Η Θεσσαλονίκη των πρώτων βημάτων του εργατικού κινήματος, του Μάη του '36, η Θεσσαλονίκη της Εθνικής Αντίστασης, των αγωνιστών της ειρήνης και του αντιδικτατορικού αγώνα. Η Θεσσαλονίκη των αγωνιστικών παραδόσεων, του ανυπόταχτου λαού της που καθημερινά υψώνει ανάστημα στους ιμπεριαλιστικούς στρατούς, ήταν εκεί. Το βράδυ του Σαββάτου, πλημμύρισε την Πλατεία Αριστοτέλους. Βρέθηκε συνεπής στο ραντεβού με την ιστορία. Στάθηκε δίπλα στο ΚΚΕ και τους ανθρώπους που πλαισιώνουν τα ψηφοδέλτια αντίστασης, προοπτικής και ρήξης.

Από νωρίς με πορείες που ξεκίνησαν από τους χώρους των δύο προσυγκεντρώσεων, πλατεία ΧΑΝΘ και άγαλμα Βενιζέλου, κατευθύνθηκαν στην πλατεία Αριστοτέλους οι νεολαίοι της ΚΝΕ και τα μέλη του Κόμματος. Στο πέρασμά τους σάλπισαν το θούριο της αντίστασης και της λαϊκής αντεπίθεσης.

Το κέντρο της Θεσσαλονίκης κοκκίνισε από τα λάβαρα και τις πυρωμένες καρδιές. Τα αποφασιστικά βλέμματα και η σταθερή φωνή, αποκάλυπταν την πίστη στο δίκιο, την αισιοδοξία πως τούτη η μάχη πρέπει να είναι νικηφόρα, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για το ελπιδοφόρο αύριο.

Οι Κόκκινοι ήταν εκεί. Περήφανοι διαδήλωσαν στο κέντρο της πόλης, μετέφεραν το κάλεσμα. Οι Ανατολικές Συνοικίες συγκεντρώθηκαν στην πλατεία της ΧΑΝΘ και από εκεί με πορεία, που διαδήλωσε για μια ακόμα φορά μπροστά από το αμερικανικό Προξενείο, έφτασαν στο χώρο της πλατείας.

Λίγο πριν είχε φτάσει στο χώρο της συγκέντρωσης η μεγαλειώδης πορεία που ξεκίνησε από το άγαλμα του Βενιζέλου. Ξεχύθηκε σαν ανθρώπινο ποτάμι. Πήρε να κατηφορίζει ορμητικά την Αριστοτέλους για να ενωθεί με το πλήθος που είχε ήδη συγκεντρωθεί στην πλατεία.

Η μεγάλη πλατεία και οι γύρω δρόμοι ντύθηκαν στα κόκκινα. Φωτίστηκαν από την ελπίδα και την απόφαση χιλιάδων προοδευτικών ανθρώπων να στρέψουν τη ρότα στην πορεία για ένα ελπιδοφόρο μέλλον της λαϊκής εξουσίας. Δονήθηκαν από τα συνθήματα που δείχνουν την προοπτική, «Μέτωπο αγώνα σε ΝΑΤΟ και ΟΝΕ. Εμπρός λαέ τώρα ΚΚΕ», «Ισχυρό ΚΚΕ αντεπίθεση λαέ».

Ο άνεμος παίρνει τα συνθήματα, τα μεταφέρει πολύ μακριά. Μέχρι έξω στο Θερμαϊκό, μέχρι το άγαλμα του Βενιζέλου που φαντάζει πολύ κατσούφης, σαν να νιώθει άβολα. Το βράδυ του Σαββάτου στη Θεσσαλονίκη στήθηκε μια γιορτή που όμοιά της έχει καιρό να δει η πόλη. Ηταν η γιορτή της αντεπίθεσης. Πολλοί ήταν οι άνθρωποι που έκοψαν το νήμα και δήλωσαν προσχώρηση στις δυνάμεις που παλεύουν για τη συγκρότηση του Μετώπου μαζί με τους Κομμουνιστές, προσχώρηση στη μεγάλη λαϊκή συμπαράταξη που δημιουργείται. Ανθρωποι του μεροκάματου, βιομηχανικοί εργάτες, υπάλληλοι, αγρότες, γυναίκες άνδρες και παιδιά κάθε ηλικίας. Μα κυρίως η νεολαία, εργαζόμενη και σπουδάζουσα, που με την απροσδόκητα μεγάλη συμμετοχή της, διαδήλωσε τη συστράτευσή της με το ΚΚΕ. Διαλάλησε πως το ΚΚΕ βαδίζει σωστά και έχει μαζί του την αγωνιστική πρωτοπορία της νέας γενιάς.

Ανθρωποι χαμογελαστοί, σκεφτικοί, προβληματισμένοι. Ανθρωποι που η αγωνία για το σήμερα, η αβεβαιότητα του μεροκάματου, το άγχος για την καθημερινή πάλη με τα προβλήματα της ρουτίνας, ήταν χαραγμένα στα πρόσωπά τους. Αριστεροί, σοσιαλιστές, άνθρωποι προοδευτικοί, πατριώτες και δημοκράτες, μετά από περιπλανήσεις στους λαβυρίνθους των ψευτοοραμάτων της ΟΝΕ, της παγκοσμιοποίησης, και της «ισχυρής Ελλάδας», αντάμωσαν ξανά με τους κομμουνιστές. Σ' έναν άλλο δρόμο, αυτόν του ανειρήνευτου αγώνα με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, για μια Ελλάδα της προκοπής, της λαϊκής εξουσίας, του σοσιαλισμού.

Με τα κόκκινα λάβαρα, τα συνθήματα και τα χειροκροτήματα, έστελναν την απόκρισή τους στους ομιλητές της μεγάλης προεκλογικής συγκέντρωσης του ΚΚΕ, τους υποψήφιους βουλευτές και τη ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που από το βήμα σάλπιζαν το κάλεσμα για τη συγκρότηση του αντίπαλου δέους των λαών, απέναντι στο μέτωπο των ιμπεριαλιστών.

Ο Κώστας Στάγκος, ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος, ο Κώστας Ζουράρις και ο Γιώργος Χουρμουζιάδης, απηύθυναν το κάλεσμα των υποψηφίων του ΚΚΕ και στις δύο περιφέρειες του νομού. Εργαζόμενοι του χεριού και του πνεύματος, επιστήμονες, άνθρωποι που συσπειρώθηκαν στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ για ν' ανοίξει ο δρόμος.

Λευκά περιστέρια πέταξαν στον ουρανό και ο στίχος από το τραγούδι της «Αλληλεγγύης» ενίσχυε την παρότρυνση που λίγο πριν είχε κάνει η Αλέκα Παπαρήγα προς το λαό: «Τώρα ήρθε η ώρα για μάχη και για ζωή, γροθιά μου η γροθιά σου, φίλε δίπλα στάσου».