Οι άνθρωποι με αναπηρία που άκουγαν προχτές το απόγευμα τον Γ. Παπανδρέου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας να μιλάει για τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του, τόσο για τους ίδιους όσο και τις οικογένειές τους, θα νόμιζαν σίγουρα πως αποτελούν μέρος ενός κακόγουστου αστείου. 'Η, τουλάχιστον, πως ζουν σε άλλη χώρα.

Ο Γ. Παπανδρέου, σαν να μιλούσε σε αδαείς, έκανε απολογισμό όσων... δεν έγιναν, επιλέγοντας μάλιστα τομείς όπως η ειδική αγωγή (όταν 186.000 παιδιά με αναπηρίες είναι εκτός ειδικού σχολείου ή τάξης), η απασχόληση (όταν η ανεργία στο χώρο παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις), η αποκατάσταση (όταν στη χώρα υπάρχουν μόλις 200 δημόσιες κλίνες αποκατάστασης, όλες στην Αττική)! Μίλησε μάλιστα και για τα πενιχρά επιδόματα και ξεκαθάρισε: «Στόχος μας δεν είναι η διαιώνιση των παροχών». Και μετά απ' αυτά ζήτησε την ψήφο των αναπήρων για να αγωνιστεί για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις και εμπόδια!

Η απογύμνωσή τους ακόμα και από αυτή τη στοιχειώδη ανθρώπινη ευαισθησία, πλέον προκαλεί οργή. Οργή που πρέπει να μεταφραστεί σε ψήφο καταδίκης!