Οταν ο Κ. Σημίτης εξάγγειλε το διαβόητο «κοινωνικό πακέτο» και μέσα σ' αυτό και την επιδότηση των οικογενειών που σπουδάζουν παιδιά σε άλλη πόλη απ' αυτή της μόνιμης κατοικίας τους, τα κυβερνητικά επιτελεία υπολόγιζαν τους δικαιούχους της τελευταίας «παροχής» σε 50.000. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι ο αριθμός αυτός αντιπροσωπεύει τις οικογένειες που σπουδάζουν παιδιά σε άλλη πόλη. Οι δικαιούχοι θα είναι, τελικά, πολύ λιγότεροι. Και τούτο, γιατί η κυβέρνηση βάζει μια σειρά προϋποθέσεις, ανάμεσα στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και το πιστοποιητικό ακαδημαϊκών επιδόσεων του φοιτητή. Με άλλα λόγια, να έχει περάσει ο τελευταίος με επιτυχία τα δύο τρίτα των μαθημάτων του προηγούμενου έτους. Από την εικόνα που έχουμε, λοιπόν, η προαναφερόμενη προϋπόθεση δεν αφήνει και πολλά περιθώρια, ιδιαίτερα σε παιδιά λαϊκών οικογενειών, που σπουδάζουν και δουλεύον ταυτόχρονα. Εκτός και η κυβέρνηση νομίζει ότι δίνοντας το επίδομα των 1.000 ευρώ το χρόνο, αντιμετώπισε ουσιαστικά το πρόβλημα του οικονομικού κόστους των σπουδών εκτός τόπου κατοικίας. Για να μην αναφερθούμε και σε μια σειρά ακόμη παράγοντες που έχουν σοβαρή επίδραση στις επιδόσεις των φοιτητών, αλλά έχουν την αφετηρία τους πρωτίστως και κυρίως, στην πολιτική της κυβέρνησης. Οπως, για παράδειγμα, η συνεχής υποβάθμιση των πανεπιστημίων, οι κινητοποιήσεις των πανεπιστημιακών και το χάσιμο εξεταστικών περιόδων, κλπ., κλπ.