Μια νύχτα με σφοδρή καταιγίδα, δέκα ταξιδιώτες, άγνωστοι μεταξύ τους, βρίσκουν καταφύγιο σε ένα απομονωμένο μοτέλ. Κάποιος απ' αυτούς έχει περίεργα ένστικτα και «φτιάχνεται» με το θάνατο και το αίμα. Ετσι, όταν ένας - ένας αρχίζουν να δολοφονούνται μυστηριωδώς, οι παγιδευμένοι υποπτεύονται ότι, ίσως, δε βρέθηκαν εκεί από σύμπτωση.

... Μωρέ τι μας λες, να το ρίξουμε στα ζάρια, να παίξουμε την τυφλόμυγα ή να παίξουμε τον δολοφόνο; Κάτι τέτοια παιχνιδάκια επιτραπέζιου τύπου μοιάζει να θέλει να αντιγράψει η ταινία του Τζέιμς Μάνγκολντ, που μοιάζει με όλες τις άλλες που έχουμε δει, βασισμένη στην ίδια κλασική συνταγή, ψευτοθρίλερ... Κορίτσια δηλητήριο βγαλμένα από περιοδικά ή από εφηβικά όνειρα, που ψάχνουν ταυτότητα. Το κορίτσι δηλητήριο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι βρεγμένο, λίγο ταλαιπωρημένο, μ' ένα βλέμμα αθωότητας και λαγνείας μαζί, «κάτι που προσωπικά με τρελαίνει». Αλλά γιατί είναι βρεγμένο;

Περίπτωση α: Οταν μια ταινία δεν έχει ενδιαφέρον, τότε οι πρωταγωνίστριες κολυμπάνε μέσα στα λασπωμένα ή περπατάνε μέσα στη βροχή, φορώντας ένα καυτό μίνι και ένα λευκό μπλουζάκι και όλα αυτά μ' ένα βλέμμα αθωότητας και λαγνείας μαζί.

Περίπτωση β: Οταν μια έφηβη γύρω στα «20 με 30», ίσως και μεγαλύτερη, δει την ηρωίδα στη μεγάλη οθόνη βρεγμένη, ταλαιπωρημένη, να φορά ένα καυτό μίνι και ένα λευκό μπλουζάκι και οι άντρες να σκίζονται γι' αυτήν, τότε τι θα κάνει; Μόλις τελειώσει μια μέρα κουραστικής δουλιάς στο κέντρο της Αθήνας, θα είναι ταλαιπωρημένη, ψυχικά εξαντλημένη γιατί τα χρήματά της δε φτάνουν να πάει διακοπές, λίγο γκρινιάρα γιατί δεν έχει ζευγαρώσει και ψάχνει απεγνωσμένα αυτόν που θα την τραβήξει από την κόλαση. Και όσο δεν τα καταφέρνει, τόσο φωνάζει και διαμαρτύρεται ότι δεν υπάρχουν άντρες. Ε, τότε τι θα κάνει; Φοράει ένα καυτό μίνι κι ένα λευκό μπλουζάκι, αγοράζει ένα μικρό μπουκαλάκι νερό και αρχίζει να βρέχει το ταλαιπωρημένο, αλλά γυμνασμένο κορμί της. Ετσι, η νεαρή έφηβη βγαίνει για λίγο από τον άχαρο ρόλο της και νιώθει ξαφνικά ότι όλα αυτά που περνάει είναι ψέματα και θα έρθουν καλύτερα καλοκαίρια και δίνει και σε μένα τη χαρά να θαυμάσω αυτό το βλέμμα λαγνείας και αθωότητας μαζί. Κάθε κακή ταινία έχει και τις καλές της πλευρές. Με τους Τζον Κιούζακ, Ρέι Λιότα, Αμάντα Πιτ, Αλφρεντ Μολίνα, Κλέα Ντιβάλ, Ρεμπέκα ντε Μορνέ.