Η «ισχυρή Ελλάδα», για την οποία τόσο πολύ περηφανεύονται οι κυβερνώντες - προβάλλοντας σαν το «φάρμακο διά πάσαν νόσον» τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που καταγράφονται με την αύξηση του ΑΕΠ - είναι μια αλήθεια ...κολοβή. Είναι, στην ουσία, μια αλήθεια, που, για ευνόητους λόγους, προβάλλεται μισή. Η άλλη μισή αλήθεια, που τόσο επιμελώς προσπαθούν να κρύψουν ο πρωθυπουργός, και μέχρι στιγμής πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σημίτης, όσο και ολόκληρος ο κομματικός και κυβερνητικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, είναι πως η Ελλάδα έγινε πιο ισχυρή μόνο για τους λίγους (Ελληνες και ξένους μεγαλοεπιχειρηματίες). Αντίθετα, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δε βλέπει καμιά διαφορά από την Ελλάδα του σήμερα (που είναι «πιο ισχυρή»), σε σχέση με την Ελλάδα του χτες (που ήταν «λιγότερο ισχυρή».

Αδιάψευστος μάρτυρας, τα επίσημα στοιχεία, που παραθέτουμε στον πίνακα, τα οποία καταγράφουν τις εξελίξεις στους μισθούς, στα κέρδη και τον πληθωρισμό. Ας δούμε, λοιπόν, με την άχρωμη αλλά σκληρή γλώσσα των αριθμών, πώς εξελίχθηκαν τα παραπάνω μεγέθη στην περίοδο από το 1990 (που η χώρα μπήκε στον αστερισμό της σκληρής «γαλάζιας» λιτότητας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη) και τη συνέχισή της - σε «πράσινη» εκδοχή - από τις κυβερνήσεις του «παλιού» και «νέου» ΠΑΣΟΚ (από τον Οκτώβρη του 1993 μέχρι σήμερα).

Από τα στοιχεία του πίνακα - αποτελούν επεξεργασία των επίσημων στοιχείων του υπουργείου Οικονομίας, της Τράπεζας της Ελλάδας, του ΣΕΒ και της ΓΣΕΕ - πέρα από την πραγματικά αξιόλογη αύξηση του πλούτου της χώρας, προκύπτει ότι από το 1990 μέχρι το Δεκέμβρη του 2002:

• Τα επίσημα, καθαρά κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων (Εμπορικών, Βιομηχανικών, Τραπεζικών και άλλων Ανώνυμων Εταιριών), αυξήθηκαν κατά 1.049,5%. Με την εκρηκτική αύξηση που κατέγραψαν - χάρη στην εφαρμογή των «γαλαζοπράσινων» οικονομικών πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας - ΥΠΕΡΔΕΚΑΠΛΑΣΙΑΣΤΗΚΑΝ! Τη μεγαλύτερη αύξηση (1.863%), εμφανίζουν τα κέρδη των Ανώνυμων Εταιριών παροχής υπηρεσιών (μεταξύ των οποίων και οι τραπεζικές, χρηματιστηριακές, ασφαλιστικές και άλλες εταιρίες αυτής της κατηγορίας) και ακολουθούν οι βιομηχανικές (με 840,6%) και οι εμπορικές (με αύξηση κερδών 686%).
• Ο κατώτατος μισθός, όπως διαμορφώνεται με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), που υπογράφεται από τους εκπροσώπους των εργαζομένων (ΓΣΕΕ) και των εργοδοτών (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ), αυξήθηκε μόλις κατά 154,6%. Το ποσοστό της ονομαστικής αύξησης των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, για την εξεταζόμενη περίοδο, είναι αρκετά μικρότερο από το 154,6%, αν παρθεί υπόψη ότι: Πρώτον, οι αυξήσεις στους μισθούς δίνονταν κατά παράδοση σε δύο ή τρεις δόσεις το χρόνο, που περιορίζουν το μέσο ετήσιο ποσοστό αύξησης. Δεύτερον, η αύξηση του συντελεστή παρακράτησης από το μισθό των εργαζομένων για ασφαλιστικές εισφορών που έγινε με πρόσχημα τη «σωτηρία» του ΙΚΑ. Τρίτον, την υπερφορολόγηση των λαϊκών εισοδημάτων από τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, καθώς επίσης το «κουτσούρεμα» των φορολογικών απαλλαγών και των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, που είχαν ως συνέπεια την παραπέρα υποβάθμιση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων. Περίπου στο ίδιο ποσοστό κυμάνθηκαν και οι ονομαστικές αυξήσεις που δόθηκαν στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, αφού - αποτελεί κοινό μυστικό - ότι η ΕΓΣΣΕ αποτελεί το γενικό «μπούσουλα» των μισθολογικών αυξήσεων που δίνονται στους εργαζόμενους των υπόλοιπων κλάδων με τις κλαδικές συμβάσεις.
• Ο επίσημος πληθωρισμός - όπως αυτός διαμορφώνεται, με βάση την πορεία του επίσημου Γενικού Δείκτη Τιμών καταναλωτή που καταρτίζει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας - αυξήθηκε κατά 159,7%.

