«Το όνειρο θέλει φωτιά» και η δικαίωση αγώνα. Τραγούδησαν και διεκδίκησαν το δικαίωμά τους στη δουλιά οι απολυμένοι μουσικοί του Δήμου της Αθήνας μαζί με πολλούς καλλιτέχνες που βρέθηκαν κοντά τους, σύμμαχοι στον αγώνα τους. Πέμπτη βράδυ και η πλατεία Εθνικής Αντίστασης, μπροστά από το Δημαρχείο πλημμύρισε από κάθε είδους μουσική. Κλασική και παραδοσιακή, έντεχνη και λαϊκή ενώθηκαν με το χειροκρότημα του κόσμου που έσπευσε να συμπαρασταθεί, στο δίκαιο και δύσκολο αγώνα των 200 εργαζομένων στα Μουσικά Σύνολα του Δήμου της Αθήνας.

«Μουσική δε γίνεται, χωρίς τους μουσικούς», ήταν το κεντρικό σύνθημα της μεγάλης συναυλίας που διοργάνωσε ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος μαζί με το Σύλλογο Εργαζομένων Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων, διαμαρτυρόμενοι για την αυθαίρετη και δικτατορική απόφαση του ΔΣ του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων, το οποίο σε μια νύχτα και χωρίς ενημέρωση, με οριακή πλειοψηφία (έξι προς πέντε), αποφάσισε την αναστολή της λειτουργίας των Μουσικών Συνόλων του Δήμου, στα οποία πάνω από επτά χρόνια οι μουσικοί - χορωδοί εργάζονται καθημερινά. Με προσχήματα, προφάσεις, διαστρέβλωση της αλήθειας, με αναληθή επιχειρήματα, η νέα Δημοτική Αρχή δείχνει τις πραγματικές της προθέσεις.

Ενδέκατη ημέρα αγώνα, προχτές, και οι υπογραφές συμπαράστασης έφτασαν τις 3.000, ενώ κοντά τους, εκτός από τους τραγουδιστές Βασίλη Λέκα, Αργυρώ Καπαρού, Μανώλη Μητσιά, Βασίλη Παπακωνσταντίνου και το συγκρότημα «Γκόιγκ Θρου», παραβρέθηκαν αντιπροσωπείες μεταξύ των οποίων: ο επικεφαλής της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», Σπύρος Χαλβατζής, ο Κωστής Μαλκότσης εκ μέρους του ΣΕΗ, ο πρόεδρος μουσικών της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, επικεφαλής από το ΠΑΜΕ, την ΚΝΕ, την Κομμουνιστική Ανανέωση, το ΕΚΑ κ.ά.

Η βραδιά άνοιξε με τη Συμφωνική Ορχήστρα και Χορωδία του Δήμου, που διέψευσαν περίτρανα τους δύο διορισμένους αρχιμουσικούς που αμφισβητούν την ποιότητα του σχήματος, θέτοντας ζήτημα ακρόασης γι' αυτούς που έχουν αποκομίσει πάμπολλα εύσημα τις μέχρι σήμερα εμφανίσεις τους. Ακολούθησαν οι «Γκόιγκ Θρου», ενώ αμέσως μετά τη σκυτάλη πήρε ο Βασίλης Λέκας ο οποίος κάλεσε όλους να αντισταθούμε γιατί «αν καταργήσουμε τη μουσική, είναι σαν να καταργούμε την επικοινωνία». Τη συμπαράστασή της δήλωσε και η Αργυρώ Καπαρού λέγοντας μεταξύ άλλων: «Λένε ότι οι μουσικοί είναι λιγότερο σημαντικοί από τη μουσική. Ομως η αλήθεια είναι ότι καμιά μουσική δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τους μουσικούς».

«Εύχομαι ο αγώνας σας να δικαιωθεί, αν και οι διοικούντες ήταν πάντα άμουσοι», είπε από σκηνής ο Μανώλης Μητσιάς, δηλώνοντας την αμέριστη συμπαράστασή του και εκφράζοντας την πίστη ότι μόνο μέσα από τον αγώνα μπορεί κάτι να γίνει.

Τη συμπαράστασή του δήλωσε με επιστολή του και ο Μίλτος Πασχαλίδης, ενώ η ημίωρη και πλέον παρουσία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, έδωσε πράγματι «φωτιά στο όνειρο». «Μην πυροβολείτε τον πιανίστα» προέτρεψε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου για να θυμίσει ότι η μουσική είναι η γλώσσα των ήχων, άρα η γλώσσα των κοινωνιών και δεν μπορεί να φιμώνεται». Για να συνεχίζει απευθυνόμενος στους απολυμένους μουσικούς: «αγαπητοί τρομοκράτες, είστε τρομοκράτες γιατί ζητάτε τα δεδουλευμένα, γιατί ζητάτε ένα μέλλον για τα παιδιά σας, γιατί κλείνετε την τηλεόραση, γιατί δεν κάνετε ό,τι σας λένε».

Και καθώς όλοι είμαστε θύματα της Παγκοσμιοποίησης, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου αφιέρωσε τα τραγούδια του στα «θύματα της παγκοσμιοποίησης, τα προηγούμενα και τα μελλούμενα, που θα γίνονται όλο και περισσότερα».

Τέλος ο πρόεδρος του ΠΜΣΥ Γρηγόρης Λαμπριανίδης και ο εκπρόσωπος του Συλλόγου Εργαζομένων Συμφωνικής Ορχήστρας Δήμου Αθήνας, Αντώνης Ποντίκης, αφού ευχαρίστησαν όλους όσοι συμπαρίστανται στον αγώνα τους, δήλωσαν ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί, με συναυλίες που θα δίνονται καθημερινά και με πολλούς καλλιτέχνες.