«Και από τους τάφους ξεκινάν όλοι οι νεκροί του αγώνα/ και μπαίνουν πάλι στη σειρά με σιδερένιο γόνα/ Και φέγγουνε τα μάτια τους σ' όλο το μέγα βάθος/ σάμπως Ανάστασης κεριά μετά από τ' Αγιο Πάθος»...

Το προσκλητήριο ήχησε. Κανείς δεν έλειπε. Οι χιλιάδες επώνυμοι και ανώνυμοι ήρωές μας ήταν εκεί. Στη μεγάλη μας γιορτή για τα 85 χρόνια του Κόμματός μας. «Στάθηκαν» με τα πόδια των χιλιάδων μελών και φίλων που κατέκλυσαν το κλειστό γήπεδο του Περιστερίου. «Είδαν» με τα δικά μας μάτια. «Ακουσαν» με τα δικά μας αυτιά και «μίλησαν» με το στόμα του καθενός μας.

Ημασταν όλοι εκεί. Με φλογισμένα μάτια. Με παλλόμενες ψυχές. Με σφιγμένες γροθιές και υψωμένες ψηλά τις κόκκινες σημαίες. Για να τιμήσουμε τα 85 μας χρόνια. Τους επίσημους προσκεκλημένους μας, τους εκλεκτούς της καρδιάς και του νου μας. Εκείνους που έγραψαν με το αίμα τους την ιστορία του Κόμματός μας και μας την κληροδότησαν, «ψιθυρίζοντάς» μας ακόμα πως «αν η λευτεριά δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα», για να μη λησμονήσουμε ποτέ πως χρέος μας είναι να πάρουμε πίσω το αίμα. Αλλά κι αυτούς που συνεχίζουν. Μεγαλύτεροι και νεότεροι. Τα παιδιά της ΚΝΕ, τα «παιδιά που φτάνουν από πολύ μακριά και τραβούν πολύ μακριά» και που την Κυριακή γιόρτασαν, τραγούδησαν, φώναξαν: «Οκτώ δεκαετίες αγώνα και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».

Τους εργάτες, τους υπαλλήλους, τους μικρομεσαίους, που από τις εξέδρες δε σταμάταγαν να χειροκροτούν τη νέα φρουρά, όταν αυτή με την είσοδό της στο γήπεδο σκόρπισε λάμψη, αισιοδοξία, νεανική ορμή και αποφασιστικότητα και λίγο αργότερα ξανά ξέσπαγαν σε χειροκροτήματα υποδεχόμενοι στο χώρο την ΓΓ της ΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και τον επίτιμο Πρόεδρο του Κόμματός μας Χαρίλαο Φλωράκη. Ανάμεσά τους εκεί ψηλά στις εξέδρες εργάτες της Τέχνης και του Πνεύματος. Από τις θέσεις τους απήγγειλαν και τραγούδησαν, έτσι για «να μην ξεχωρίζουν από τον κόσμο», αλλά για να σμίγουν μαζί του, γιατί σάρκα από τη σάρκα του λαού είναι και οι ίδιοι, εμπνέονται από τα βάσανα και τις χαρές μας και μας εμπνέουν με την τέχνη τους.

Από τις γιγαντοοθόνες «περνούσε» η ιστορία του Κόμματος. Ψηλά τριγύρω της οροφής αναρτημένα σε πανό τα μηνύματα του ΚΚΕ: «Αλληλεγγύη στους λαούς της Παλαιστίνης, του Ιράκ, της ΛΔ της Κορέας, που αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό» - «Τώρα ΚΚΕ ισχυρό - στήριγμα για το λαό» - «Ζήτω ο Μαρξισμός - Λενινισμός και ο προλεταριακός διεθνισμός»... Τα συνθήματα «βροχή». Τα χειροκροτήματα ρυθμικά, συγχρονισμένα με το ρυθμό της μουσικής και των τραγουδιών. Οπως συγχρονισμένες στο ίδιο μήκος πάθους και οι ψυχές μας. Και μυριόστομη η ευχή, η δέσμευσή μας να φροντίσουμε να είναι τα χρόνια μας πολλά, αγωνιστικά και νικηφόρα, σύντροφοι...