Το Δεκέμβρη του 2001, οι Αργεντίνοι ξεχύθηκαν στους δρόμους του Μπουένος Αϊρες και των άλλων μεγάλων πόλων, όχι μόνο διαμαρτυρόμενοι για την οικονομική κατάρρευση, αλλά και κατά όλων των κρατούντων.

Τις νύχτες αυτές που η χώρα παραδιδόταν στις φλόγες της εξέγερσης, οι αδελφοί Μπρούκμαν, ιδιοκτήτες του ομώνυμου εργοστασίου νημάτων, έφευγαν μαζί με τα κεφάλαιά τους κρυφά από τη χώρα. Από τους 110 εργαζόμενους 56, στη συντριπτική πλειοψηφία γυναίκες, κατέλαβαν το εργοστάσιο και το έθεσαν υπό εργατικό έλεγχο. Το εργοστάσιο «Μπρούκμαν» και το εργοστάσιο κεραμικών «Ζανόν» αποτέλεσαν τη μαγιά του κύματος κατάληψης εργοστασίων. Από τότε 50 εργοστάσια έχουν τεθεί υπό εργατικό έλεγχο, παράδειγμα και πράξη μιας εναλλακτικής «οικονομίας».

Και πάλι το εργοστάσιο «Μπρούκμαν» αποτέλεσε παράδειγμα για την αργεντίνικη κοινωνία, του αγώνα ενάντια στη βία, την καταπίεση αλλά και την απελπισία... Δέκα μέρες πριν τις εκλογές της Κυριακής, η αστυνομία προσπάθησε διά τις βίας - ακόμη και με τανκς - να εφαρμόσει τη δικαστική εντολή εκκένωσης του εργοστασίου. Πραγματικός «πόλεμος» για πέντε ολόκληρες μέρες μεταξύ των εργατριών και των χιλιάδων που προσέτρεξαν σε συμπαράσταση επανακατάληψης του εργοστασίου και των αστυνομικών δυνάμεων. Από την άλλη πλευρά, η καθεστηκυία τάξη έδωσε δείγμα γραφής... δεκάδες τραυματίες, εκατοντάδες συλληφθέντες και ένας 18χρονος αγνοούμενος, μέχρι την Παρασκευή τουλάχιστον.

Το αίμα και πάλι έβαψε τις εξελίξεις στην Αργεντινή και την προεκλογική εκστρατεία. Οι Αργεντίνοι, σύμφωνα με τις εφημερίδες La Nacion και Clarin όχι μόνο αδιαφορούν, αλλά απαξιώνουν κιόλας τους κύριους υποψηφίους, αφού ουδείς έχει να προσφέρει κάποια λύση στο αδιέξοδο της χώρας. Η μάχη, πάντως, εξελίσσεται σε εσωτερική υπόθεση των περονιστών, αφού προηγείται -εάν είναι δυνατόν!- ο πρώην Πρόεδρος Κάρλος Ραούλ Μένεμ και έπεται ο έτερος υποψήφιος των περονιστών, Νέστωρ Κίρσνερ, που έχει και τη στήριξη του νυν Προέδρου Ντουάλδε.

Από την άλλη πλευρά, τα ΜΜΕ ξεχνούν τεχνηέντως ότι η «Ενωμένη Αριστερά» με νευραλγική συμμετοχή του ΚΚ Αργεντινής, έχει συγκεκριμένη πρόταση και μια γυναίκα ως υποψήφια Πρόεδρο... την Πατρίσια Γουάλς. Πρόταση που περιλαμβάνει, μη-αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους της χώρας, εθνικοποίηση των τραπεζών, αλλά και του εξωτερικού εμπορίου, δουλιά για όλους με αποδοχές, όχι στηριζόμενες στην αποπληρωμή του χρέους, αλλά στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, επανακρατικοποίηση της εθνικής βιομηχανίας, ανασυγκρότηση των συστημάτων Υγείας και Παιδείας, αγροτική μεταρρύθμιση, προώθηση της Λατινοαμερικανικής Ενσωμάτωσης και απεμπόληση της ALCA κ.ά. Ισως επειδή η πρόταση αυτή συνιστά την εναλλακτική λύση πολεμάται τόσο πολύ και «χάνεται» ως διά μαγείας από τα ΜΜΕ...