Τόσο στο Ιράκ, όσο και στην περίπτωση των ΝΑΤΟικών επιδρομών κατά της Γιουγκοσλαβίας, παρά την πληθώρα υλικού και τη χρήση μέσων τελευταίας τεχνολογίας, (όπως οι ζωντανές συνδέσεις μέσω δορυφόρου, κινητή τηλεφωνία, ΙΝΤΕΡΝΕΤ κ.α.), οι πραγματικές ειδήσεις ήταν ελάχιστες. Αυτά μεταξύ άλλων διαπίστωσαν χτες στην Αθήνα, οι Φίλιπ Νάιτλι, Ιβ - Αν Πρέντις και Τζον Πίλτζερ, όλοι τους προσκεκλημένοι ομιλητές της ΕΣΗΕΑ, σε εκδήλωση με θέμα τον πόλεμο και την ενημέρωση.

«Οι φήμες υπερίσχυσαν των λιγοστών γεγονότων που δόθηκαν τελικά στην κοινή γνώμη από τα διεθνή ΜΜΕ» σημείωσε ο Φίλιπ Νάιτλι. Ενας άνθρωπος, που επί 20 χρόνια υπήρξε ειδικός απεσταλμένος των «Σάντει Τάιμς» σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, συγγραφέας βιβλίων με θέμα την κατασκοπία και καλός γνώστης των... διεθνών μυστικών υπηρεσιών, δε θα μπορούσε να θεωρηθεί τυχαίος! Ούτε επίσης θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητες οι ακόλουθες διαπιστώσεις του, όχι μόνον από τον πόλεμο στον Κόλπο ή τις επιδρομές στη Γιουγκοσλαβία, αλλά και σε κάθε άλλο πόλεμο ή διεθνή κρίση που είχε την ευκαιρία να καλύψει. Οπως είπε, η δαιμονοποίηση του «αντίπαλου» ως ενσάρκωση του κακού... και η εμφάνιση του επιτιθέμενου ως σωτήρα που επεμβαίνει στο όνομα του ανθρωπισμού «είναι πλέον πράγματα προβλέψιμα». Οπως και η, εν καιρώ πολέμου, εκτεταμένη χρήση προπαγάνδας και συσκότισης της αλήθειας από τους στρατιωτικούς μηχανισμούς, γεγονός που εξηγεί γιατί «τελικά η αλήθεια για το τι πραγματικά συνέβη σε έναν πόλεμο, φανερώνεται ίσως μόνον μετά από αρκετό καιρό».

Ο Φίλιπ Νάιτλι μετά απ' όλα αυτά δε θα μπορούσε παρά να διαπιστώσει, πως «οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί όχι μόνον δεν προκαλούσαν τυχαία τα περισσότερα θύματα μεταξύ του άμαχου πληθυσμού, αλλά στόχευαν σε βάρος του αδιάκριτα». Το βασικότερο συμπέρασμα του Νάιτλι, απόσταγμα της εμπειρίας του από τη δημοσιογραφική κάλυψη διεθνών κρίσεων, αποτέλεσε και θέμα για ομότιτλο βιβλίο: «Η ενημέρωση είναι το πρώτο θύμα του πολέμου». Το μήνυμα - «συμβουλή» του Φίλιπ Νάιτλι προς τους Ελληνες, και όχι μόνον, συναδέλφους του; Οπως σημείωσε, «σε κάθε πόλεμο, ο στρατός έχει τον τρόπο, τον μηχανισμό, να διαδίδει τις εμπειρίες του στις επόμενες γενιές στρατιωτικών. «Ο,τι παθαίνει και μαθαίνει» σε κάθε πόλεμο, το μεταδίδει στους επόμενους...«Ισως, κάτι τέτοιο θα έπρεπε να κάνουν τα ΜΜΕ να έχουν το δικό τους μάνιουαλ». Να μην ξεχνούν ποτέ τους «προηγούμενους» πολέμους. Να χρησιμοποιούν τα συμπεράσματά τους, ώστε να αποφεύγουν τις παγίδες στην επόμενη περίπτωση... Και ο επίλογός του για τις επιδρομές του ΝΑΤΟ στην ΟΔ Γιουγκοσλαβία; «Ηταν ο πρώτος, του είδους, πόλεμος του ΝΑΤΟ και σίγουρα όχι ο τελευταίος»!

