Προτιμώ, ανήσυχος πολίτης κάθε μέρα, κάθε λεπτό και όταν με το καλό έρχεται και η ώρα των εκλογών, να πράττω ανάλογα με την καθημερινή μου δράση, τις αγωνίες μου, τις ενστάσεις μου, τους έρωτές μου.

Ανέκαθεν ανήκα στην Αριστερά, θυμώνω αν κάποιος το αμφισβητήσει. Είναι ένα απ' τα παράσημα στο στήθος μου, που με κάνουν να καμαρώνω. Πάνε είκοσι χρόνια, που δεν είμαι ενταγμένος κομματικά. Δε λέω πως όλο το δίκιο είναι με το μέρος μου. Το συζητάω. Αλλωστε, έτσι είμαστ' εμείς, διαφορετικοί και με πολλές απόψεις και ας μας παρουσιάζουν ορισμένοι σαν στρατιωτάκια χωρίς γνώμη. Στις προηγούμενες εκλογές, εμπιστεύτηκα την ψήφο μου στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Ούτε μια στιγμή, δεν αισθάνθηκα πως την πρόδωσε, ή την αντάλλαξε. Ακόμα και αν διαφωνούσα με κάποιες επιλογές ή τοποθετήσεις του, δε μετάνιωσα. Σε τελευταία ανάλυση, δε μου είπε άλλα και άλλα έκανε. Τίμησε την ψήφο μου και με το παραπάνω.

Σ' αυτά τα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν, δεν άλλαξε κάτι, ώστε να μεταβάλλω τη στάση μου, ή την επιλογή μου.