ΛΙΜΑ.--

Τι και εάν η ιερή γη των Ινκας βάφτηκε με το αίμα των διαδηλωτών και των εξεγερμένων, τι και εάν η χώρα κηρύχτηκε την περασμένη Τετάρτη και για 30 ημέρες σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, εξαιτίας της κορύφωσης των κινητοποιήσεων των εργαζομένων, που έχουν στο πλάι τους και τους φοιτητές...

Η χτεσινή μέρα ήταν μία ακόμη μέρα γενικών κινητοποιήσεων και διαδηλώσεων, μετά την κοινή απόφαση των Εργατικών Συνδικάτων και των Φοιτητικών Συλλόγων, που εναντιώνονται στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης και συνεχίζουν τον αγώνα τους. Τα Εργατικά Συνδικάτα είχαν ορίσει την κεντρική τους διαδήλωση κατά της κυβέρνησης του Προέδρου Αλεχάντρο Τολέδο, στην πρωτεύουσα Λίμα, ενώ μεγάλες διαδηλώσεις αναμένονταν και στις υπόλοιπες πόλεις, με κυριότερες αυτές που θα γίνονταν στη νότια πόλη Αρεκίπα, όπου μόλις ένα χρόνο πριν είχε γνωρίσει πολυήμερες κινητοποιήσεις, που κατέληξαν σε νίκη των εργατικών και κοινωνικών οργανώσεων, με την οριστική αναστολή των σχεδίων ιδιωτικοποίησης της μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και την πώλησή της σε γαλλική εταιρία.

Σύμφωνα με τους πολιτικούς παρατηρητές, ο Αλεχάντρο Τολέδο ουσιαστικά βρίσκεται υπό την πολιορκία κλοιό των εργαζομένων, αγροτών και φοιτητών, που δε δείχνουν προθέσεις υποχώρησης. Παρά την παρουσία του στρατού σε όλες τις πόλεις, τους 4 νεκρούς και τους 36 τραυματίες, σύμφωνα με την εφημερίδα «Granma», κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων στην πόλη Πούνο και τις άγριες κατασταλτικές μεθόδους που εφαρμόζουν οι αρχές, που σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες φέρουν κάποιους φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Αλτιπλάνο «εξαφανισμένους», ειδικά κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων διάνοιξης των 64 οδικών αρτηριών που είχαν αποκλειστεί για μέρες από τους εργαζόμενους. Και αναρωτιούνται πώς θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στις συνθήκες «γενικής εξέγερσης» και να διατηρηθεί στην εξουσία;

Πάντως, εργαζόμενοι, Εργατικά Συνδικάτα του Περού, το ΚΚ Περού, αλλά και η Παγκόσμια Ομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων καταγγέλλουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που οδήγησε στην επέμβαση του στρατού, προκειμένου να καμφθεί η αντίσταση των εργαζομένων και να τερματιστεί η απεργία των δασκάλων, αγροτών, εργαζομένων στο υγειονομικό τομέα, που απαιτούν αύξηση των αποδοχών, μείωση των φόρων και προστασία από τις ασύδοτες εισαγωγές ξένων προϊόντων, που οδηγούν σε μαρασμό μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης. Επίσης κάνουν έκκληση για αλληλεγγύη στον αγώνα των Περουβιανών εργαζομένων. Μία αλληλεγγύη που και στην περίπτωση του Περού, όπως πριν στην Αργεντινή, τη Βενεζουέλα, τη Βολιβία, την Κολομβία και φυσικά τώρα στην Κούβα έχει αρχίσει να θεριεύει. Ηδη προγραμματίζονται εκδηλώσεις συμπαράστασης και διαδηλώσεις αλληλεγγύης σε αρκετές χώρες της Λατινικής Αμερικής.