Η «Ωραία Συμμαχία» - Μπελ Αλιάνς στα γαλλικά - είναι μια τοποθεσία είκοσι χιλιόμετρα νότια των Βρυξελλών. Ηταν Κυριακή όπως σήμερα, ήταν Ιούνης όπως τώρα, μα η χρονολογία ήταν πολύ παλιά, περίπου διακόσια χρόνια πριν. Κυριακή λοιπόν, 18 Ιούνη του 1815, στην τοποθεσία Μπελ Αλιανς, η αλλιώς Βατερλώ συναντήθηκαν οι δυο σύμμαχοι και νικητές, οι αρχιστράτηγοι, ο σαρανταεξάχρονος Αγγλος δούκας του Ουέλιγκτον και ο Πρώσος Μπλίχερ ετών 73! Για την παραμονή εκείνης της μέρας έγραψε ο Βίκτωρ Ουγκώ: «λίγες σταγόνες βροχής άλλαξαν τον ρουν της ιστορίας...»

Στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν λίγες οι σταγόνες της βροχής, αλλά μυριάδες που νότισαν το χώμα. Εβρεχε καταρρακτωδώς. Είναι τόσες πολλές οι λυρικές και οι επικές περιγραφές εκείνης της μάχης, αλλά και τόσο γνωστές που ίσως να απορεί ο αναγνώστης που τούτο το πρωινό βαλθήκαμε να τις επαναλαμβάνουμε. Γιατί, θα αναρωτηθεί;

Ετσι. Διότι είναι Ιούνης και επειδή καθώς ξεσκονίζαμε τα ράφια της βιβλιοθήκης μας ξανάπεσε στα χέρια μας η βιογραφία του Ναπολέοντα, γραμμένη από τον Σοβιετικό ιστορικό Ευγένιο Ταρλέ. Πρόκειται για την πιο αντικειμενική βιογραφία που έχει γραφτεί ποτέ για τον Βοναπάρτη, για ένα εξαιρετικό ιστορικό βιβλίο και τυχερός είναι όποιος το έχει. Διαβάζουμε:

«Αργά το απόγευμα ο Ναπολέων πλησίαζε το οροπέδιο κι από μακριά, μέσα στην ομίχλη, διέκρινε τον αγγλικό στρατό. Είχε περίπου 72.000 άνδρες κι ο Ουέλιγκον 70.000, όταν το πρωί της 18 του Ιούνη ο ένας βρέθηκε απέναντι στον άλλο. Καθένας περίμενε τις ενισχύσεις του: Ο Ναπολέων υπολόγιζε στον Γρουσύ που δεν είχε παραπάνω από 33.000 άνδρες. Οι Αγγλοι ελπίζανε στον Μπλίχερ στον οποίον είχαν μείνει κάπου 80.000 άνδρες μετά το Λινύ. Από τη νύχτα ακόμη, ο Ναπολέων κατέλαβε τις θέσεις του, αλλά δεν μπορούσε να αρχίσει επίθεση. Η βροχή είχε διαπεράσει τη γη και ήταν δύσκολο να κινηθεί το ιππικό. Το πρωί επιθεώρησε το στρατό του κι ευχαριστήθηκε από την υποδοχή που του έγινε. Ηταν ένας πρωτόφαντος ενθουσιασμός, ολότελα εξαιρετικός, και δεν είχε ξαναδεί τέτοιο σθένος από τον καιρό του Αούστερλιτς. Η επιθεώρηση αυτή έμελλε να είναι η τελευταία της ζωής τού Ναπολέοντα...» σημειώνει ο Ευγένιος Ταρλέ στο καταπληκτικό, αλλά δυστυχώς πολύ πρόχειρα μεταφρασμένο και προ πολλού εξαντλημένο, βιβλίο του. Γιατί δε γίνεται επανέκδοση άραγε; Ποιος ξέρει...

Κυριακή, 22 Ιούνη σήμερα, ευκαιρία είναι να ξαναθυμηθούμε σημαντικές λεπτομέρειες τις οποίες πιθανόν να έχουμε λησμονήσει. Τι λέτε;