Οι δυνάμεις φαίνονται ισορροπημένες, αλλά ο λευκός παίζει και κάνει ΜΑΤ σε (3) τρεις κινήσεις.

Λευκά: Ρδ7, Πβ4, Ιε4, Αε7, Αθ5 (5)

Μαύρα: Ρδ5, Πζ1, Πθ3, Στρ. ε5, ζ7 (5)

Το ισχυρό:

Λευκά: Ργ7, Βε4, Ιδ7, Ιε2, Στρ. η3 (5)

Μαύρα: Ρδ2, Στρ. β5, η6 (3)

Ενα ακόμα καλλιτεχνικό πρόβλημα του Λ. Κούμπελ (1922) όπου σειρά να παίξουν έχουν τα λευκά και κάνουν ματ σε (4) τέσσερις κινήσεις.

Λευκά: Ρα7, Βε3, Πη6, Ιγ8, Ιε1, Αθ6, Στρ. γ5, δ2, ε4 (9)

Μαύρα: Ρε5, Βθ1, Πα4, Πθ4, Ιζ6, Ιη3, Αβ1, Στρ. α6, ε6 (9)

Παίζουν τα λευκά και κάνουν ματ σε (2) δύο κινήσεις. Πολύ γνωστός και αρκετά τεχνικός συνθέτης ο Λ. Κούμπελ (1910) 1. Ιε7 (απειλεί 2. Ιγ6Χ) 1... ΠαΧε4 2. δ4+ματ. Αν 1... ΠθΧε4 2. Αζ4+ματ. Αν 1... ΑΧε4 2. Ιδ3+ματ! Αν 1... ΒΧε4 2. Ιζ3+ματ!

Η λύση του ισχυρού:

Με μία κίνηση αναμονής ξεκινάει ο Κούμπελ (1909) την όμορφη σύνθεσή του. 1. Αη4 ε3 2. Αε2! Ρε4 3. Ββ4+ματ. Αν 1... Ρε3 2. Ββ3+Ρδ2 3. Βγ3+ματ (αν 2... Ρζ4 3. Βη3Χ).

Τέλος, αν 1... ε5 2. Πδ5 ΡΧΠ 3. Αε6+ματ!