αικατερίνης Δοσίου).

«Απ' τους άπιστους Φράγκους λευτεριά μη ζητάτε!/ Εκεί ζουν ηγεμόνες που πουλούν και αγοράζουν./ Με δικό σας τουφέκι και σπαθί πολεμάτε!/ Αυτού θα 'βρετ' ελπίδα, κι ό,τι θέλουν ας τάζουν./ Ζυγός Τούρκου, με Φράγκου πονηριά σαν ταιριάσουν,/ την ασπίδα, όσο να 'ναι δυνατή, θα τη σπάσουν» (μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη). «Οι Ελληνες μόνοι οφείλουν να ελευθερώσουν την Ελλάδα/ Οχι οι βάρβαροι με τη μάσκα της ειρήνης». Με τους παραπάνω στίχους και άλλα ποιήματά του ο λόρδος Βύρωνας εξέφρασε το επαναστατικό φιλελληνικό του αίσθημα. Ο Μπάυρον, όμως, ήταν και η πρώτη και μεγαλύτερη φωνή διαμαρτυρίας και για τα αρχαιοκαπηλικά εγκλήματα της Μ. Βρετανίας, μια φωνή - «κατάρα» για τον αρχικλέφτη συμπατριώτη του, λόρδο Ελγιν, πρέσβη της Μ. Βρετανίας στην Τουρκία, ο οποίος ρήμαξε τον Παρθενώνα.

Την ποιητική φωνή που διακήρυξε το δικαίωμα του ελληνικού λαού να αγωνιστεί για τη λευτεριά του, την ανεξαρτησία, την αυτοδιάθεση, την προκοπή και την πολιτιστική κληρονομιά του, επαναφέρει στο «φως» το βιβλίο της Ευγενίας Κεφαλληναίου «Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα και το κατηγορώ του Μπάυρον», το οποίο παρουσίασαν οι εκδόσεις «Ολκός». Το βιβλίο έρχεται να δώσει επιχειρήματα στο ελληνικό αίτημα για την επιστροφή των Μαρμάρων. Ο Μπάυρον με τα ποιήματά του «Η κατάρα της Αθηνάς» και «Προσκύνημα του Τσάυλντ Χάρολντ» κατήγγειλε τη -διά ανήθικου και παράνομου τρόπου- αρπαγή των Μαρμάρων από τον Ελγιν και κατ' επέκταση την Αγγλία που ανέχτηκε την κλοπή του. «Αντιτάχθηκα και θα αντιτάσσομαι πάντα στη ληστεία των λειψάνων της Αθήνας, για να διδάξουν τους Αγγλους γλυπτική», έγραφε στις 7 Φεβρουαρίου του 1821 στον εκδότη του.

Το εικονογραφημένο (με την αναπαράσταση του πλήρους γλυπτού διακόσμου του Παρθενώνα από τον Ζακ Κάρεϋ το 1674 και με έργα άλλων καλλιτεχνών) βιβλίο εκτός από τα ποιήματα και κείμενα «κατηγορώ» του Μπάυρον, περιέχει: Κείμενα ξένων -κυρίως Αγγλων- ταξιδιωτών την εποχή της σύλησης των Μαρμάρων, κείμενα Αγγλων αξιωματούχων, και ξένων ποιητών, οι οποίοι σε διάφορες εποχές τάχθηκαν υπέρ της επιστροφής των γλυπτών και παλιών Ελλήνων λογίων και ποιητών. Επίσης, καταγράφει δηλώσεις διεθνών οργανισμών και προσωπικοτήτων, που τάσσονται υπέρ της επιστροφής και βέβαια τις σχετικές πολιτικές και πολιτιστικές ενέργειες της Ελλάδας.