Οι μισθοί, όποτε και όσο ήθελε ο εργοδότης, καμία ειδικότητα και συλλογική σύμβαση, καλοκαιρινές άδειες καταργημένες εδώ και χρόνια, άθλιος εργασιακός χώρος, τρομοκρατία που δεν επέτρεπε ούτε λέξη και τσαλάκωμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Σ' αυτές τις συνθήκες εργάζονταν τα τελευταία έξι χρόνια οι περίπου 50 εργαζόμενοι της βιομηχανίας πλαστικών ποτηριών μιας χρήσης ΚΡΙΣ - ΠΑΝ στο Περιστέρι του γνωστού επιχειρηματία στον κλάδο Χρήστου Παναγιωτόπουλου, ο οποίος, αφού τους εκμεταλλεύτηκε τόσα χρόνια, τώρα θέλει να κλείσει το εργοστάσιο και να τους πετάξει στο δρόμο.

Χτες το πρωί, στο πλευρό των εργαζομένων, που έχουν ξεκινήσει επίσχεση εργασίας από τις 9 Ιούλη, βρέθηκε ο Γιώργος Πέρος, μέλος της Γραμματείας Αθήνας του ΠΑΜΕ και γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Μάλιστα, όταν μαζί με τους εργαζόμενους πήγε στο γραφείο του Παναγιωτόπουλο για να συναντηθούν μαζί του, εκείνος προτίμησε να κλειδωθεί μέσα βάζοντας την γραμματέα να πει ψέματα ότι απουσιάζει.

Οι εργαζόμενοι, στην πλειοψηφία τους γυναίκες, ξεκίνησαν την επίσχεση εργασίας, όταν ο εργοδότης τούς κάλεσε στις αρχές Ιούλη και τους ανακοίνωσε ότι βάζει πλώρη για λουκέτο χωρίς καμία υπόσχεση όμως για τα δεδουλευμένα που τους χρωστάει από τις αρχές του Μάη. Μάλιστα, μετά από λίγες μέρες, θέλησε να πάρει και τα μηχανήματα του εργοστασίου και να τα μεταφέρει στη Θήβα και στην Κρήτη που έχει κι άλλα εργοστάσια πλαστικών. Το σωματείο όμως που μόλις πριν λίγο καιρό έστησαν οι εργαζόμενοι κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα και με προσωρινή απόφαση, μέχρι να εκδικαστούν στις 22 Αυγούστου, του απαγόρευσαν να συνεχίσει να αδειάζει το εργοστάσιο, από το οποίο πρόλαβε και ξήλωσε μόνο ένα μηχάνημα.

Απέναντι σ' αυτή την κατάσταση ο Γιώργος Πέρος, μιλώντας στους εργαζόμενους επισήμανε ότι μόνο μία λύση έχουν, την οργάνωση και τον αγώνα τους ενάντια στον εργοδότη, αλλά και στην κυβέρνηση, που με τους νόμους της του δίνει το δικαίωμα να ασυδοτεί. «Πρέπει να βγάλετε τα συμπεράσματά σας για το ποιος φταίει για την κατάσταση σας και να κατευθύνεται εκεί τον αγώνα σας», τόνισε.

Χαρακτηριστικά τα όσα κατήγγειλαν στον «Ρ» οι εργαζόμενοι για την τακτική που ακολουθούσε ο εργοδότης και τις συνθήκες εργασίας που είχε επιβάλλει: «Θα πληρώνω όποτε θέλω, όποιον θέλω και όσο θέλω και όποιος δε θέλει να φύγει»! Αυτή η φράση που τους έλεγε, όπως καταγγέλλουν, ήταν και η τακτική του και όταν κάποιος αντιδρούσε απολυόταν την ίδια στιγμή. Ποτέ δεν έδινε ολόκληρο μισθό παρά μόνο διάφορα μικροποσά. «Επρεπε να έχεις πρόβλημα και να πας ο ίδιος στο γραφείο και να παρακαλέσεις για να σου δώσει 50 ή 100 ευρώ, τσαλακώνοντας την αξιοπρέπειά σου», επισήμαναν οι εργαζόμενοι. Είχε φτάσει, μάλιστα, στο προκλητικό σημείο, όπως είπαν, να πει στους εργαζόμενους να πάρουν καταναλωτικά δάνεια για να τα βγάλουν πέρα και ταυτόχρονα διαλαλούσε, ότι αυτός έχει για να φάνε και τα δισέγγονά του.

Κέρδη βγαλμένα από τη σκληρή δουλιά εργατών, που έπαιρναν έναν πενιχρό μισθό στα επίπεδα της ΕΓΣΣΕ, αφού στην πράξη ο εργοδότης είχε καταργήσει ειδικότητες και κλαδικές συλλογικές συμβάσεις. Σ' ένα χώρο ιδιαίτερα ανθυγιεινό από τα πλαστικά που δεν υπήρχαν ούτε τα στοιχειώδη μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, με δεκάδες εργατικά ατυχήματα από τα απαρχαιωμένα μηχανήματα, με τα οποία όμως τ' αφεντικό εξασφάλιζε παραγωγή και κέρδη.