Οι μεγαλοβιομήχανοι δεν άφησαν περιθώρια παρερμηνείας προχτές, όταν δήλωσαν ότι το «κλειδί» για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας (διάβαζε: η αύξηση των υπερκερδών τους) είναι η ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας, η τόνωση της επιχειρηματικής δράσης και η διά βίου κατάρτιση των εργαζομένων.

«Συμπτωματικά» αυτές ακριβώς τις προτεραιότητες θέτει και η Ευρωπαϊκή Ενωση στην «Πράσινη Βίβλο» για την επιχειρηματικότητα, η οποία παρουσιάστηκε πρόσφατα στη χώρα μας και απευθύνεται, κατά κύριο λόγο, δήθεν στις νέες και μάλιστα μικρές επιχειρήσεις. Μ' αυτές γυροφέρνουν και οι εγχώριοι κυβερνώντες, ψάχνοντας για ψήφους, ανάμεσα στους βιοτέχνες και μικροεπιχειρηματίες.

Ομως, τόσο στην πράξη, όσο και στη θεωρία, τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα των μικρών επιχειρηματιών, των εκατοντάδων χιλιάδων επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων, που προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Οι ίδιοι το γνωρίζουν πολύ καλά και το νιώθουν κάθε φορά που ένα μεγαθήριο αποφασίζει να εισβάλει στο χώρο δράσης τους.

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει το ΣΕΒ για αφέλεια. Από την άλλη, η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει δώσει πλήθος αφορμών, ώστε να κατηγορηθεί για παραπλάνηση, δημαγωγία και χάραξη μιας πολιτικής, που δίνει στους λίγους και «μεγάλους», παίρνοντας από τους πολλούς και τους «μικρούς», στην προκειμένη περίπτωση. Αυτό χαρακτηρίζει και τις κατευθύνσεις της για την προώθηση της «επιχειρηματικότητας»...