Πρόσφατα γιορτάστηκαν με μεγάλες τυμπανοκρουσίες τα 300 χρόνια από τη θεμελίωση της Αγίας Πετρούπολης (του Λένινγκραντ). Η συγκεκριμένη τοποθεσία όπου χτίστηκε η πόλη δεν είναι καθόλου τυχαία. Μάλιστα, με την ίδρυσή της, θεωρείται πως ο Μέγας Πέτρος «άνοιξε για τη Ρωσία το παράθυρο της Ευρώπης», προσεγγίζοντας τις μεγάλες δυτικές δυνάμεις της εποχής του, προσπαθώντας ταυτόχρονα να καλύψει το κενό που είχε η καθυστερημένη Ρωσία από τις υπόλοιπες μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις της εποχής. Ο Μέγας Πέτρος ήταν σίγουρα μια μεγάλη, αλλά αντιφατική προσωπικότητα της εποχής του, που, παρά τη σκληρότητά του, πέρασε στην ιστορία της χώρας του ως «προοδευτικός κρατικός αναμορφωτής». Οπως, όμως, έγραφε ο ηγέτης του παγκόσμιου προλεταριάτου Β. Ι. Λένιν γι' αυτόν, «επιτάχυνε την απομίμηση του δυτικού τρόπου ζωής από τη βαρβαρική Ρωσία, μη διστάζοντας να χρησιμοποιήσει βάρβαρα μέσα πάλης ενάντια στη βαρβαρότητα». Δεν είναι τυχαίο αυτό που λέει ο ρώσικος λαός, πως η συγκεκριμένη πόλη «χτίστηκε πάνω στα κόκαλα του κόσμου», εξαιτίας της σκληρής, καταναγκαστικής εργασίας δεκάδων χιλιάδων λαού, που είχε επιβάλει ο Ρώσος αυτοκράτορας. Αυτήν την επέτειο διάλεξε να τιμήσει με κάθε επισημότητα το καθεστώς Πούτιν, πιθανόν θέλοντας να δώσει και κάποιο μήνυμα, τόσο προς το εσωτερικό (πλησιάζουν κι οι εκλογές), όσο και προς το εξωτερικό.

Οπως, όμως, κι αν έχουν τα πράγματα, σήμερα όλα δείχνουν πως το καπιταλιστικό καθεστώς στη Ρωσία μοιάζει να βρίσκεται μπροστά σε ένα νέο σταυροδρόμι προσανατολισμών για τις αυριανές διεθνείς στρατηγικές συμμαχίες της χώρας. Δεν είναι ίσως τυχαίο πως αυτές τις εκδηλώσεις για τα 300 χρόνια της Α. Πετρούπολης, τις τίμησαν με την παρουσία τους 47 ηγέτες και αρχηγοί κρατών, μεταξύ των άλλων οι ηγέτες των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Κίνας και των χωρών της Κοινοπολιτείας των Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ).

Είναι αλήθεια ότι τουλάχιστον τον τελευταίο χρόνο παρατηρείται μια έντονη και πολύπλευρη δραστηριότητα της Ρωσίας, που έχει να κάνει πρώτα απ' όλα με την παραπέρα πορεία σύνδεσης έως και ενσωμάτωσης της χώρας με τις διεθνείς ιμπεριαλιστικές οργανώσεις της εποχής μας, όπως είναι το ΝΑΤΟ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΟΗΕ), η ΕΕ, η G-8, αλλά και με τη δημιουργία νέων διεθνών οργανισμών, όπως είναι η «Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης» (Ρωσία, Κίνα, Καζαχστάν, Κιργιζία, Ουζμπεκιστάν και Τατζικιστάν), το Σύμφωνο Συλλογικής Ασφάλειας (Ρωσία, Λευκορωσία, Αρμενία, Καζαχστάν, Κιργιζία, Τατζικιστάν), η Ευρασιατική Οικονομική Ενωση (Ρωσία, Ουκρανία, Καζαχστάν, Λευκορωσία), η ΚΑΚ και η Ενωση Ρωσίας - Λευκορωσίας. Και μόνον η πληθώρα των οργανισμών και οργανώσεων, με τις οποίες η ρωσική διπλωματία προσπαθεί να τα βγάλει πέρα, δημιουργεί «ζαλάδα».

Το ενδιαφέρον μεγαλώνει και από τις έντονες, ανταγωνιστικές θα λέγαμε, προσπάθειες που καταβάλλουν τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η ΕΕ (τόσο στο σύνολό της, όσο και μεμονωμένες δυνάμεις της), για να προσεταιριστούν τη Ρωσία. Τελευταίο παράδειγμα ήταν η προσέγγιση της Ρωσίας απέναντι στην εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ. Στο τοπίο της διαρκούς «σταυροφορίας», που έχουν κηρύξει ΗΠΑ - ΕΕ ενάντια στην «τρομοκρατία», με δεκάδες υποψήφια κράτη και λαούς - θύματα της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η θέση που θα κρατήσει η Ρωσία. Τόσο, εξαιτίας της γεωγραφικής θέσης της, του αμέτρητου φυσικού της πλούτου, αλλά και της στρατιωτικής, πρώτα απ' όλα πυρηνικής, δύναμης και τεχνογνωσίας της.

Για τα ζητήματα αυτά, συζητήσαμε σε πρόσφατο ταξίδι μας στη Ρωσία με ηγετικά στελέχη των Κομμουνιστικών Κομμάτων της Ρωσίας, του φιλειρηνικού κινήματος, αλλά και με εκπροσώπους των ΜΜΕ και της ρωσικής κομμουνιστικής διανόησης. Στο αφιέρωμα που αρχίζει από σήμερα στις σελίδες του «Ριζοσπάστη», θα παρουσιάσουμε τις απόψεις των: Βίκτορ Τιούλκιν (συμπροέδρου της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος της Ρωσίας - Κόμματος των Κομμουνιστών της Ρωσίας - ΚΕΚΡ - ΚΚΡ), Ανατόλι Κουλικόφ (γραμματέα της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας - ΚΚΡΟ, υπεύθυνου του Τμήματος Πληροφόρησης και Ανάλυσης της ΚΕ του ΚΚΡΟ), Βλαδιμίρ Μασλίν (ακαδημαϊκού, πρώτου αντιπροέδρου της Ενωσης Ιδρυμάτων Ειρήνης της Ρωσίας), Γκεόργκι Τίχονοφ (βουλευτή της Κρατικής Δούμας, Προέδρου του Κινήματος «Ενότητα»), Βίκτορ Σάπινοφ (δημοσιογράφου, μέλους της ΚΕ του ΚΕΚΡ - ΚΚΡ και της συντακτικής επιτροπής της εβδομαδιαίας ιστοσελίδας communist.ru), Νικολάι Μπιντιουκόφ (γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΡΟ, υπεύθυνου για διεθνή ζητήματα), Ρίτσαρντ Κοσολάποφ (φιλοσόφου, πρώην διευθυντή του περιοδικού «Κόμμουνιστ» στα χρόνια της ΕΣΣΔ και σήμερα στελέχους της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ).