Πολλοί φίλοι, ερασιτέχνες αλλά και αρκετοί αθλητές του σκακιού, πιστεύουν ότι οι επίσημες παρτίδες σκακιού αναστατώνουν το νευρικό σύστημα και προκαλούν άγχος. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, το υπερβολικό άγχος δεν είναι αιτία αυτή καθ' αυτή του σκακιού, αλλά ορισμένων άλλων παραγόντων, όπως είναι η μη κατάλληλη προετοιμασία πριν τους αγώνες, το κόμπλεξ απέναντι στον ισχυρότερο αντίπαλο, ο αιφνιδιασμός στην απρόσμενη βαριάντα ή τη θυσία και άλλα.

Ο επί δεκαετίες διαρκώς αγωνιζόμενος σε πανίσχυρα διεθνή τουρνουά, Παγκόσμια Πρωταθλήματα, αλλά και σε φιλανθρωπικού χαρακτήρα σκακιστικά τουρνουά, Ανατόλι Ε. Κάρποβ, πίστευε και πιστεύει ακόμα, ότι αντίθετα, το λίγο άγχος χρειάζεται σε κάθε άνθρωπο και ειδικά στους αθλητές, προκειμένου, ο εγκέφαλος και το νευρικό σύστημα να βρίσκεται, όχι σε υπερένταση, αλλά σε μια συνεχή εγρήγορση κατά τη διάρκεια της παρτίδας. Μάλιστα, ο Σοβιετικός μεγάλος μετρ Κάρποβ, είχε δηλώσει παλιότερα ότι σε κάθε διεθνές τουρνουά, κατηγορίας «Λινάρες», αδυνάτιζε κατά 1,5 με 2 κιλά!

Επίσης, υπάρχουν και εξωσκακιστικοί παράγοντες που αυξάνουν την υπερένταση κατά τη διάρκεια μιας παρτίδας, αυτοί είναι, η ακατάλληλη αίθουσα, ο ελλιπής φωτισμός, επαγγελματικά ή οικογενειακά προβλήματα, που έρχονται στο μυαλό του σκακιστή τη στιγμή της περίπλοκης θέσης στη σκακιέρα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εσφαλμένες εικόνες ακόμα και από ισχυρούς σκακιστές, μια μορφή τύφλωσης και πνευματικής κούρασης σαν αυτή του Ρεσέβσκι με αντίπαλο τον Ρ. Φίσερ το 1970. Στο διάγραμμα του κειμένου, ο Φίσερ έπαιξε 1... Βζ4 2. Ρη1; Βδ4+! 3. Ρθ1 Βζ2! Συνεχίστε.