Η Ιβ-Αν Πρέντις, εδώ και μία δεκαετία επικεφαλής του τμήματος διεθνούς ειδησεογραφίας των «Τάιμς» του Λονδίνου, αλλά και επί χρόνια ανταποκρίτρια στα Βαλκάνια, μοιράστηκε τη δική της εμπειρία για τον κυνισμό και ενίοτε την εσπευσμένη και, κατά συνέπεια, αρνητική παρουσίαση διεθνών κρίσεων από τα διεθνή ΜΜΕ. Θύμα και η ίδια (τον περασμένο Μάη) των ΝΑΤΟικών επιδρομών στο Κοσσυφοπέδιο που γλίτωσε από θαύμα τη ζωή της, ομολόγησε πως από τότε άλλαξε η οπτική της για τις εξελίξεις. Η δικιά της αίσθηση; Εάν τα διεθνούς εμβέλειας ΜΜΕ είχαν χειριστεί καλύτερα τα πράγματα και δεν παρουσίαζαν στην κοινή γνώμη τους Κοσσοβάρους Αλβανούς ως «φιλήσυχα άτομα που δέχονταν επιθέσεις από... τους Σέρβους», τότε ίσως οι εξελίξεις στην περιοχή να μην ήταν οι ίδιες με τις περσινές... Το τελικό της συμπέρασμα δύσκολα θα μπορούσε να αμφισβητηθεί:«Το ΝΑΤΟ προκάλεσε σοβαρές και χρόνιες ασθένειες στην περιοχή και θα χρειαστεί πολύς καιρός έως ότου αυτές θεραπευτούν».

Ο δημοσιογράφος Τζον Πίλτζερ, αν και τελευταίος από τους ομιλητές, «έκλεψε την παράσταση». Οι ωμές διαπιστώσεις του για τη λειτουργία των μηχανισμών προπαγάνδας της εξουσίας δεν μπορούσαν να περιοριστούν μόνο στα δείγματα ΝΑΤΟικής προπαγάνδας κατά τη διάρκεια των επιδρομών. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά επισήμανε την «επιστροφή του άκρατου ιμπεριαλισμού στις σημερινές κοινωνίες, με αποτέλεσμα άνθρωποι όπως ο (Βρετανός πρωθυπουργός) Τόνι Μπλερ να μπορούν να μιλούν σήμερα για διεθνισμό και αναζήτηση «άλλου δρόμου», ενώ την ίδια ώρα επιβάλλει εμπάργκο στο Ιράκ προκαλώντας έως τώρα το θάνατο τουλάχιστον 500.000 παιδιών». Υπογράμμισε, πως από την εποχή του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, αλλά κατά τη διάρκεια της λεγόμενης «ψυχροπολεμικής περιόδου» οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αναζητούσαν διάφορα προσχήματα, με τελευταία τέτοια περίπτωση αυτή των Σέρβων που χρησιμοποιήθηκαν ως πρόσχημα για το Κοσσυφοπέδιο..

«Η Βόρεια Κορέα (ΛΔ Κορέας) είναι ο νέος πιθανός υποψήφιος μιας ανάλογης επίθεσης, στην οποία θα χρησιμοποιηθούν «περιορισμένης εμβέλειας πυρηνικά όπλα» προέβλεψε ο Τζον Πίλτζερ...

Αναφερόμενος στον τρόπο με τον οποίο τα βρετανικά ΜΜΕ κάλυψαν τις επιδρομές στη Γιουγκοσλαβία, ο Τζον Πίλτζερ διαπίστωσε με πικρία πως «ελάχιστα γράφονταν απ' ό,τι πραγματικά συνέβαινε, με εξαίρεση τις ανταποκρίσεις του Ρόμπερτ Φισκ από την εφημερίδα "Ιντεπέντεντ"». Δεν παρέλειψε να αναφερθεί στα προβλήματα που αντιμετώπισε ο ίδιος στη συνεργασία του με την «Γκάρντιαν», ενώ επισήμανε ιδιαίτερα πως ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα των διεθνών ΜΜΕ είναι η «παρουσίαση του απίστευτου ως φυσιολογικού»!

Σ' άλλο σημείο, ο Τζον Πίλτζερ αναφέρθηκε στην επιστράτευση εταιριών δημοσίων σχέσεων και τη χρήση των μηχανισμών που ακολουθεί η εξουσία αναφορικά με την παραπληροφόρηση και τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Δεν παρέλειψε να σημειώσει πως τις τελευταίες δεκαετίες αντί οι εταιρίες Δημοσίων Σχέσεων να είναι ο εχθρός για τα ΜΜΕ έγινε ο αφέντης τους». Οπως είπε χαρακτηριστικά «ένας άλλος μύθος είναι η ελευθερία του Τύπου στις δημοκρατικές κοινωνίες»... καθώς συνηθίζεται να παρουσιάζονται σποραδικά δείγματα αληθινής ενημέρωσης ή διαφορετικής οπτικής των εξελίξεων μόνον ως επίφαση δημοκρατίας.

Αναφερόμενος στην περίοδο του λεγόμενου «ψυχρού πολέμου», είπε: «Σήμερα, γνωρίζουμε πλέον ότι ο ψυχρός πόλεμος ήταν ένας μύθος». Το απέδειξε επικαλούμενος το -έως τον περασμένο Δεκέμβρη- απόρρητο έγγραφο προηγούμενων αμερικανικών κυβερνήσεων, στο οποίο η εξωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ χαρακτηριζόταν ως«πολύ προσεχτική», ενώ προβλεπόταν «πως σε καμία περίπτωση η Μόσχα δε θα προκαλούσε πόλεμο κατά των ΗΠΑ σε περιφερειακό ή ευρύτερο επίπεδο»!