«Μάχεται η Αθήνα. Το πρώτο συλλαλητήριο που είδε ο κόσμος κι απόρησε ήταν το αντιφασιστικό της 28 Οκτωβρίου 1942. Πλημμύρισαν οι δρόμοι από λαό τρελό. Η πρώτη μάχη της Αθήνας. Αντρες, γυναίκες, κορίτσια, αγόρια, παιδιά, εργάτες, υπάλληλοι, μαθητές και μαθήτριες ξεκίνησαν απ' τα διάφορα σημεία που είχαν οριστεί. (Τόπος της γενικής συγκέντρωσης είχε οριστεί ο Αγνωστος Στρατιώτης. Αναταράχτηκε στα συθέμελά της η Αθήνα.- Ζήτω η Λευτεριά! - Κάτω ο φασισμός! - ΕΑΜ-ΕΑΜ. Για πρώτη φορά ακούστηκε τότε στα φανερά η λέξη τούτη, που έγινε αργότερα η λύσσα και ο φόβος του καταχτητή. Κύματα λαού τραβούσαν προς τον Αγνωστο. Οι ομιλητές ορισμένοι κι έτοιμοι.(...) Μιλάνε οι ομιλητές. Φωνάζουνε τα πλήθη: - Λευτεριά! Λευτεριά! - Κάτω ο φασισμός! - Ζήτω το ΕΑΜ. Και πέφτουν απάνω στα πλήθη οι Γερμανοί. Πέφτουν οι Ιταλοί. Πέφτουν οι χωροφύλακες.(...)» (απόσπασμα από το διήγημα «Συλλαλητήρια»).

Το παραπάνω απόσπασμα αποδείχνει πόσο απλή, παραστατική, θερμά ανθρώπινη ήταν η γλώσσα του αλησμόνητου Δημήτρη Ψαθά, σε όλα τα είδη του λόγου που υπηρέτησε - ευθυμογράφημα, θέατρο, μυθιστόρημα, διήγημα. Ο λόγος μας αφορά τη συλλογή διηγημάτων του ΕΑΜίτη Δημήτρη Ψαθά «Αντίσταση» (εκδόσεις Μαρία Δημ. Ψαθά, τηλ. 210-6825244, φαξ 210-6825553), το οποίο περιλαμβάνει δεκαπέντε διηγήματα, απολαυστικά και συγκινητικά, με τα οποία οι αναγνώστες της γενιάς της Αντίστασης θα ξαναθυμηθούν τη νιότη τους, ενώ οι νέοι θα προϊδεαστούν για το μέγα έπος των παππούδων και γιαγιάδων τους.