Στο Κυριακάτικο άρθρο του «Ρ» στις 3/8/2003 δημοσιεύτηκε ένα εκτενές άρθρο για τη μικρούλα Σαμάνθα Σμιθ, η οποία έγινε την περίοδο 1983-1985 ένα ζωντανό σύμβολο ειρήνης και φιλίας των λαών. Οταν η Σ.Σμιθ σκοτώθηκε, 2 χρόνια μετά την επίσκεψή της στην ΕΣΣΔ στις 25/8/1985 (σε αεροπορικό δυστύχημα, μαζί με τον πατέρα της), τόσο στην αμερικανική πόλη Ογκάστα όσο και στη Μόσχα ανεγέρθηκαν μνημεία της. Δεν ξέρουμε τι απέγινε το άγαλμά της στις ΗΠΑ, όμως στην καπιταλιστική Μόσχα το μνημείο της Σαμάνθας δεν είχε την προσοχή και τη φροντίδα που γνώρισε η ίδια από το σοβιετικό κράτος και τους Σοβιετικούς συνομηλίκους της κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στην ΕΣΣΔ. Πριν μερικά χρόνια άγνωστοι με «επιχειρηματικό νου», όπως συνηθίζεται να λέγεται, έκλεψαν το άγαλμά της, το πιθανότερο για να το ...πουλήσουν, μια και αυτό ήταν από μέταλλο! Βλέπετε στη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία όλα πουλιούνται κι αγοράζονται. Αυτό επιβάλλουν οι κανόνες της οικονομίας της αγοράς! Πώς θα μπορούσαν, άλλωστε, από αυτήν τη γενική αρχή να εξαιρεθούν τα σύμβολα της ειρήνης;

Πολύ περισσότερο που η ηγεσία της σημερινής Ρωσίας, με ανοιχτή την τσετσενική «πληγή» κάθε άλλο παρά τα σύμβολα της ειρήνης έχει στο μυαλό της. Αλλωστε, ήταν αυτή που συναίνεσε στο ξεπούλημα της Γιουγκοσλαβίας και στους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς, στέλνοντας τον τότε πρωθυπουργό Β. Τσερνομίρντιν στο Βελιγράδι να ζητήσει την αποχώρηση του Σλ. Μιλόσεβιτς και την άνευ όρων υποχώρηση της Γιουγκοσλαβίας.

Ηταν αυτή που δημόσια στήριξε τον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» και την επίθεση στο Αφγανιστάν και τέλος δεν μπορεί να διαφεύγει ότι πρόσφατα έστειλε ακόμη και τον πρώην πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών Γ. Πριμακόφ στη Βαγδάτη, για να ζητήσει την άνευ όρων παράδοση του Ιράκ, λίγες ώρες πριν την αμερικανική εισβολή, με σκοπό βέβαια να διατηρήσει πρόσβαση για τους Ρώσους «μεγαλοκαρχαρίες» καπιταλιστές στο πλιάτσικο των φυσικών πόρων του Ιράκ. Είναι φανερό ότι μια τέτοια ηγεσία κάθε άλλο παρά έχει ανάγκη από τη διατήρηση των συμβόλων της ειρήνης.