Με βάση τα παραπάνω, είναι φανερό, πως από το «φρούτο» της ανάπτυξης - δηλαδή την αξιόλογη αύξηση του εγχώριου πλούτου της χώρας που είχαν ως συνέπεια να κάνουν την Ελλάδα «πιο ισχυρή» στη λέσχη των πλουσίων της ΟΝΕ και του κόσμου - τα οφέλη για τους εργαζόμενους ήταν από μηδαμινά έως ανύπαρκτα. Η εμμονή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στην εφαρμογή των πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας, που υπαγορευόταν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τα γαλαζοπράσινα προγράμματα «Σύγκλισης» ή «Σταθερότητας και Ανάπτυξης», δεν άφησαν περιθώρια να δοθούν ούτε καν κάποια ψίχουλα στους τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Η συγκεκριμένη πολιτική, που καταρτίστηκε στις Βρυξέλλες με γνώμονα τα συμφέροντα του πολυεθνικού και γενικότερα του μεγάλου κεφαλαίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, φρόντισε να μοιράσει απλόχερα, όλα τα πλούτη της ανάπτυξης, στην ολιγαρχία του πλούτου.

Ετσι, χάρη στην εφαρμογή των πολιτικών γαλαζοπράσινης λιτότητας, οι πραγματικοί μισθοί και συντάξεις - μετά το συνυπολογισμό των αρνητικών επιπτώσεων των μέτρων που προαναφέραμε (αυξημένες εισφορές, φορομπηχτικές πολιτικές κλπ.), υποβάθμισαν την αγοραστική δύναμη των λαϊκών εισοδημάτων, σε επίπεδα χαμηλότερα και από εκείνα του 1990, κάνοντας έτσι τους φτωχούς φτωχότερους. Αντίθετα, χάρη στην ίδια πολιτική, τα κέρδη, που ΥΠΕΡΔΕΚΑΠΛΑΣΙΑΣΤΗΚΑΝ (σε πραγματικές τιμές, μετά την αφαίρεση του πληθωρισμού) αυξήθηκαν σχεδόν 900%, έκαναν - μαζί με την «ισχυρή Ελλάδα» - ισχυρότερους τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους κάθε είδους χρυσοκάνθαρους του πλούτου.

Με δεδομένη, λοιπόν, τη «σύγκλιση» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Με βάση του όρκους πίστης στην... «αναγκαιότητα» της εφαρμογής πολιτικών που οδηγούν στην «ανάπτυξη» της οικονομίας με την ανάπτυξη των κερδών και υπερκερδών σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων. Με δεδομένη την πικρή εμπειρία των τελευταίων 14 ετών - από το 1990 μέχρι σήμερα - και τις κάλπικες υποσχέσεις για «καλύτερες μέρες», οι εργαζόμενοι και γενικότερα οι άνθρωποι του μόχθου και της δουλιάς, έχουν την ευκαιρία να καταδικάσουν, και με την ψήφο τους, τους υποψηφίους και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που δίνουν καθημερινά εξετάσεις στο μεγάλο κεφάλαιο. Αλλά η καταδίκη θα είναι συνολικά σε όφελός τους αν ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ.