Επι των «άτυπων» των ήλων | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Επι των «άτυπων» των ήλων

Οταν ο Θωμάς, ο γνωστός μαθητής του Χριστού, πληροφορήθηκε απο τους συμμαθητές του πως ο δάσκαλός του «αναστήθηκε», εξέφρασε τη δυσπιστία του και είπε πως, αν δε βάλει το χέρι του πάνω στις πληγές, που είχαν αφήσει τα καρφιά στα χέρια του κυρίου του, δεν θα πίστευε στην είδηση. Ετσι ο Θωμάς έμεινε στην εκκλησιαστική βιβλιογραφία, αλλά και στη συνείδηση των χριστιανών με το προσωνύμιο «άπιστος», μόνο και μόνο επειδή ο καημένος ήθελε να διασταυρώσει την είδηση της ανάστασης μέσα απο κάτι συγκεκριμένο, πιαστό, βάζοντας δηλαδή τα χέρια του «επι των τύπων των ήλων».

Πέρσαν πολλά χρόνια απο τότε, κοντά δυο χιλιάδες. Κι όμως ακόμα και σήμερα υπάρχουν πολλοί που δεν πιστεύουν στις ειδήσεις. Δεν πιστεύουν σε όσα τους λένε οι άλλοι. Θέλουν να βάλουν τα χέρια τους πάνω στα σημάδια που αφήνουν τα «καρφιά»! Και εννοώ όλα τα καρφιά που καθημερινά μας «καρφώνουν» και φυσικά εννοώ όλους τους τύπους που αφήνουν τα καρφιά της ζωής μας της άπονης. Τα καρφιά της ανεργίας, της κακής περίθαλψης της λειψής γνώσης, της μικρής σύνταξης. Ελα όμως που οι τύποι αυτών των καρφιών δεν είναι σαν εκείνους πάνω στους οποίους ήθελε να βάλει τα χέρι του ο Θωμάς. Είναι άλλοι αυτοί και δεν μπορείς να τους ψάξεις με τα χέρια σου. Χρειάζεται πολλή σκέψη για να τους καταλάβεις. Γι΄αυτό και τα καρφιά που μπίγει καθημερινά στο κορμί του λαού μας η πολιτική της Ευρώπης, δεν αφήνουν «τύπους», γιατί είναι «άτυπη» ή γιατί εκφράζεται άτυπα. Ατυπη η σύνοδος για τη Γεωργία, άτυπη και για τη δικαιοσύνη για την εργασία, για την οικονομία , για τη ναυτιλία, για τον πολιτισμό, για την άμυνα. Και αυτό σημαίνει πως όλη αυτή η «ατυπία» των ευρωπαϊκών συνόδων δεν αποτελεί μια διαρκή «σταύρωση» δεν ασποτελεί την τελική διαδικασία των καταδικαστικών αποφάσεων που παίρνουν κάθε τόσο οι «αρχιερείς» των Βρυξελλών με την ανοχή των Πιλάτων που ασκούν τα εθνικά κράτη την εξουσία και είναι φυσικά και μέλη του σταυρωτικού δικαστηρίου και αναγκαστικά ασκούν και τις πολιτικές της «σταύρωσης»

Οταν, λοιπόν εμείς στέλνουμε την είδηση όχι δυστυχώς της ανάστασης, αλλά της ευρωπαϊκής στάυρωσης δεν χρειάζεται η επαλήθευση της είδησης. Είναι αρκετό να προσέξει κανείς με πολλή προσοχή και πολύ καχυποψία όλα όσα λέγονται στις άτυπες συζητησεις των ευρωπαίων αριχερέων. Και τότε θα διαπιστώσει πως στις συζητήσεις αυτές δεν καταναλώνονται μόνο ασύστολα οι εύγευστες λιχουδιές του Αιγαίου ούτε ανταλλάσσονται μόνο φιλόφρονοι χαιρετισμοί. Παίρνονται άτυπες αποφάσεις, αποφάσεις ωστόσο. Χαράσσονται πολιτικές. Προετοιμάζονται και σχεδιάζονται πάνω σε ηλεκτρονικούς χάρτες οι περιπέτειες των λαών. Οικοδομούνται οι αρνητικές προοπτικές του. Κάθε άτυπη, λοιπόν συζήτηση είναι ένα τυπικό μανιφέστο που και λόγια συγκεκριμένα έχει και παραπλανητικά σχήματα λόγου. Και προθεσμίες διατυπώνονται μέσα σ΄αυτό και οι προϋποθέσεις για άτυπους πολέμους εκπονούνται.

Οσοι, λοιπόν, βρίσκουν υπερβολικά αυτά που λέμε, για τα μεγάλα «καρφιά» σταύρωσης όσοι πιστεύουν πως η σταύρωση αυτή οδηγεί στην «Ανάσταση» δεν έχουν να κάνουν τίποτε άλλο, παρά να βάλουν τα χέρια τους επι των «ατύπων» των ευρωπαϊκών ήλων. Και τότε θα συνειδητοποιήσουν όλη την οδύνη του ευρωπαϊκού θανάτου. Θα συνειδητοποιήσουν το λόγο για τον οποίο τα καρφιά της ευρωπαϊκής καθήλωσης δεν αφήνουν τύπους όμοιους μ'αυτούς που ήθελε να ψάξει ο Θωμάς για να διασταυρώσει την είδηση της Ανάστασης. Και ο λόγος αυτός είναι ένας και μοναδικός: Η απόφαση των Ευρωπαίων αρχιερέων να μας σταυρώνουν Ατύπως, με ειδικού τύπου Καρφιά.

Του
Γ.Χ.ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