Ο Αντώνης Σαμαράκης, ο συγγραφέας του «Λάθους» και του «Ζητείται Ελπίς», ο δημιουργός με την ουσιαστική αγάπη για τον άνθρωπο, ο ορκισμένος εχθρός της καταπίεσης, δεν υπάρχει πια. Εσβησε χτες στην Πύλο, σε ηλικία 84 χρόνων. Μέχρι χτες το βράδυ δεν είχε ανακοινωθεί ο χρόνος και ο τόπος που θα γινόταν η τελετή της κηδείας του. Αφησε πίσω του τα βιβλία του να μας συντροφεύουν και να μας θυμίζουν την αξία των υψηλών ιδανικών. Αυτά τα ιδανικά υπερασπίστηκε και ο ίδιος στη διάρκεια της ζωής του, και μάλιστα σε ιδιαίτερα κρίσιμες περιόδους, ενώ μεγάλο μέρος της δράσης του αφιέρωσε στα παιδιά του κόσμου.

Ο Αντ. Σαμαράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1919. Σπούδασε Νομικά. Μαθητής στο Βαρβάκειο, ήταν γραμματέας του Μαθητικού Τμήματος της Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που είχε δημιουργήσει ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Νίκος Καρβούνης. Το 1933 προσελήφθη στο υπουργείο Εργασίας, από όπου η μεταξική δικτατορία τον ανάγκασε να παραιτηθεί. Στο υπουργείο επέστρεψε μετά την απελευθέρωση. Το 1942 εντάχθηκε στην Εθνική Αλληλεγγύη του ΕΑΜ. Το 1943 συνελήφθη από την Ειδική Ασφάλεια και κλείστηκε στα κρατητήρια της οδού Ελπίδος (πλ. Κυριακού). Τον Ιούνη του 1944 συνελήφθη στα Παλαιοφάρσαλα Θεσσαλίας από τον Εθνικό Αγροτικό Σύνδεσμο Αντικομμουνιστικής Δράσεως. Καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά δραπέτευσε. Αλλά, και αργότερα βρέθηκε αντιμέτωπος με την απριλιανή χούντα, που του αφαίρεσε το διαβατήριο.

Στα Γράμματα ο Αντ. Σαμαράκης εμφανίστηκε με ποίηση. Ακολούθησαν οι συλλογές διηγημάτων «Ζητείται ελπίς» (1954), «Αρνούμαι» (1961), «Το διαβατήριο» (1973), «Η κόντρα» (1992) και τα μυθιστορήματα «Σήμα κινδύνου» (1959), «Το λάθος» (1965), «Εν ονόματι» (1998). Εργα του έχουν μεταφραστεί σε 31 γλώσσες, σε 110 ξενόγλωσσες εκδόσεις σε όλο τον κόσμο.

Για τη συλλογή διηγημάτων «Αρνούμαι», τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 1962, και για το μυθιστόρημά του «Το λάθος», με δύο λογοτεχνικά βραβεία: στην Ελλάδα με το Βραβείο των «12» (1966) και στη Γαλλία με το Μεγάλο Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας (1970). Επίσης, με το Κρατικό Βραβείο Τεχνών και Λογοτεχνίας 1995 (Γαλλία). Ηταν επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Φιλολογίας των Πανεπιστημίων Αθηνών, Πατρών και Ιωαννίνων. Στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, τα έργα του διδάσκονται στη δημοτική και μέση εκπαίδευση και στα πανεπιστήμια. Ηταν επίτιμος δημότης σε 37 πόλεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Του είχε απονεμηθεί το Χρυσό Μετάλλιο Αξίας της πόλης των Αθηνών και ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος Εθνάρχου Μακαρίου Γ΄ (Κύπρος). Το 1989, η UNICEF Ν. Υόρκης τον ονόμασε πρώτο Ελληνα πρεσβευτή καλής θέλησης για τα παιδιά του κόσμου. Υπήρξε πνευματικός πρεσβευτής των «Γιατρών χωρίς Σύνορα» και «ψυχή» της Βουλής των Εφήβων. Του είχε απονεμηθεί Διάκριση Ειρήνης και μετάλλιο από την Εκκληση της Ακρόπολης για την Ειρήνη, τη Ζωή και τον Πολιτισμό.

Ο υπουργός Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλος σε δήλωσή του, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Η ελληνική λογοτεχνία θρηνεί σήμερα ένα μεγάλο μάστορά της. Εναν άνθρωπο που με σπάνια διεισδυτικότητα και ευαισθησία ταυτόχρονα, αφηγήθηκε το έπος του καθημερινού ανθρώπου, μιλώντας στο μυαλό και την καρδιά χιλιάδων αναγνωστών του στην Ελλάδα και το εξωτερικό».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σε συλλυπητήριο τηλεγράφημά της σημειώνει: «Εκφράζουμε τη βαθιά μας θλίψη για τον ξαφνικό θάνατο του Αντώνη Σαμαράκη, διακεκριμένου πνευματικού ανθρώπου με πλούσιο συγγραφικό έργο και προσφορά στους αγώνες του λαού μας». Επίσης συλλυπητήρια τηλεγραφήματα στην οικογένεια, έστειλαν τα πολιτικά κόμματα και πολλοί φορείς.