Ο Παπαθεμελής δηλώνει κεντροαριστερός και πάει με τη ΝΔ.

Ο Ανδρουλάκης και ο Κουναλάκης δηλώνουν κεντροαριστεροί και πάνε με το ΠΑΣΟΚ.

Εχουν πλάκα πάντως, κανείς δεν τολμάει να δηλώσει κεντροδεξιός.

Στην Ελλάδα οι μόνοι κεντροδεξιοί που έχουν απομείνει είναι ο Γιώργος Γεωργιάδης του Ολυμπιακού, ο Βασίλης Λάκης της ΑΕΚ, άντε και ο Μικάελσεν του Παναθηναϊκού - αλλά αυτός είναι Σκανδιναβός και δεν ψηφίζει.

Αν ο Καρατζαφέρης δηλώσει κεντροαριστερός δε θα μου προξενήσει καμία απολύτως εντύπωση.

Διότι τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα ζούμε την τέλεια σύγχυση του αυτονόητου, την πλήρη απουσία της στοιχειώδους κοινής λογικής και την απόλυτη απαξία της έννοιας των λέξεων.

Μερικά πρόχειρα παραδείγματα:

1. Το ΠΑΣΟΚ άλλαξε αρχηγό. Με γεια του με χαρά του. Πήγαν περίπου 1 εκατομμύριο συμπολίτες μας και ψήφισαν τον νέο αρχηγό. Μαγκιά τους.

Από πού κι ως πού, όμως, αυτό είναι πρωτόγνωρη δημοκρατική διαδικασία;

Πρωτόγνωρη, ναι. Διαδικασία, ναι. Το δημοκρατικό πού είναι; Αν η εκλογή του νέου αρχηγού γινόταν μετά τις εκλογές, θα ήταν μόνον ένας ο υποψήφιος; Εκλογή λέγεται αυτό ή χρίσμα;

2. Πώς γίνεται όσοι ήταν πιστοί στο Σημίτη τώρα να είναι ακόμα πιο πιστοί στο Γιωργάκη, ο οποίος ζητάει συγγνώμη για όσα έκανε ο Σημίτης; Και πού βρέθηκε το φιλότιμο για να σημαίνει κάτι αυτή η ρημάδα η συγγνώμη;

3. Η Δαμανάκη δεν ήταν πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου; Να υποθέσω ότι τώρα η Αριστερά και η Πρόοδος μετακόμισαν στη Χαριλάου Τρικούπη;

4. Με ποια διεστραμμένη λογική ακούγεται ακόμα και τώρα το επιχείρημα: Ψηφίζω ΠΑΣΟΚ για να μην ξαναέρθει η Δεξιά; Δηλαδή, τόσα χρόνια είχαμε αριστερή κυβέρνηση και δεν το είχαμε καταλάβει; Και καλά να το λέει η αγαπημένη μου η θεία Βαγγελίτσα, που αισίως πατάει τα 77 και δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά. Να το λένε και συνομήλικοί μου τριαντάρηδες;

5. Γιατί η Νέα Δημοκρατία κλαίει και οδύρεται για το κακό που θα πάθει το πολιτικό σύστημα αν δεν μπουν όλα τα κόμματα της Αριστεράς στη Βουλή; Είναι κεντροαριστερός ο Ανδρεουλάκος και μας το κρύβει;

Ελεος!

Μετράω χαμένες λέξεις: Δημοκρατία, πίστη, συγγνώμη, πρόοδος, φιλότιμο, νέο, παλιό, εκλογή... δεν έχει τέλος ο κατάλογος.

Αγαπητά μου κοράκια, πριν μιλήσουμε για την ψήφο μου, φέρτε πίσω τις λέξεις μου!

Κι αν είναι να με φάτε, να σας παιδέψω πρώτα λιγουλάκι...

Θα μου πεις, η Αριστερά δεν κάνει λάθη; Ασφαλώς και κάνει. Και εύχομαι να διδάσκεται από αυτά. Τουλάχιστον, όμως, δε με κοροϊδεύει κατάμουτρα και δεν προσβάλλει τη λογική και την αισθητική μου.

Δε μου κλέβει τις λέξεις.