Υπό αμφισβήτηση μπαίνουν οι απαιτήσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων που προέρχονται από δάνεια, τα οποία περιέχουν πανωτόκια (δάνεια κατοικιών, αγροτικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες, συμβάσεις αλληλόχρεων λογαριασμών κλπ.), σύμφωνα με απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά με πρόεδρο τη Μ. Παγουτέλη.

Ουσιαστικά, οι τράπεζες δεν μπορούν να βγάζουν στο «σφυρί» τα ακίνητα δανειοληπτών, να εκδίδουν επιταγές για πληρωμή (όπως λέγεται στη νομική επιστήμη), να προβαίνουν σε οποιαδήποτε ενέργεια (κατασχέσεις κλπ.), αν προηγούμενα δεν έχουν επικυρώσει τα ποσά που απαιτούν με δικαστική απόφαση ή δεν έχουν αναγνωρίσει - συμφωνήσει οι οφειλέτες δανειολήπτες για το ύψος των ποσών που τους ζητούν τα τραπεζικά ιδρύματα.

Συνεπώς, μετά την απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά (2891/2003) οι τράπεζες δεν μπορούν μονομερώς να κάνουν υπολογισμούς των τόκων και πανωτοκίων και να καθορίζουν το ύψος της οφειλές των ληξιπρόθεσμων δανείων που θα διεκδικήσουν από τους δανειολήπτες. Οι τράπεζες για να διεκδικήσουν χρηματικά ποσά που περιέχουν πανωτόκια, μετά τους νόμους 2789/2000 και 2912/2001, για τη ρύθμιση οφειλών με πανωτόκια, θα πρέπει προηγούμενα να έχει εκδοθεί τελεσίδικη αναγνωριστική δικαστική απόφαση για τα ποσά που πρέπει να τους καταβάλουν οι δανειολήπτες. Στην περίπτωση που δεν ακολουθήσουν οι τράπεζες την αναγνωριστική οδό, τότε δεν μπορούν να απαιτήσουν κανένα ποσό, εκτός αν οι ίδιοι οι δανειολήπτες εγγράφως συμφωνήσουν να δεχτούν τα πανωτόκια.

Νομικοί κύκλοι εκτιμούν ότι μετά τη νέα δικαστική απόφαση η κυβέρνηση καλείται να πάρει πρωτοβουλία για νομοθετική κατοχύρωση των δικαιωμάτων των δανειοληπτών και να σταματήσει η αυθαιρεσία των τραπεζών.