Καταπατούν κάθε έννοια αξιοπρέπειας. Κουρελιάζουν τα όνειρα των νέων ανθρώπων να προσφέρουν τις γνώσεις τους για την πρόοδο του λαού, μετατρέποντάς τους σε «αύξοντες αριθμούς» ψηφοθηρικών καταλόγων, σε εν δυνάμει «κωπηλάτες» της εργασιακής τους «γαλέρας».

Αντιμετωπίζουν το ζωντανό και ελπιδοφόρο επιστημονικό προσωπικό της χώρας με τα «κοντοπίθαρα» μέτρα του μικροκομματισμού τους. «Διαχειρίζονται» την πολιτιστική κληρονομιά του λαού - και κατ' επέκταση τους χιλιάδες «έκτακτους» εξειδικευμένους εργαζόμενους του υπουργείου Πολιτισμού, που δίνουν όλο το μυαλό και τις δυνάμεις τους για να τη συντηρήσουν και να την αναδείξουν με όλη την «γκάμα» των συμβάσεων - με όρους «οικονομίας της αγοράς». Αντί να επανδρώσουν τη μίζερη Αρχαιολογική Υπηρεσία με το δοκιμασμένο και αξιόλογο μεν - και κατά δική τους ομολογία - πλην... «έκτακτο» προσωπικό του υπουργείου Πολιτισμού σε μόνιμη και διαρκή βάση, βάζουν τη νεολαία να «σφάζεται» για 750 θέσεις και με τους πλέον απαράδεκτους όρους «προσλήψεων», απαξιώνοντας τους ίδιους ανθρώπους που τραβούν όλο το «λούκι» της υλοποίησης των προγραμμάτων τους.

Εκλαμβάνουν τον πολιτισμό ως «οικονομική παράμετρο» των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και ως ιδεολογικό «Δούρειο Ιππο» για τη χειραγώγηση των λαών της Ευρώπης. «Χαριεντίζονται» στα «Μέγαρα», την ίδια στιγμή που μετατρέπουν τον αρχαιολογικό πλούτο της Αττικής σε... «ολυμπιακή Ντίσνεϊλαντ», όταν βέβαια δεν τον καταστρέφουν. Η «πολιτιστική» τους «στρατηγική» δεν ξεπερνά... την εξαετία του Γ΄ ΚΠΣ και αυτό με όρους ενίσχυσης των διαφόρων «πρωτοβουλιών» του αστικού «πολιτιστικού» κατεστημένου. «Παραμυθιάζουν» τον κόσμο με «πολιτιστικά δίκτυα» και ευρωπαϊκά προγράμματα, την ίδια στιγμή που εξακολουθεί να είναι άστεγη η Λυρική Σκηνή, την ίδια στιγμή που είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρώπης που δεν έχει Ακαδημία Κινηματογράφου, για να φέρουμε μόνο αυτά τα ελάχιστα παραδείγματα. Την ίδια στιγμή που τα παιδιά ξυπνούν με τα «Πόκεμον», «αναπνέουν» με το «όνειρο» του... Ντέμη και της Βανδή και κοιμούνται με τον «Εξολοθρευτή», αυτοί εξακολουθούν να προβάλλουν τη στερεοτυπική πλευρά του «Ζορμπά», του Ηρωδείου, των ερώτων του Ωνάση και την «γκλαμουριά» της Επιδαύρου.

Αυτός είναι ο «πολιτισμός» τους. Αυτόν υπερασπίζονται με τις «γαλαζοπράσινες ασπίδες» τους στη Βουλή ή το Ευρωκοινοβούλιο. Σε αγαστή συνεργασία. Για να μην ξεχνιόμαστε...