«Ο Σκάρος, με την πνοή του λογοτέχνη και τη δυνατή πένα του πεζογράφου, μας κάνει να νιώσουμε ρίγη συγκίνησης για την παλιά εκείνη εποχή, που οι Θεσσαλοί αγρότες, προδομένοι από την άρχουσα τάξη, ύψωσαν το ανάστημά τους και σήκωσαν τη σημαία της εθνικής και κοινωνικής λευτεριάς τους» έγραφε ο Γιάννης Κορδάτος, προλογίζοντας τις «Ρίζες του ποταμού» του αξέχαστου αγωνιστή και συγγραφέα Ζήση Σκάρου.

Φέτος έκλεισαν τρία χρόνια από το θάνατο του Ζήση Σκάρου (8/3/97) και οι Θεσσαλοί, που δεν άφησαν το δρόμο του αγώνα, τίμησαν το συμπατριώτη τους συγγραφέα με διάφορες εκδηλώσεις, ενώ η «Σύγχρονη Εποχή» επανεξέδωσε την τριλογία του «Οι ρίζες του ποταμού» και η «Λαϊκή Βιβλιοθήκη "Αθηνά"» της Καρδίτσας κυκλοφόρησε τη συλλογή «Ωρες περισυλλογής» με ανέκδοτα ποιήματα του συγγραφέα και πρόλογο του Μ. Μερακλή.

Στις 27/2 η «Λαϊκή Βιβλιοθήκη» σε συνεργασία με το Δήμο Καρδίτσας, Ιθώμης και το Μορφωτικό - Εξωραϊστικό Σύλλογο Καναλίων - η γενέτειρα του Σκάρου - οργάνωσαν εκδήλωση με ομιλητή τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Βασίλη Αναγνωστόπουλο. Ο ομιλητής αναφέρθηκε διεξοδικά στη ζωή και το έργο του συγγραφέα, σημειώνοντας ότι «όσο τα χρόνια περνούν, τόσο το έργο του θα αναδύεται και αυτός θα αναδεικνύεται άξιος βαθύτερης μελέτης» και υπογραμμίζοντας ότι είναι από τους συγγραφείς που δεν πρέπει να λείπουν από τα σχολικά βιβλία.

Στην ίδια εκδήλωση, ο δήμαρχος Καρδίτσας Χρ. Τέγος δήλωσε ότι το όνομα του συγγραφέα θα δοθεί σε δρόμο της πόλης και ότι σε συνεργασία με τη «Λαϊκή Βιβλιοθήκη» θα προκηρυχτεί λογοτεχνικός διαγωνισμός και καθιέρωση βραβείου «Ζήση Σκάρου».

Εξάλλου, στις 23/3 στο Γαλλικό Ινστιτούτο Βόλου, ο «Σύλλογος των εν Βόλω Καναλιωτών Καρδίτσης» διοργάνωσε έκθεση βιβλίου Καναλιωτών συγγραφέων, στα πλαίσια της οποίας πραγματοποιήθηκε αφιέρωμα στον Ζ. Σκάρο, όπου μίλησε επίσης ο Β. Αναγνωστόπουλος και ο αδερφός του συγγραφέα, Χρ. Ζήσης.

Τα ποιήματα της συλλογής «Ωρες περισυλλογής», που παραχωρήθηκαν από τη συντρόφισσα του συγγραφέα, Τίτη Σκάρου, αποτελούν, όπως γράφει ο Μ. Γ. Μερακλής στον πρόλογό του, «λυρικά ξεσπάσματα σε ώρες χαμένων γενναίων συντρόφων ή παρατήρησης της γύρω φαυλότητας και βέβαια σε ώρες αγωνιστικής έξαρσης... που απευθύνονται στους εργάτες, τους οπαδούς της ειρήνης, τους νεολαίους, τα θύματα της οικονομικής και κοινωνικής εκμετάλλευσης και θέλουν να μεταδώσουν το άκαμπτο φρόνημα που είχε εκείνος ως το τέλος της ζωής του». Ο ίδιος χαρακτηρίζει το συγγραφέα σαν τον «τελευταίο σημαντικό και αντιπροσωπευτικό Ελληνα πεζογράφο του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, που τον εφάρμοσε όχι μηχανικά, αλλά επιθυμώντας και προσπαθώντας να τον προσαρμόσει πρώτα και κύρια στη συγγραφική του ιδιοσυγκρασία, αλλά και στα ελληνικά (ιδεολογικά, αισθητικά) δεδομένα».

Αναμφίβολα, η φωνή του Ζήση Σκάρου είναι διαχρονική: «Ξεχείλισαν οι στάβλοι του Αυγεία./ Γεβεντισμένες πόρνες/ περιφέρονται ανά τας οδούς και τας ρύμας./ Βγάλε, μάγκα ασήκι μου,/ τ' αθώο ζωνάρι σου/ και στήσε αγχόνες,/ μας πρόδωσαν τα βουτυρόπαιδα».